Εαρινή ισημερία

Εαρινή ισημερία

Νιμπορειό, 21/3/20

Είναι και η παγκόσμια ημέρα ποίησης και ο Θ. Έλιοτ φωνάζει και κλαίει σιωπηλά, λίγες μέρες μπροστά, θα’ ναι Απρίλης και αυτός πάνω από μια κόκκινη παπαρούνα το’ χει βάλει σκοπό να δακρύσει μπας και πέσει ένα φύλλο καταγής, ένα φυλλαράκι τόσο δα και του θυμίσει λίγο πιο απαλό φως- του φθινοπώρου.

Η Άνοιξη μιλάει:

-Τι σκληράδα η γέννηση. Λέει το κόκκινο

Και το Φθινόπωρο αντηχεί:

-Τι θάρρος η ζωή, λέει το πορτοκαλί.

Απάνω στην πορτοκαλιά ανέβηκα, να κόψω ένα πορτοκάλι Κάτω από κείνη έπεσα κι ήρθα στο μαύρο χώμα. Σαν άνοιξα τα μάτια μου έγινε καφέ και άρχισα να πηλαλάω σαν κατσίκι δεξιά- αριστερά πάνω κάτω πάνω κάτω

όπως κάνω στο πιο αγαπημένο μου πήδημα, σε ένα σπουδαίο ελληνικό grande allegro

όπως κάνω στο πιο αγαπημένο μου πήδημα, πάνω στο φαλλικό σχήμα που διαγράφει τη μορφή σου

χοπ χοπ όπως έκανα στα γόνατα εκείνου που ταν ουρανός, για αυτό χώθηκε δέκα λεύγες χωμάτινες μέσα στη γη και στα σπλάχνα της καρδιάς μου.

Σήμερα είναι η παγκόσμια αντιρατσιστική μέρα λέμε, όμως εμένα μου αρέσουν τα εγκόσμια σου ψιθυρίζω

για αυτό ανοίξτε τα σύνορα και αφήστε τα σάπια τίποτα δε μάθατε από τον Cov- id 19 και το γλυκό διεθνισμό του;

ένα, δέκα χίλιους γιους και ολόκληρη η γη μια κόρη κρεμμύδια να καθαρίζω στο βολβό του ματιού να σπαράζει η γη όλη,

ώσπου να ρθει μια μέρα να ναι ολάνοιξη, ορθάνοιχτα τα φώτα, κίτρινα μάτια και οι καρδιές φλόγινες όπως πρώτα.

Όπως γεννήθηκες εχθές, έτσι να κάνεις πάντα.

Ώσπου να παίξουμε μαζί διαμάντια και ρουμπίνια μέχρι και αυτά να διαλυθούν,

χώμα στα χέρια μας να γίνουν.

Δρίλλια Ανθή- Η.