Γιατί σοσιαλισμός;

Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 141 χρόνια από τη γέννηση του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Το 1949 ο κορυφαίος αυτός επιστήμονας στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Monthly Review έγραψε ένα άρθρο με τίτλο “Γιατί Σοσιαλισμός”. Στο εν λόγω άρθρο εξηγεί όσο πιο απλουστευμένα μπορεί το γιατί το πέρασμα στο Σοσιαλισμό είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα προκειμένου να αλλάξει τη μοίρα της και να σπάσει όλα τα κακά που γεννά ο καπιταλισμός.

Πλέον όμως, μετά την ξαφνική εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, είναι τόσα τα γεγονότα, οι προβληματισμοί και τα συμπεράσματα γύρω μας που δε χρειάζεται ευφυΐα αντίστοιχης με αυτήν του Αϊνστάιν για να διαπιστώσει κάποιος ότι όντως ο Σοσιαλισμός είναι αναγκαίος όχι μόνο για τη βελτίωση της ζωής μας αλλά ακόμα και για την ίδια μας την επιβίωση. Με μια απλή ματιά (έστω και περιορισμένη από τη θέα ενός μπαλκονιού) η πραγματικότητα βρίθει απαντήσεων στο γιατί πρέπει εδώ και τώρα να φύγουμε από ένα σύστημα που όλα κινούνται γύρω από το κέρδος και όλα είναι εμπορεύματα.

Πρώτα πρώτα στον τομέα της υγείας. Οι πολιτικές των προηγούμενων ετών οδήγησαν στα σημερινά φαινόμενα. Ελάχιστες ΜΕΘ σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες, προσωπικό που δεν επαρκεί για την κάλυψη των περιστατικών, έλλειψη απαραίτητου υγειονομικού υλικού τόσο για τη φροντίδα των ασθενών όσο και για την προστασία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Σε έναν άλλο κόσμο όμως που δε θα λειτουργούσε με γνώμονα το κέρδος, δε θα υπήρχαν κλειστές πτέρυγες νοσοκομείων λόγω έλλειψης προσωπικού τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι διαθέσιμοι γιατροί και νοσηλευτές. Η πρόσληψή τους δε θα γινόταν με δημοσιονομικά κριτήρια αλλά καθαρά με βάση της ανάγκες της κοινωνίας. Δε θα υπήρχαν ελάχιστες ΜΕΘ για την κάλυψη επειγόντων περιστατικών αλλά θα υπήρχε πλεόνασμα για να καλύπτει ακόμα και έκτακτες περιπτώσεις. Δε θα υπήρχε έλλειψη σε υγειονομικό υλικό υπεραπαραίτητο για το έργο και την προστασία των γιατρών γιατί θα προβλεπόταν από τον κεντρικό σχεδιασμό η ακριβής ποσότητα από κάθε υλικό που θα έπρεπε να υπάρχει σε απόθεμα ενώ ταυτόχρονα θα υπήρχαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορούν να παραχθούν άμεσα επιπλέον ποσότητες από τα αναγκαία υλικά. Δυστυχώς στη χώρα μας, σήμερα που μιλάμε, ενώ παράγονται μπισκότα και σοκολάτες με κάθε πιθανό και απίθανο συνδυασμό φρούτων και ξηρών καρπών, ενώ παράγονται χυμοί από συνδυασμούς φρούτων προερχόμενων από κάθε μέρος του πλανήτη, δεν υπάρχει ούτε καν η πρόβλεψη για εγχώρια παραγωγή μασκών, γαντιών και λοιπών υγειονομικών αγαθών.

Φεύγοντας από τον τομέα της υγείας είμαστε αναγκασμένοι να ασχοληθούμε με τον χώρο της εργασίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι είναι καθηλωμένοι σπίτι τους χωρίς κανένα εισόδημα, αγωνιώντας για το αν θα έχουν δουλειά μόλις τελειώσει όλη αυτή η περιπέτεια.

Σε έναν άλλο κόσμο όμως που η εργατική δύναμη του κάθε ανθρώπου δεν είναι εμπόρευμα, η δυνατότητα για εργασία είναι εξασφαλισμένη για κάθε άνθρωπο. Σ’ αυτόν τον άλλο κόσμο η εργασία είναι προσφορά στην κοινωνία για την ικανοποίηση των αναγκών των μελών της. Ακόμα κι αν υπάρξουν έκτακτες συνθήκες όπως οι σημερινές που δε θα επιτρέπουν σε κάποιες μερίδες ανθρώπων να εργάζονται για λόγους δημόσιας υγείας, μόλις επανέλθει η ομαλότητα τότε η κοινωνία θα χρειάζεται ξανά την εργασία τους γιατί οι ανάγκες της κοινωνίας θα εξακολουθούν να υπάρχουν.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργαζομένων είναι το κατά πόσο θα μπορούν σε λίγο καιρό να έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν προϊόντα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους. Γιατί μπορεί ο Υπουργός Ανάπτυξης να διατυμπανίζει ότι υπάρχει επάρκεια προϊόντων για αρκετούς μήνες αλλά αν κάποιος δεν έχει εισόδημα δε θα μπορεί να τα προμηθευτεί.

Και μπορεί η κυβέρνηση να έδωσε 800 ευρώ επίδομα σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων αλλά για πόσο καιρό επαρκεί αυτό το ποσό για παράδειγμα σε μια τετραμελή οικογένεια που δεν έχει καμία άλλη πηγή εισοδήματος και τη στιγμή που όλοι οι λογαριασμοί τρέχουν. Σε μια άλλη κοινωνία όμως που τα αγαθά δεν είναι εμπορεύματα, δεν προορίζονται για ανταλλαγή στην αγορά αλλά η αξία χρήσης τους είναι μόνο να καλύπτουν ανάγκες της κοινωνίας τότε η πρόσβαση σε αυτά είναι εξασφαλισμένη και δε χρειάζεται κανενός είδους εισόδημα για να τα αποκτήσεις. Το μόνο ζητούμενο είναι να έχεις παραγωγή και επάρκεια αγαθών για κάλυψη των αναγκών.

Ταυτόχρονα με τους εργαζόμενους που ζουν ώρες αγωνίας μέσα στα σπίτια τους, υπάρχει και μια πολύ μεγάλη μερίδα εργαζομένων που δουλεύουν σε πολύ μεγάλη ένταση, πολλές ώρες παραπάνω από το υποχρεωτικό τους ωράριο και χωρίς τα κατάλληλα μέτρα προστασίας της υγείας τους. Εργαζόμενοι είτε ως διανομείς πακέτων είτε ως διανομείς φαγητού περισσότερο λειτουργούν ως διανομείς ιών θέτοντας τόσο τον εαυτό τους όσο και τους παραλήπτες σε κίνδυνο. Στην εύλογη ερώτηση βέβαια πώς θα γινόταν η διανομή αγαθών η απάντηση είναι εύκολη.

Σε έναν άλλο κόσμο ο τομέας της Τεχνολογίας θα ήταν στη διάθεση της ανθρωπότητας και για τέτοιες περιστάσεις. Γιατί -μπορεί να ακουστεί λίγο παιδιάστικο ως επιχείρημα αλλά- θα ήταν προτιμότερο να βλέπεις στο μπαλκόνι σου ένα drone φορτωμένο με ένα δέμα ταχυδρομείου για να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο διασποράς του “αόρατου εχθρού” παρά να βλέπεις ένα drone φορτωμένο με βαρύ οπλισμό που μπορεί να πλήξει ορατές χιλιάδες αμάχων και γυναικόπαιδων.

Επίσης υπάρχουν κατηγορίες εργαζομένων που απορεί κανείς για ποιον λόγο συνεχίζουν και δουλεύουν τη στιγμή που η φύση της δουλειάς τους αποτελεί βόμβα διασποράς του ιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι υπάλληλοι των διοδίων που καθημερινά εξυπηρετούν αρκετούς οδηγούς διερχόμενων οχημάτων προερχόμενων από διάσπαρτες περιοχές, καθιστώντας έτσι έναν κόμβο διοδίων σε κόμβο κορωνοϊών. Σε έναν άλλο κόσμο όμως που η κυκλοφορία οχημάτων είναι ελεύθερη παντού και πάντα και το οδικό δίκτυο υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες τις κοινωνίας για μεταφορά και όχι για να γεμίσει τις τσέπες κάποιων, δε θα υπήρχαν κόμβοι διοδίων άρα θα υπήρχε μικρότερος κίνδυνος διασποράς.

Θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε δεκάδες γραμμών ακόμα αναφέροντας παραδείγματα που όλα όμως θα κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι πολλά από τα δεινά της καθημερινότητάς δεν θα υπήρχαν αν είχαμε πετάξει από τη ζωή μας το σύστημα που είναι η μήτρα των κακών, το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός.

Ο καπιταλισμός λειτουργεί όπως λειτουργεί ένα άκρως επιθετικό αυτοάνοσο νόσημα σε έναν ζωντανό οργανισμό. Χτυπά όλα τα ζωτικά όργανα του και μοιραία τον οδηγεί σε θάνατο.

Χτυπά τις δομές της υγείας και της παιδείας, χτυπά το δικαίωμα για εργασία, για στέγαση, χτυπά την πρόσβαση σε τροφή και νερό.

Φτιάχνει έναν λαμπερό μανδύα αλλά ένας μικρός αόρατος εχθρός όπως αποκαλείται ο κορωνοϊός φτάνει για να αποκαλύψει τη γύμνια του και να παραλύσει όλον τον πλανήτη.

Πιθανότατα σε έναν άλλο κόσμο και σε ένα άλλο σύστημα η εμφάνιση ενός τέτοιου ιού να ήταν μια ασήμαντη είδηση.

Αυτό το άλλο σύστημα έχει κι αυτό όνομα. Σοσιαλισμός.

Σε αυτό το σύστημα είναι αυτονόητο ότι τα πάντα είναι φτιαγμένα για να ικανοποιήσουν τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι τις ανάγκες για κέρδος. Και μια από τις πραγματικές ανάγκες είναι κάθε στιγμή η κοινωνία να είναι προετοιμασμένη και να έχει τις κατάλληλες δομές να αντιμετωπίσει ξαφνικές εμφανίσεις είτε πανδημιών είτε φυσικών καταστροφών είτε ακραίων καιρικών φαινομένων στο μέτρο φυσικά που είναι ανθρωπίνως δυνατό.

Είμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είτε θα παίξουμε την επιβίωση μας κορώνα(ϊό) ή γράμματα είτε θα κάνουμε το βήμα μπροστά.

Όλοι μας ένα σύνθημα πρέπει να έχουμε στα χείλη. ‘Εδώ και τώρα ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ’

Και δε χρειάζονται πια πολλές εξηγήσεις. ‘Εδώ και τώρα ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ’.

Το ‘Γιατί’ έχει ήδη απαντηθεί..

Μ.Γ.
Από τα Δυτικά