Κι αν φτιάξουμε “Κέντρα υποδοχής-φιλοξενίας” για ντόπιους από την πόλη;

Το περιστατικό έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με το e-Thessalia, πολύ κοντά στη Φαρκαδόνα (με τους 700 και πλέον ψηφίσαντες-εγγεγραμμένους οικοδόμους, για να μην ξεχνιούνται τα κατορθώματα των εργατοπατέρων), είναι το χωριό Κεραμίδι, όπου και γύρισε μια ηλικιωμένη γυναίκα από την Αθήνα. Ωστόσο οι συγγενείς της δεν την δέχτηκαν, υπό το φόβο του κορονοϊού, η ίδια δεν είχε χώρο να διαμείνει και χρειάστηκε η παρέμβαση των τοπικών αρχών, για να μη μείνει εκτεθειμένη στο κρύο και να βρει προσωρινό καταφύγιο στο γήπεδο του οικισμού και αργότερα στο δημοτικό σχολείο Κεραμιδίου, όπου τοποθετήθηκε θέρμανση και της προσφέρθηκε φαγητό, για όσο καιρό χρειαστεί.

Μπορεί το όνομα του χωριού να φάνταζε τελικά “τραγική ειρωνεία” από τη στιγμή που η ηλικιωμένη γυναίκα δυσκολεύτηκε τόσο να βρει ένα κεραμίδι για να βάλει πάνω από το κεφάλι της. Το θέμα ωστόσο προσφέρεται μάλλον για μελαγχολία και προβληματισμό. Όπως έχουμε σημειώσει, το ζήτημα δεν είναι μόνο πόσοι θα επιβιώσουν από τον ιό, αλλά αν θα επιζήσει και η ανθρωπιά ως χαρακτηριστικό του είδους μας