Τρεις στους τέσσερις Ρώσους θεωρούν τη Σοβιετική Ένωση ως την καλύτερη εποχή της ιστορίας τους
Στα θετικά σημεία της σοβιετικής εποχής, το 16% ανέφερε τη “σταθερότητα του μέλλοντος και την εμπιστοσύνη” και το 15% την “καλή ζωή στη χώρα”. Ένα 11% συνδέει την ΕΣΣΔ με θετικές στιγμές της νιότης ή των παιδικών τους χρόνων.
Συνεχίζεται η τάση ενίσχυσης της εικόνας της ΕΣΣΔ στους σημερινούς Ρώσους, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Levada που δημοσιεύτηκε την Τρίτη. Σύμφωνα με αυτή, το 75% των Ρώσων θεωρούν ότι η σοβιετική εποχή ήταν η καλύτερη στην ιστορία της χώρας. Η δημοσκόπηση προστίθεται σε μια μακρά σειρά ερευνών, που δείχνουν σταθερή άνοδο του ποσοστού όσων βλέπουν θετικά το σοβιετικό παρελθόν, αλλά και την περίοδο διακυβέρνησης του Στάλιν.
Από όσους ερωτήθηκαν, μόλις το 18% διαφωνούν με την ιδέα ότι η ΕΣΣΔ ήταν το αποκορύφωμα της ιστορίας της χώρας.
Προφανώς, η νοσταλγία αυτή δε μεταφράζεται σε κάποιου είδους επαναστατική διάθεση στο παρόν, καθώς μόνο το 28% δηλώνει υπέρ της επιστροφής στο “δρόμο που ακολουθούσε η ΕΣΣΔ”, έναντι 58% που προτιμά τον “ιδιαίτερο δρόμο” της σύγχρονης Ρωσίας και 10% που προτιμά των “ευρωπαϊκό δρόμο”. Το γεγονός αυτό προκύπτει από τη συναίσθηση πως η αποκατάσταση του σοσιαλισμού δεν είναι μια αυτόματα διαδικασία, αλλά αποτέλεσμα ενός δύσκολου δρόμου με πολλές θυσίες, όπως και αποτέλεσμα μιας προπαγάνδας δεκαετιών ότι πλέον “δεν αλλάζει τίποτα”.
Στα θετικά σημεία της σοβιετικής εποχής, το 16% ανέφερε τη “σταθερότητα του μέλλοντος και την εμπιστοσύνη” και το 15% την “καλή ζωή στη χώρα”. Ένα 11% συνδέει την ΕΣΣΔ με θετικές στιγμές της νιότης ή των παιδικών τους χρόνων.
Μικρό είναι το ποσοστό όσων αναφέρουν αρνητικούς συνειρμούς σχετικά με τη σοβιετική περίοδο, καθώς μόνο το 4% αναφέρει την οικονομική μειονεξία, της ουρές και τα δελτία αγαθών και μόλις το 1% στην ύπαρξη πολιτικής καταπίεσης.
Η κοινωνιολόγος Καρίνα Πίπιγια από το Ινστιτούτο Levada, που δεν έχει καθόλου φιλοσοβιετικές τάσεις, δήλωσε στο ρωσικό τύπο πως ενώ οι Ρώσοι βλέπουν κυρίως θετικά τη σοβιετική περίοδο, έχουν υποκαταστήσει τις προσωπικές τους μνήμες από μια γενική εικόνα κοινωνικής σταθερότητας, εμπιστοσύνης στο μέλλον και καλής ζωής εκείνη την εποχή.
Η ίδια διαπιστώνει ότι η νοσταλγία κυριαρχεί στις παλιότερες γενιές, υπάρχει ωστόσο και μεταξύ των νεότερων, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα επιθυμία επιστροφής στο σοβιετικό σύστημα. Κατά τον Αντρέι Κολέσνικοφ, του Κέντρου Carnegie στη Μόσχα, τα αποτελέσματα αντικατοπτρίζουν τα αισθήματα του κοινού απέναντι στην τωρινή πραγματικότητα της Ρωσίας:
“Η σοβιετική εποχή μπορεί να μην αντιμετωπίζεται ως εποχή υψηλού επιπέδου διαβίωσης, αλλά ως εποχή δικαιοσύνης. Ο σημερινός κρατικός καπιταλισμός αντιμετωπίζεται ως άδικος: η αδικία βρίσκεται στη διανομή, την πρόσβαση σε αγαθά και υποδομές. Και αυτό το αίσθημα αυξάνεται”.