Ο προληπτικός αντικομμουνισμός του Πάσχου Μανδραβέλη

Ο Πάσχος Μανδραβέλης της Καθημερινής πάσχει από τον ανίατο ιό του αντικομμουνισμού. Βλέπει όμως δίπλα του γνωστούς ομοϊδεάτες να “μετανοούν” με δηλώσεις και κείμενα που αναγνωρίζουν την αξία της δημόσιας υγείας και την αναποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα. Ακόμα και ο διευθυντής του, ο Αλέξης Παπαχελάς, έκανε την εκτίμηση ότι πρέπει να περάσουμε από την “αναγκαστική φάση ενός κρατικού καπιταλισμού”, εγκαταλείποντας κατά τα φαινόμενα, μπροστά στη συγκυρία, το φαινόμενο του “αντικρατισμού”. Ο ιός αυτός εξαπλώνεται επικίνδυνα κι αυτή ήταν μια πολύ σοβαρή υπόθεση, που σκέφτηκε να αναλάβει με σχετικό του άρθρο, με τίτλο “προληπτικός κομμουνισμός”.

Σε αυτό λοιπόν, μεταξύ άλλων, μας εξηγεί με μοναδικό τρόπο τι ήταν -κατά τη γνώμη του- ο πολεμικός κομμουνισμός: το πρώτο σύστημα που εφάρμοσαν οι φωστήρες του Οκτωβριανού πραξικοπήματος -sic- κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου πολέμου (…) με δραματικά αποτελέσματα. Η πείνα θέρισε 5 εκατομμύρια, ενώ σε κάποιες περιοχές εμφανίστηκαν φαινόμενα κανιβαλισμού.

Προσέξτε τι αθώες και ουδέτερες είναι οι διατυπώσεις. Οι επιτάξεις δεν ήταν αναγκαστική επιλογή των μπολσεβίκων, για να θρέψουν τον πληθυσμό, αλλά η αιτία των θανάτων. Ο εμφύλιος πόλεμος που ρήμαξε τη ρωσική ύπαιθρο, σχεδόν χωρίς ανάπαυλα μετά από την εμπλοκή της Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχει πουθενά στο κάδρο. Το πρόβλημα δεν ήταν η ιμπεριαλιστική εισβολή 14 χωρών για να πνίξουν την επανάσταση στην κούνια της, αλλά το “πραξικόπημα του Οχτώβρη” και το “σύστημα που εφάρμοσαν οι φωστήρες του”…
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να λέει κανείς πως τα συσσίτια του ΕΑΜ ήταν αναποτελεσματικά και ευθύνονται για την ασιτία και τους μαζικούς θανάτους στα χρόνια της Κατοχής…

Στη συνέχεια, ο Πάσχος μας λέει πως το ΚΚΕ πίστεψε πως έχουμε πόλεμο και ότι το αίτημά του για επίταξη των δομών και του προσωπικού της Ιδιωτικής Υγείας είναι η πρώτη μορφή προληπτικού κομμουνισμού, που ξέρουμε στην ιστορία… Πολύ πνευματώδες, μόνο που ξέχασε να μας πει ποιος είναι αυτός που μιλάει για “αόρατο εχθρό” (τον κορονοϊό δηλαδή), ποιος έκανε λόγο για οπλαρχηγούς γιατρούς-υγειονομικούς (ο Μητσοτάκης) και ποιος διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι “έχουμε πόλεμο” (η κυβέρνηση που στηρίζει πολιτικά και ο ίδιος). Διθυραμβικά τα ερωτήματα, κ. Πάσχο, δε χρειάζεται να απαντήσετε.

Να πιστέψουμε άραγε πως και οι νοσοκομειακοί γιατροί (ΟΕΝΓΕ) που ζητάει επιτάξεις από τον ιδιωτικό τομέα, βρήκε στην πανδημία μια ευκαιρία να προωθήσει τον στρατηγικό της στόχο του “προληπτικού κομμουνισμού”; Κι αν η ΟΕΝΓΕ είναι “παραφυάδα των κομμουνιστών”, μήπως τότε κι η Ιρλανδική κυβέρνηση, που αποφάσισε να περάσουν στον έλεγχο του κράτους τα ιδιωτικά νοσοκομεία κατά την περίοδο της πανδημίας, είναι κι αυτή πράκτορας του διεθνούς κομμουνισμού;

Και αλήθεια, από πότε οι επιτάξεις ταυτίζονται με τον κομμουνισμό; Μήπως οι επιτάξεις απεργών, που πέρασε στα μουλωχτά εν μέσω της πανδημίας η κυβέρνηση, και μάλιστα σε κάθε άλλο παρά πολεμικές περιόδους όπως έχει δείξει ιστορικά η εφαρμογή του μέτρου, έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό; Γιατί εμάς μάλλον σαν μια μορφή “προληπτικής δικτατορίας” (του κεφαλαίου κ. Πάσχο, όχι του προλεταριάτου) μας φαίνεται. Άλλο αν οι ευαισθησίες του Μανδραβέλη ήταν επιλεκτικές και δεν ασχολήθηκε με αυτό το θέμα.

Μπορεί στους φιλελεύθερους κύκλους να υπάρχει μια όψιμη σοσιαλμανία την περίοδο της πανδημίας, σίγουρα πάντως είμαστε πολύ μακριά από κάποια μορφή κομμουνισμού ή σοσιαλιστικής επανάστασης. Απλώς ο Πάσχος, ως ανίατος αντικομμουνιστής, παίρνει εγκαίρως μέτρα κι εφαρμόζει έναν ιδιότυπο “προληπτικό αντικομμουνισμό”, για κάθε περίπτωση.