Όλα τα κάνει η… καμήλα
Αυτές τις μέρες η καμήλα κάνει «επισκέψεις» σε πολλούς ανθρώπους ανά τον κόσμο. Σαν ας πούμε «το φάντασμα του Πάσχα του 2020». Πάει στον «ξύπνιο» των ανθρώπων και τους φτύνει. Τους παίρνει στην καμπούρα της και τους πάει πίσω στο χρόνο να θυμηθούν τι λέγανε μέχρι και πριν από δύο μήνες. Κι όποιος καταλάβει κατάλαβε. Δε μπορεί η καμήλα να σε κάνει έξυπνο.
Η καμήλα έχει τρία χαρακτηριστικά:
Κουβαλάει βάρη κι έχει την καμπούρα της που την βοηθάει στα ατέλειωτα ταξίδια της μέσα στην έρημο χωρίς νερό. Γι’ αυτό της τα φορτώνουν όλα, δεκαετίες τώρα οι φιλελέδες, που θαρρούσαν πως η «καμήλα – πραγματικότητα» είναι δική τους. Πως η νέα τους τάξη είναι «η σύγχρονη πραγματικότητα» κι «η Ελεύθερη αγορά είναι η κατάληξη της ιστορίας».
Η καμήλα – πραγματικότητα έχει φοβερή μνήμη. Δεν ξεχνάει και δεν αφήνει χρωστούμενα. Σαν τη ρόδα που γυρίζει.
Η καμήλα φτύνει άσχημα. Η κάθε ροχάλα ένα κιλό. Είχε παλιά μια καμήλα στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, που όποιος την πείραζε τη μια Κυριακή, τον έφτυνε την επόμενη.
Αυτές τις μέρες η καμήλα κάνει «επισκέψεις» σε πολλούς ανθρώπους ανά τον κόσμο. Σαν ας πούμε «το φάντασμα του Πάσχα του 2020». Πάει στον «ξύπνιο» των ανθρώπων και τους φτύνει. Τους παίρνει στην καμπούρα της και τους πάει πίσω στο χρόνο να θυμηθούν τι λέγανε μέχρι και πριν από δύο μήνες. Κι όποιος καταλάβει κατάλαβε. Δε μπορεί η καμήλα να σε κάνει έξυπνο.
Πήγε σ’ όλο τον κόσμο
Πάει στον βρετανό Τζόνσον της «ανοσίας της αγέλης» και του ρίχνει μια ροχάλα, που τον κάνει αρχηγό της αγέλης.
Πάει στον Μακρόν και του δείχνει μια καμπύλη εκθετικής αύξησης, που αρχίζει να μιλάει ενάντια στην «αγορά» που τα ελέγχει όλα.
Πάει στο Μπολσονάρου και του χώνει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι. «Σκάσε ρε βλαμμένε φασίστα και φώναξε πίσω τους κουβανούς γιατρούς»… είναι τα ακριβή λόγια της… καμήλας.
Πάει στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη, στο «μεγάλο μήλο» των ονειρώξεων όλων των φιλελέδων, και τους λέει «Καλά ρε, την άλλη φορά στη Νέα Ορλεάνη δε καταλάβατε τίποτα; Πάρτε τώρα μια γερή επανάληψη φιλελευθερισμού». Και τους κάνει παγκόσμιους πρωταθλητές Covid-19.
Το αμερικάνικο όνειρο είναι εφιάλτης. Πολλοί κυβερνήτες ήδη διάλεξαν: αναπηρίες, ασθένειες, πνευμονική νόσος, καρδιακή ανεπάρκεια, νοητική στέρηση, αλλά και κακό «επίπεδο γενικής φυσικής και πνευματικής ικανότητας», δεν έχουν ελπίδα υποστήριξης της αναπνοής τους. Ναζί κανονικοί. Χωρίς «σαν». Στους δρόμους πεθαίνουν 17χρονα, γιατί δεν έχουν ασφάλεια.
Πάει στο βλάκα Τραμπ, που μιλάει για 100 – 200.000 νεκρούς στις ΗΠΑ (στο καλό σενάριο). Έχει να του θυμίσει ότι πρώτη του δουλειά μόλις εκλέχτηκε, ήταν να καταργήσει τον οργανισμό και το μηχανισμό αντιμετώπισης επιδημίας. Η προσωποποίηση του κλαυσίγελου. Κι όμως, τον ανάγκασε η καμήλα, να πει ευχαριστώ στην Κίνα και στη Ρωσία για τη βοήθεια που τους στείλανε.
Ήρθε και στην Ελλάδα
Πάει στο Στέφανο Μάνο, τον γκουρού πάλαι ποτέ του φιλελευθερισμού και τον βάζει να λέει καλύτερη τη δημόσια διοίκηση, σε αντίθεση με την «ιδιωτική επιχείρηση». Δεν τον αναγνωρίζει πια ούτε ο Ανδριανόπουλος.
Όσο για τη Μιράντα Ξαφά… «δε μας το λες ξανά τώρα το παραμύθι σου για το ποια νοσοκομεία είναι περιττά και πρέπει να κλείσουν;» της λέει. Όχι ότι περίμενε κι απάντηση… Μια ροχάλα και φύγαμε.
Πάει στους Παπανδρεοσαμαράδες και στους τσιπρομητσοτάκηδες και τους ρωτάει: «Εσύ δεν είσαι που έβρισκες παραπανίσιους τους νοσοκομειακούς και τις ΜΕΘ; Εσύ δεν είσαι που έκοβες από τα νοσοκομεία όσο πιο πολλά μπορούσες από τα αποθεματικά και τους προϋπολογισμούς τους;». Όχι ότι είναι να καταλάβουν κάτι.
Πάει στο βασικό μέτοχο του ιδιωτικού θεραπευτηρίου, που πήρε μερδικό από το deal των 30 και βάλε εκατομμυρίων για τις ιδιωτικές κλινικές, τον πιάνει από το γιακά και τον βάζει τρόφιμο σε δημόσιο νοσοκομείο, και μάλιστα με το βιβλιάριο του ΤΕΒΕ υποθέτω, γιατί οι ιδιωτικές ασφάλειες δε δικαιολογούν πανδημίες. Άπονε ντουνιά.
Πήγε στον ξύπνιο των φιλελέδων, τους ρωτά «γατί δεν πάτε να γιατροπορευτείτε στα ιδιωτικά νοσοκομεία;». Κι από πάνω τους υποχρεώνει να πέσουν στην ανάγκη των γιατρών του δημοσίου. Μέχρι και να τους χειροκροτούν. Κι όσο κι αν άνοιγε η γη… πώς να τους καταπιεί όλους αυτούς; Άλλωστε… καταπίνονται; Για δοκιμάστε εσείς να καταπιείτε ένα Μανδραβέλη ή ένα Παπαδημητρίου; Η καμήλα δε… ούτε να τους φτύσει.
Πάει στους εφοπλιστές και στις άλλες ύαινες του πλούτου και τους λέει: «Ρε σεις… σας πήρανε εντελώς χαμπάρι… Δώστε τίποτα ψιλά από όσα κλέβετε μονίμως να φανεί ότι κάτι κάνετε κι εσείς στον… πόλεμο». Νάχει δηλαδή κι ο Άδωνης να λέει κάτι για να υπερασπιστεί τον ιδιωτικό τομέα απέναντι στο παγκόσμιο ανάθεμα.
Στο τέλος πήγε και στην Κούβα
Πάει στους επιβάτες ενός κρουαζιερόπλοιου (που ο πιο αριστερός από αυτούς είχε ψηφίσει μια φορά Μπλερ) και τους βάζει να χειροκροτούν την Κούβα, το σύστημα υγείας της, το λαό της που τους έδωσαν αυτά που δε μπορούσε καμιά καπιταλιστική χώρα, γιατί δεν τα διαθέτει: Ολοκληρωμένη δημόσια υγεία και αλληλεγγύη.
Κι έπεισε (η καμήλα) τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για να δώσει στους Κουβανούς γιατρούς παγκόσμιο βραβείο για τη δράση τους στη Δυτική Αφρική εναντίον του Έμπολα. Τους πρότειναν και για Νόμπελ Ειρήνης τότε, γιατί πήγαν 250 «εργάτες υγείας», σε τρεις χώρες (Σιέρρα Λεόνε, Λιβερία, Γουινέα) για αρκετό καιρό. Τώρα που στέλνουν χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές σε πάνω από 60 χώρες τι πρέπει να τους δώσουν;
Τίποτα δε τους χρειάζεται… είπε η καμήλα. Μόνο κάθε άνθρωπος του λαού, είτε είπε μαλακίες κάποτε, είτε όχι, να πει τώρα «Ο πιο στριμωγμένος και φτωχός σοσιαλισμός, είναι χίλιες φορές καλύτερος από τον πιο G8 καπιταλισμό σαν της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Ισπανίας, των ΗΠΑ». Γιατί δεν αφήνει κανένα γέρο να πεθάνει ξεχασμένος σε κλειστό γηροκομείο. Και γιατί δε διαλέγει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Ας το πει κι από μέσα του. Η καμήλα το λέει.
Κι είπε η καμήλα που λες, να πεις κι εσύ στον εαυτό σου: «Μόνο ο λαός σώζει το λαό. Γι’ αυτό ο σοσιαλισμός μας είναι ανάγκη, είναι δυνατότητα και είναι μοναδική λύση για το λαό». Αλλιώς είπε… είσαι κι εσύ για φτύσιμο.
Πρέπει να ομολογήσουμε όμως ότι και στο δικό μας ξύπνιο ήρθε η καμήλα και μας είπε «Μη με υποτιμήσεις ξανά κι αρχίσεις πάλι τις ανυπομονησίες και τις απογοητεύσεις, γιατί κι εσένα θα σε φτύσω». Το νου μας λοιπόν στην καμήλα. Θέλει συνεχώς τάισμα και φροντίδα.
Υ.Γ. Δεν πιστεύω ότι πείθονται οι φιλελέδες από τίποτα. Αλλά τουλάχιστον η καμήλα τους έσπασε τον τσαμπουκά και το τουπέ που είχαν για την «αγορά», το «αόρατο χέρι της» και τον «ιδιωτικό τομέα».