“Η Κούβα, με 60 χρόνια εμπάργκο, βοηθάει μια χώρα του G7 σαν την Ιταλία” – Ο Γ. Πρωτούλης στο 2ο Podcast της ΚΝΕ

Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε και η συνέχεια κατάφερε να είναι ακόμα πιο μεστή από το ελπιδοφόρο ξεκίνημα.

Τι είναι ο κορονοϊός: αιτία ή αφορμή για την επίθεση στα εργατική δικαιώματα; Πώς αντιμετωπίζει μια σοσιαλιστική χώρα την πανδημία; Και τι μπορεί να κάνει η δική μας πλευρά για να μην μπουν τα δικαιώματά μας σε καραντίνα.

Αυτά και πολλά ακόμα συζητήθηκαν στο δεύτερο επεισόδιο του Podcast της ΚΝΕ, με καλεσμένο τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Τη διαφορά όμως έκαναν και οι παρεμβάσεις από εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους, που έδωσαν μια σφαιρική εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς -και όχι μόνο στη χώρα μας.

Από όσα μπορείτε να δείτε παραπάνω -και αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να το κάνετε- εμείς ξεχωρίζουμε μεταξύ πολλών άλλων.

Την παρέμβαση του σ/φου που εργάζεται στον τουρισμό, τη λεγόμενη “βαριά βιομηχανία” της χώρας, όπου τα κέρδη και η ανάπτυξη κάθε άλλο παρά ευημερία έφεραν για τους εργαζόμενους.

Την παρέμβαση ενός εργαζόμενου από τη Swissport, με τις εκατοντάδες απολύσεις -φαντάσου δηλαδή να μην είχαν απαγορευτεί κιόλας από τον Βρούτση, που κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να τον βρει.

Την παρέμβαση της συντρόφισσας από τις τηλεπικοινωνίες, όπου έχουμε τον γνωστό συνωστισμό στα τηλεφωνικά κέντρα, το κάτεργο της Teleperformance και μια σειρά αντίστοιχα φαινόμενα.

Και την μαρτυρία ενός συντρόφου από την Ιταλία, εργαζόμενου στον κλάδο του μετάλλου, όπου τα εργοστάσια συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά παρά τους χιλιάδες θανάτους και ο κόσμος συνωστίζεται στα ΜΜΜ, αλλά η κυβέρνηση παίζει τη γνωστή μας κασέτα της ατομικής ευθύνης, έχει διαλύσει το σύστημα Υγείας, ενώ μοιράζει ένα επίδομα που δεν το δικαιούνται όλοι -δε σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Κι από όσα είπε ο Πρωτούλης, θα ξεχωρίσουμε τα παρακάτω σημεία:

-Το σύστημα Υγείας στον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, κάτι εκπληκτικό που δεν μπορεί να το διανοηθεί ο εργαζόμενος 30 χρόνια μετά. Αλλά για να μην κάνουμε μάθημα ιστορίας, ας δούμε πώς η Κούβα, μια χώρα περίπου στο δικό μας μέγεθος, όχι μόνο στηρίζει τον λαό της με όσα πενιχρά μέσα έχει, αλλά καταφέρνει, μια χώρα με 60 χρόνια εμπάργκο εις βάρος της, να στέλνει βοήθεια σε μια χώρα του G7, όπως η Ιταλία. Και αυτό λέει πολλά για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τις δυνατότητές της, παρά τα κενά και τις αδυναμίες που υπάρχουν.

-Στις ΗΠΑ υπάρχουν εκατομμύρια αιτήσεις για επίδομα ανεργίας -εκτινάχτηκαν μες σε μια βδομάδα. Ένα σύστημα που σαπίζει, θα έχει και τέτοια φαινόμενα. Ο καπιταλισμός πλέον δεν είναι απλώς εμπόδιο στην πρόοδο και την εξέλιξη της ανθρωπότητας, αρχίζει να εγκληματεί εις βάρος της.

Πρέπει να δυναμώνει η συζήτηση για τη διέξοδο από αυτή την κατάσταση. Ένα παιδί που στην αρχή της κρίσης πήγαινε δημοτικό, τώρα μπορεί να τελειώνει το φανταρικό του και να μη βλέπει διέξοδο. Δεν μπορεί να συμβαδίζει το κέρδος με τα κοινωνικά αγαθά. Δεν μπορεί να νοείται κέρδος στη δημόσια υγεία. Από παντού προκύπτει η ανάγκη της ανατροπής. Ο σοσιαλισμός είναι το απλό που είναι δύσκολο να γίνει και μας χαμογελά στο βάθος αυτής της κατάστασης.

-Να μαζεύουμε συμπεράσματα, αλλά να μαζεύουμε και θυμό για την επόμενη μέρα. Χρειάζεται θάρρος, τόλμη, αγωνιστικότητα. Για αυτό είμαστε κομμουνιστές και παλεύουμε οργανωμένα. Η οργάνωση και ο αγώνας δε σταματάνε. Να μη μας μείνουν συνήθειο οι αποστάσεις που κρατάμε τώρα στην καραντίνα.

-Γιατί είναι αυτονόητο πως θα είναι σε χέρια ιδιωτών τα αεροδρόμια, η υγεία και η παιδεία; Πρέπει να επιταχθούν άμεσα οι δομές της ιδιωτικής υγείας για τις ανάγκες του λαού -αυτό δεν είναι ρεαλισμός; Και επίταξη δε σημαίνει μοσχοπούλημα και κέρδη για τους ιδιώτες.

Και επίσης, πολλές ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις για τις απολύσεις σε μια σειρά επιχειρήσεις, που είναι αυτές που συμβουλεύουν την κυβέρνηση και όχι αντίστροφα, γιατί αυτές είναι το κράτος. Για την ατομική ευθύνη που μεταφράζεται στο ποιος θα στοκάρει περισσότερο χαρτί υγείας από τον άλλον. Για την κατάσταση στα συνδικάτα -όπου είναι εμφανείς οι συνέπειες της αντεπανάστασης. Για τη σχέση των κομμάτων με τα συνδικάτα. Και για την οργάνωση της αλληλεγγύης των εργαζόμενων.

Καλύτερα όμως να τα ακούτε παρά να τα διαβάζετε…