Μπόμπιρας – γκρίζα ζωή | prod by VINTAGEMAN

Ένα τραγούδι με πηγή έμπνευσης τη βιομηχανική ζώνη, που αποτυπώνει σε εικόνες και ιστορίες όσα μπορεί να ζήσει ένας βιομηχανικός εργάτης.

**Αφιερωμένο στον κουμπάρο, στον σαμουράϊ, στον Κωστή και στον κοντό**

Στίχοι – γκρίζα ζωή (Umjia-ίμγια)

Άλλη μια μέρα χωρίς παρέα τον ήλιο
νύχτα μπαίνω νύχτα βγαίνω
νιώθω να δύω κρύβω καλά τον πόνο ο φόβος έγινε συνήθεια
έρχομαι αντιμέτωπος με την ωμή αλήθεια το γκρίζο έχει απλωθεί ασπρόμαυρη ταινία
μαυρόασπρος ορίζοντας-δίχρωμη ομηρία τοίχοι σφιχτά να κλείνουνε ντουβάρια σα κελιά
δράκοι από χάλυβα ξεβράζουνε φωτιά κάθε φορά
η ίδια ιστορία
σε μια ευθεία στοιχισμένοι-σαν τα ζώα μαντρωμένοι-πισθάγκωνα δεμένοι-σκυφτά μπροστά σκυμμένοι
ποιος άραγε να ξέρει τι μας περιμένει οι φάτσες μας ανέκφραστες κρύβουν τόσα πολλά
τα βλέμματα πραγματικά μας φέρνουν πιο κοντά
τον γρίφο της ζωής/κρατάμε στιβαρά
τα χέρια μας τον κόσμο/τραβάνε πιο ψηλά

κάνουν τα πάντα αυτά να μείνουν στο σκοτάδι
γιατί φοβούνται να μην γίνει η αρχή
στα ζόρια σμίξαμε όλοι μας σε ένα βράδυ
το γκρίζο πάνω μας είχε χαραχθεί Χ2

γυναίκες κλαίνε στις γραμμές στα μουλωχτά
θυσιάζονται να βλέπουν τα παιδιά τους γελαστά
έχουν πρηστεί τα χέρια τους/ανήμπορες κοιτούν/
ο βλάκας τους φωνάζει στην δουλειά να ξαναμπούν
δουλευταράδες μαύροι με σπασμένα τα κορμιά
δεν έχουνε με σένα και με μένα διαφορά
άλλη θρησκεία έχουνε/κι άλλη λαλιά
ίδιο αφέντη έχουμε στην συμφορά
ακούγονται σειρήνες-αναβοσβήνουν φώτα
τίποτα που ξέρω δεν θα είναι σα και πρώτα

είμασταν χίλιοι και τώρα εκατό
στις πλάτες μας το βάρος τους και αυτοί μες στη σωρό
δεμένοι με το αύριο με αόρατα δεσμά
είναι για μας προσωρινή η σύγχρονη σκλαβιά
όσο γεννάω όνειρα και μάχομαι για αυτά
ξέρω κάθε μου ανάσα πως με φέρνει πιο κοντά

πώς είναι μαύρα αφού όλα είναι δικά μου τούτα
φτιαχτήκανε από την αφεντιά μου γιατί είναι γκρίζα
πού πήγε το όνομά μου
μόλις τα έφτιαξα τα πήραν μακριά μου

κάνουν τα πάντα αυτά να μείνουν στο σκοτάδι
γιατί φοβούνται να μην γίνει η αρχή
στα ζόρια σμίξαμε όλοι μας σε ένα βράδυ
το γκρίζο πάνω μας είχε χαραχθεί

κάνουν τα πάντα αυτά να μείνουν στο σκοτάδι
μα η φωτιά μας δεν λέει να σβηστεί
αδέρφια γίναμε όλοι μας αυτό το βράδυ
και χρώμα ρίξαμε στην γκρίζα μας ζωή

//Αμιξάριστο//

instagram: IstoriesEnosBobira_