Ντάφι Ντακ: ”Αυτό σημαίνει …πόλεμος!”

Μπορεί ο Μπαγκς Μπάνι να θεωρείται  η μόστρα των κινούμενων σχεδίων της Warner Bros αλλά ο πραγματικός σταρ έχει μαύρο χρώμα, ψεύδισμα και ακούει στο όνομα Ντακ… Ντάφι Ντακ. 

Εμφανίστηκε στις μεγάλες κινηματογραφικές οθόνες στις 17/04/1937 παρέα με τον Πόρκι στο ρόλο του κυνηγού στην ταινία ”Το κυνήγι πάπιας του Πόρκι”. Στην πρώτη του εμφάνιση, η μορφή του δεν θυμίζει σε τίποτα την ανθρωπόμορφη φιγούρα που ξέρουμε σήμερα. Είναι μια απλή μαύρη πάπια με λίγα άσπρα πούπουλα για κολάρο. Ανώνυμη όπως ανώνυμος υπήρξε και ο Μπαγκς Μπάνι στην πρώτη του ταινία.

Η ταινία έγινε ιδιαιτέρως γνωστή στο κοινό αλλά χρειάστηκε να ξαναγυριστεί ένα χρόνο αργότερα, έγχρωμη, με συμπρωταγωνιστή τον Αυγοκέφαλο, όπως λεγόταν ένα κυνηγός καρτούν της Warner Bros. Σε αυτή την ταινία ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομά του.

Από την τρίτη του ταινία ”Τι τιμή έχει Πόρκι;” ο Ντάφι Ντακ γίνεται ο μόνιμος συμπρωταγωνιστής του Πόρκι, του δεύτερου, από άποψη ημερομηνίας γέννησης, χαρακτήρα κινούμενου σχεδίου της Warner Bros, τον οποίον επισκιάζει εύκολα ο Ντάφι από τις πρώτες ταινίες.

Στην αρχή η ομιλία του θυμίζει κάτι από τον Γούντι τον Τρυποκάρυδο αλλά τελικά βρίσκει την δική του ιδιαίτερη φωνή και τρέλα. Την φωνή του, την δανείζει… ποιος άλλος από τον Μελ Μπλανκ φυσικά; Ο ίδιος δανείζει την φωνή του σχεδόν σε όλους τους κινούμενους ήρωες της εταιρίας, μαζί με τον σταρ Μπαγκς Μπάνι.

Σαν χαρακτήρας είναι πότε καλός και πότε κακός μέσα στις διάφορες ιστορίες. Πονηρός, ανταγωνιστικός και αρκετά ζηλιάρης, ιδιαίτερα με τον Μπαγκς Μπάνι, προσπαθεί συχνά να του την φέρει. Τσαντίλας, εκρηκτικός και εκδικητικός όσο δεν πάει. Από την άλλη μεριά, είναι τρελούτσικος, αστείος και αρκετά πονόψυχος, αν και το κρύβει καλά κάτω από τα μαύρα του πουπουλάκια.

Η ατάκα που τον έκανε αρχικά γνωστό ήταν ένα ατελείωτο ”Χοοου χοοου” το οποίο γρήγορα αντικαταστάθηκε από το θυμωμένο ” Αυτό σημαίνει πόλεμος!”.

Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντάφι ρίχνεται στην μάχη κατά των Ναζί με απαράμιλλη επιτυχία. Καταφέρνει να τσαντίζει με τις στρατιωτικές του δεξιότητες και την γενναιότητά του, κάθε φορά τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ αυτοπροσώπως! Στην ταινία του 1943 ”Ο μικρός χαρούμενος Ντάφι”, η μαύρη πονηρή πάπια τον χτυπά δυνατά στο κεφάλι ενώ στην ταινία ”Αεροπλάνο Ντάφι” καταφέρνει να κατατροπώσει τους Χίτλερ, Γκέρινγκ και Γκέμπελς με μια μόνο βολή.

Οι σχέσεις του στα κινούμενα σχέδια με τον Πόρκι, βελτιώνονται από το 1946 και μετά, όταν οι συγγραφείς από αντιπάλους τους κάνουν συναδέλφους. Ο Ντάφι εμφανίζεται πότε καλός και πότε κακός στις ταινίες του αλλά πάντα δίπλα του έχει τον πιστό και αγαθό Πόρκι, με τον οποίο συνεργάζονται άψογα κάνοντας γκάφες, είτε λόγω της αφέλειας του δεύτερου χαλούν τα κακά σχέδια του μαύρου παπιού.

Παράλληλα, κυρίως από το 1953 και μετά ο Ντάφι ανταγωνίζεται πλέον στα ίσια σε δημοφιλία τον Μπαγκς Μπάνι (αν και μεταξύ μας υπερτερεί κατά πολύ του δεύτερου). Οι συγγραφείς τον κάνουν να ζηλεύει τον γκρίζο σταρ λαγό και να προσπαθεί να ”κλέψει” την καρδιά των θεατών και των παραγωγών.

Ο Ντάφι πρωταγωνιστεί σε μια σειρά από ταινίες που αναφέρονται σε γνωστά cultural icons και ταινίες της εποχής (ταινίες που συνήθως γυρίζονται από την Warner Bros). Αναλαμβάνει το δύσκολο κομμάτι να σατιρίσει μαζί τους άλλους καρτουνίστικους ήρωες όλα τα γνωστά αστέρια και μη της εταιρίας.

Φυσικά ένας μεγάλος πρωταγωνιστής δεν γνωρίζει μόνο επιτυχίες αλλά και αποτυχίες όπως στην ταινία του 1968 ”Τα λέμε Μονομάχε”, όπου εκείνος και ο Σπίντι Γκονζάλες γυρίζουν πίσω στο χρόνο, στην Ρώμη του Νέρωνα, ο οποίος τους στέλνει κατευθείαν στα λιοντάρια. Οι δυο ήρωες καταφέρνουν να βγουν νικητές, να γυρίσουν ξανά πίσω στην σύγχρονη εποχή… με τον Νέρωνα παρέα… ο οποίος γίνεται… βιολιστής στο συγκρότημα του Σπίντι… Η ταινία θεωρείται το χειρότερο καρτούν της Warner Bros … Δεν απορώ γιατί..

Το 1988, εμφανίζεται στην ταινία ”Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ;” μαζί με τον Ντόναλντ Ντακ να παίζουν ξέφρενοι πιάνο κλείνοντας πονηρά στο μάτι τόσο στις εταιρίες τους Ντίσνεϊ και Warner που τέτοια εμφάνιση δεν θα περίμεναν ποτέ ως ανταγωνίστριες εταιρίες.

Μαζί με όλο το τρελό team των Looney Tunes πρωταγωνιστούν με τον Μάικλ Τζόρνταν το 1996, στο Space Jam (το οποίο για την δική μου γενιά ήταν το αντίστοιχο ”Ρότζερ Ράμπιτ). Η ταινία είχε απήχηση σε μικρούς και μεγάλους αφού συνδύαζε τα μεγαλύτερα τότε αστέρια του NBA με τα αγαπημένα κινούμενα σχέδια. Ήταν τεράστια εισπρακτική επιτυχία, σε σημείο η εταιρία να θέλει να γυρίσει την επόμενη χρονιά και δεύτερη ταινία, κάτι που δεν βρήκε σύμφωνο τον Τζόρνταν και η ιδέα ναυάγησε. Μετά από πολλές προσπάθειες ώστε να βγει σίκουελ, τελικά ο LeBron είπε το μεγάλο ναι και η ταινία Space Jam 2 αναμένεται να βγει στους κινηματογράφους το καλοκαίρι του 2021.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία των Tunes στην οποία συμμετέχει ο Ντάφι δεν είναι άλλη από την ταινία ”Looney Tunes: Επιστροφή στην δράση” το 2003 και δεν εντυπωσίασε ιδιαίτερα το κοινό, γινόμενη η αιτία να μην γυριστούν καινούργιες ταινίες μικρού ή μεγάλου μήκους πάνω στους μικρούς κινούμενους ήρωες παρότι κυκλοφόρησαν διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα βασισμένα σε αυτούς όπως τα ”Baby toons”.

Για τον Ντάφι Ντακ, το 2003, υπήρξε χρονιά ορόσημο καθότι απέκτησε μετά από πολλά χρόνια μια δική του αμιγώς σειρά με το όνομα ”Ντακ Ντότζερς”. Ο Ντάφι ξεπαγώνει κάπου στο μέλλον και μαζί με τον βοηθό του Πόρκι ως Δόκιμο ταξιδεύουν τον γαλαξία αναστατώνοντας το σύμπαν στην κυριολεξία. Στην σειρά εμφανίζονται όλοι οι γνωστοί ήρωες με ελαφρώς αλλαγμένα ονόματα ώστε να μην παραπέμπουν στους παλιούς κλασικούς ήρωες (δεν συμμετέχει φυσικά ως σταρ ο Μπαγκς Μπανι).

Το 2011, μια πιο μοντέρνα εκδοχή των Tunes για την τηλεόραση οδήγησε τους δυο αντιπάλους/αντίζηλους στην καρδιά μικρών και μεγάλων να συγκατοικήσουν και να ζήσουν μαζί με τα υπόλοιπα Tunes καταστάσεις στο 21ο αιώνα. Οι διάλογοι και η θεματική των κινουμένων σχεδίων ήταν προσανατολισμένα περισσότερο για το εφηβικό-νεανικό κοινό παρά για τα παιδιά ενώ τα θέματα που τους απασχολούσαν είχαν να κάνουν με την συγκατοίκηση, την εύρεση εργασίας ή τα ερωτικά μπερδέματα των κινουμένων σχεδίων. Αν με ρωτάτε, που δεν με ρωτάτε, θα μπορούσε να λείπει αυτή η σειρά και κανείς να μην στεναχωρηθεί για την απουσία της.

Αν μπορούσαμε να πούμε δυο τελευταία λόγια για τον Ντάφι Ντακ, ο οποίος σήμερα έχει γενέθλια (κλείνει τα 83 ) είναι η ελληνική παροιμία ”Άλλος έχει το όνομα και άλλος την χάρη”. Ο Μπαγκς Μπάνι φαίνεται σαν να είναι ο αρχηγός, ενώ στην πραγματικότητα η πληθωρική προσωπικότητα του Ντάφι κλέβει την παράσταση. Ενώ στην Ντίσνεϊ κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Μίκυ Μάους, στην Warner  κατάφεραν να δημιουργήσουν τον πραγματικό ”τρελό” πρωταγωνιστή τους με την τρίτη προσπάθεια (Πρώτος ο Μπαγκς, μετά ο Πόρκι και τρίτος ο Ντάφι). Ο Ντάφι ενσαρκώνει καλύτερα από όλους αυτή την αστείρευτη τρέλα, μπρίο και χαρά που ταίριαζε γάντι σε εκείνη την χρυσή εποχή του κινηματογράφου με τις μεγάλες οθόνες και τα πολλά φώτα. Φώτα που από κάτω τους μεγάλωσε και διέπρεψε ο Ντάφι Ντακ και ας μην έλαβε ούτε μια φορά υποψηφιότητα για Όσκαρ όπως οι προκάτοχοί του, κατέκτησε όμως τις καρδιές όλων μας.