Ε, όχι ρε φίλε…

Ατομική ευθύνη να πας σχολείο. Ακόμα και στον κόσμο του 2020, μπορεί να ανήκεις σε κάποια μειονότητα και να μην ενταχθείς σε σχολική δομή.

Ατομική ευθύνη να τα παίρνεις τα γράμματα. Δικηγόρος από την Κηφισιά, ψυκτικός από το Περιστέρι.

Ατομική ευθύνη να εμβολιαστείς ή να εμβολιάσεις τα παιδιά σου. Μπορεί να είσαι… του αντιεμβολιαστικού κινήματος, οπότε τόμπολα.

Ατομική ευθύνη να βρεις προσωπικό γιατρό, ατομική ευθύνη να μην κολλήσεις covid.

Ατομική ευθύνη η πρόσβαση στον πολιτισμό. Ατομική ευθύνη αν θα ανακαλύψεις τη μουσική του Μικρούτσικου, το σινεμά του Αγγελόπουλου, την ποίηση του Ρίτσου ή αν θα ανακαλύψεις τα σκυλάδικα και το GNTM.

Ατομική ευθύνη να βρεις δουλειά. Ποιες συλλογικές συμβάσεις;

Ατομική ευθύνη να μην καταπλακωθείς σε καμιά Ρικομέξ ή όπου αλλού. Ποια αντισεισμική θωράκιση;

Ατομική ευθύνη να μην πνιγείς στην Μάνδρα. Ποια αντιπλημμυρικά;

Ατομική ευθύνη να μην καείς στο Μάτι. Ποιο σχέδιο πόλης;

Ατομική ευθύνη να μην καείς στα ΕΛΠΕ, στη Μotor Oil, στη Χαλυβουργία και να μην πεθάνεις στην οικοδομή. Ποια μέτρα προστασίας;

Ατομική ευθύνη η βία στις έμφυλες σχέσεις. Ψυχική, συναισθηματική, σεξουαλική, σωματική. Άμα δε γουστάρεις να είσαι θύμα…εεε, μην είσαι, βρε αδερφέ. Δική σου ευθύνη.

Ατομική ευθύνη και η προσωπική ευτυχία. Αν δεν την έχεις κατακτήσει, φταίει που δεν τα έχεις βρει με το… άτομο σου. Δεν έχεις δουλέψει με τον… εαυτό σου. Γιατί όλα είναι μια ιδέα, μωρέ. Όλα είναι στο μυαλό σου. Σκέτη… «συνείδηση». Τίποτα άλλο δε μετράει. Πουθενά… «ύλη».  Έ, όχι ρε φίλε… Δεν είναι δυνατόν…

Καμία σημασία δεν έχει αν έχεις χρέη, νοίκι, φαΐ, νερό, θέρμανση, σπίτι.

Καμία σημασία δεν έχει πως αλληλοεπιδράς με τους πολύ «υλικούς» ανθρώπους  και το πολύ «υλικό» περιβάλλον. Όοοοχι… Όλα είναι στο μυαλό.

Και στην τελική, ξέρεις τι; Την υγειά μας να ΄χουμε, και όλα τα άλλα… Αλλά μήπως τώρα που δεν έχουμε ούτε την υγειά μας να το ξανασκεφτούμε; Να ξανασκεφτούμε ότι ή θα ανατραπούν τα καπιταλιστικά … κόζια ή θα βουλιάξουμε; Εκτός και αν είμαστε της άποψης ότι και να πεθάνουμε …ε, δε θα πεθάνουμε κιόλας.

***

Άλλη είναι η ευθύνη μας, η ευθύνη του εργαζόμενου λαού, των φοιτητών, της αγροτιάς, των ανέργων, των συνταξιούχων.

Ευθύνη μας είναι να δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται.

Ευθύνη μας να σηκωθούμε και να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που μας δίνουν το χέρι.

Ευθύνη μας να μείνουμε όρθιοι.

Ευθύνη μας να σηκώσουμε  το ανάστημά μας… Ώσπου το μπόι μας να φτάσει τον ήλιο.

Για τη Ζωή

Άρης Ψωμάς