Η πολιτική τους είναι οι φόβοι μας

O Τραμπ κι οι φασίστες του λένε ότι δεν μπορεί το 1% των πιο αδύναμων να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη και την αγορά. Δε μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία να φρενάρει για να υπερασπιστεί αυτούς τους λίγους.

Ο Σόιμπλε λέει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι το παν. «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο»… είπε.

Ο Μπόρις Τζόνσον θέλει «ανοσία της αγέλης».

Κι εμάς οι «διακεκριμένοι» επιστήμονες και τα ρόμποκοπ, μας λένε ότι… «Σαν λαός δεν έχουμε ακόμα ανοσία. Βγείτε έξω να βρείτε τον ιό, να νοσήσετε και να φτιάξετε αντισώματα».

Για ένα IQ πολύ κάτω του μετρίου, αυτές οι δηλώσεις, δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Αν κι εσύ λες αυτό, μη συνεχίζεις. Συγνώμη. Εγώ κάνω λάθος κι ο γάιδαρος πετάει. Αν όχι… τότε συνέχισε.

Η αγορά έκανε κουμάντο πριν. Η αγορά που όσο πιο πολύ ροκάνισε το δημόσιο σύστημα υγείας και το μυαλό των κατοίκων μιας χώρας, τόσο πιο πολλούς νεκρούς της έφερε την εποχή του covid-19. Κι έφτιαξε στην Ευρώπη ένα χάρτη θανάτων ίδιο με αυτόν του ψυχρού πολέμου. Μόνο… με ανάποδα χρώματα. Δυτική Ευρώπη στο «κόκκινο». Ανατολική Ευρώπη και Βαλκάνια… όχι στο κόκκινο. Μαζί κι η Ανατολική Γερμανία. Τυχαίο; Δε νομίζω. Πάνω από το 80% των νεκρών στην Ολλανδία δεν μπήκαν ποτέ σε ΜΕΘ. Γιατί να μπουν; Η Ολλανδία είναι η πρωτοπόρα στα θέματα φιλελευθερισμού, αγοράς και 4ου Ράιχ. Κι οι χώρες με τα περισσότερα θύματα ανήκουν στους G8.

Η αγορά με το κράτος της, που επέβαλε την απόλυτη καραντίνα χωρίς να ενισχύσει ούτε ελάχιστα το δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς να ξοδέψει λεφτά για διορισμούς υγειονομικών, χωρίς μάσκες κι αναπνευστήρες, χωρίς αύξηση των ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία, τώρα μας διατάζει… «Όλοι έξω. Αρκετά σας προστατέψαμε. Και να ψωνίζετε πολύ». Κι αν δεν καταλαβαίνεις γιατί η μάσκα που ήταν πριν «μόνο για τους γιατρούς» (άσε που δεν είχαν ούτε κι αυτοί), τώρα είναι υποχρεωτική για όλους, μη σε νοιάζει. Έχει πρόστιμο, άρα θα το μάθεις.

Κι εσύ που φοβάσαι τον κορωνοϊό, όπως σε δίδαξαν τρεις μήνες τώρα, ψύχραιμα. Θα μάθεις και στους νέους φόβους σου. Η ταβέρνα, η θάλασσα, το γήπεδο, το σχολείο, το σινεμά, οι φίλοι, η παρέα… Έγιναν όλα φόβος. Μπορείς να τους εντάξεις κι αυτούς, στους παλιούς σου φόβους, τους «κανονικούς» και τους «συνηθισμένους». Ξέρεις τώρα… Η κακιά η ώρα, το κομπόδεμα για τις σπουδές του παιδιού, η δουλειά, το μεροκάματο, η σύνταξη. Θα έχουμε να φάμε αύριο; Τι θα πει ο κόσμος; Το πετρέλαιο, ο πόλεμος, οι Τούρκοι, το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι, τα γεράματα, το κρυφό βιβλιάριο για την κηδεία…

Το σύστημα που ζεις, σου επιτρέπει μόνο να επιβιώνεις (κι αν το επιτρέψει δηλαδή, όπως βλέπεις). Ό,τι σε κάνει να νιώθεις ότι Ζεις, ό,τι σου αρέσει, το κάνει δύσκολο, αδύνατο και τελικά φόβο.

Δε λέω ότι είναι φανταστικοί όλοι οι φόβοι σου. Αντίθετα μάλιστα. Και να προσέχεις. Λέω ότι η πολιτική όλων τους υπέρ της «αγοράς», είναι οι φόβοι μας. Λέω ότι είναι σύμφυτοι με το σύστημα που ζούμε. Λέω ότι τώρα είναι όσο ποτέ προφανείς, σαν απότοκα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Λέω ακόμα, ότι κι αυτοί που σου διδάσκουν το φόβο από μικρό, είναι κι οι ίδιοι φοβισμένοι. Ο φόβος των λίγων επειδή το σύστημά τους έφαγε τα ψωμιά του, τους κάνει να μοιράζουν το φόβο και την καταπίεση στους πολλούς. Το χειρότερο είναι ότι ο φόβος τους αυτός, κάνει τους δικούς μας φόβους… «πολύ πιθανά ενδεχόμενα». Το θηρίο που πεθαίνει αντιδρά πολύ χειρότερα κι απρόβλεπτα.

Ο φόβος των πολλών ότι το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο κι ότι το σύστημα των λίγων δε μπορεί να κάνει τίποτα, αφού αυτό γεννά την ανασφάλεια και την υποβάθμιση της ζωής και της υγείας μας, χειροτερεύει το φόβο και την επιθετικότητα των λίγων που φοβούνται το επόμενο βήμα της σκέψης μας και της αντίδρασής μας. Αυτοί που ξαναγράφουν την ιστορία ξέρουν καλύτερα: την πραγματική ιστορία τη γράφουν οι λαοί με τις κομμούνες τους και με τους Ροβεσπιέρους τους. Με τις επαναστάσεις τους και με τους Λένιν τους. Φοβάται ο Γιάννης τον ιό κι ο καπιταλισμός το Γιάννη.

Μη τους αφήνεις να σου μαθαίνουν φόβο. Μη γίνεσαι «παράπλευρες απώλειες». Μην επιτρέψεις να λεκιαστεί η σκέψη σου με τον αιώνιο αέναο βρώμικο φόβο που καμπουριάζει και γονατίζει τους ανθρώπους. Ένας μόνο είναι ο αληθινός φόβος: μήπως αυτό το σύστημα του φόβου και της ανασφάλειας μείνει πολύ καιρό ακόμα ζωντανό. Μήπως αργήσουμε να απαλλαχτούμε και να φέρουμε το σύστημα των ανθρώπων, της επιστήμης και της λογικής. Μήπως καθυστερήσουμε πιο πολύ από το χρόνο που απομένει στον πλανήτη. Και μια μόνο επίσης είναι και η λύση και την ξέρεις.