Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το φουμπουδότσουρμο…

Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το φουμπουδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό. Άλλο που δε θα έβγαιναν, δηλαδή, τέτοια μέρα, γιατί αλλιώς πώς θα ξεδώσουν.

Βγήκαν αυτοί που εξίσωσαν το πλανόδιο τσίρκο της κυβέρνησης – με φερέφωνο την Πρωτοψάλτη – με τη σημερινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Με τη διαφορά ότι όσοι κουνούσαν το δάκτυλο για την τήρηση αποστάσεων και για τη χρήση μάσκας ήταν πατείς με πατώ σε κάτω από την καρότσα και ζητωκραύγαζαν.

Βγήκαν αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για τη μη επιβολή προστίμου λόγω συνάθροισης άνω των 10 ατόμων, αλλά όταν πχ οι εργαζόμενοι δουλεύουν ο ένας αγκαλιά με τον άλλον κάνουν τουμπεκί.

Βγήκαν αυτοί που θεώρησαν γραφικότητα τόσο την απόσταση δύο μέτρων μεταξύ των παρευρισκομένων όσο και το προετοιμασμένο έδαφος με τα αυτοκόλλητα στην άσφαλτο, αλλά πρώτοι πρώτοι αυτοί είναι οι ισαποστάκηδες.

Βγήκαν αυτοί που θεώρησαν ότι το ΠΑΜΕ μονοπώλησε τη σημερινή ημέρα με τις τακτικές του, ενώ λοιποί ανένταχτοι που βρέθηκαν επίσης στο χώρο μπροστά στη Βουλή δεν χάρηκαν αναφοράς στα ΜΜΕ.

Βγήκαν κι αυτοί που θεώρησαν την πειθαρχία και την περιφρούρηση… ατόπημα και show off του κινήματος. Βγήκαν πολλοί κι η λίστα είναι μεγάλη.

Βγήκαν κι εκείνοι, όμως, που βγαίνουν πάντα για σένα, που δεν βγαίνουν μόνο για τον εαυτό τους, αλλά βγαίνουν και για τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Βγήκαν εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει άλλος τρόπος κι άλλος δρόμος. Βγήκαν όπως βγαίνουν κάθε φορά και θα συνεχίσουν να δίνουν το παρών ώσπου να μη χρειάζεται πλέον να διεκδικούν τα αυτονόητα.

Γιατί τελικά τα καλυμμένα στόματα βγάζουν την πιο δυνατή και καθάρια φωνή, κι ας μεγαλώνουν οι ψίθυροι τριγύρω. Τη δυναμώνουν και διαταράσσουν την κανονικότητα που τόσο ποθεί ο νοικοκυραίος (που της κοτσάραμε κι ένα “νέα” μπροστά, θαρρείς και ζητήσαμε σίκουελ).

Εσύ διάλεξε πώς θα βγεις, αν κι ο καναπές δύσκολα χωρά απ’ την πόρτα.