Προτιμάς τον Πολάκη ή το site του Μαρινάκη; – Διάλεξε τον αντικομμουνισμό που σου ταιριάζει…

Εσείς πώς τον προτιμάτε; Ωμό και χυδαίο ή εκλεπτυσμένο; Με κονσερβοκούτια ή με φιοριτούρες; Με τη δεξιά καραμέλα για τη Βόρεια Κορέα που δε λιώνει ποτέ ή με την αριστερούτσικη επίκληση του Άρη Βελουχιώτη; Και πώς μπορούμε αλήθεια να διαλέξουμε τον πιο χυδαίο μεταξύ των δύο ειδών;

Σας παρουσιάζουμε τους σημερινούς μας υποψήφιους.

Αν δεν φαινόταν η Βουλή από πίσω κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να μπερδέψει τη σημερινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα με παρελάσεις και επιδείξεις που κάνουν τα κομμουνιστικά καθεστώτα.

Αυτό μας λέει το Παραπολιτικά.gr του Μαρινάκη και αν δε φαινόταν το σήμα του site επάνω, κάλλιστα θα μπορούσε να το μπερδέψει κανείς με κάποια χρυσαυγίτικη σελίδα για τη χτεσινή του ανάρτηση.

Το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ, με το τελευταίο να παραμένει στη σοβιετική λογική και ανάλυση των πραγμάτων, αψήφησε τις οδηγίες των ειδικών και των υπευθύνων και έκανε μία συγκέντρωση με αποστάσεις ασφαλείας, όπου το αποτέλεσμα θύμιζε πολύ Σοβιετική Ένωση και Β. Κορέα…

Τα “Παραπολιτικά” συνεχίζουν με υψηλής ποιότητας δημοσιογραφία, αλλά μας αφήνουν με την απορία -ή μάλλον με μια σειρά απορίες.

Έχει νόημα να εξηγήσεις σε έναν πολιτικά ανεγκέφαλο γιατί είναι λάθος ο όρος “κομμουνιστικό καθεστώς” -δηλαδή κράτος σε μια αταξική κοινωνία χωρίς εξουσία;
Έχει νόημα να του υποδείξεις να λέει τουλάχιστον σωστά το όνομα της ΛΔ Κορέας ή τελικά ο γεωγραφικός προσδιορισμός τον ενοχλεί μόνο μπροστά από τη Μακεδονία;
Τι σχέση έχει μια εργατική συγκέντρωση με παρελάσεις και γυμναστικές επιδείξεις;
Τα “Παραπολιτικά” είναι γενικά κατά των παρελάσεων ή έχουν αλλεργία ειδικά σε αυτές που έκανε ο Κόκκινος Στρατός;
Το ΚΚΕ φταίει τελικά για τη σοβιετική λογική και την τυφλή πειθαρχία που καλλιεργεί στα μέλη του ή για την απειθαρχία στους νόμους του κράτους; Και τα δυο μαζί δε γίνεται.
Μήπως ο Κιμ κρυβόταν τόσο καιρό από τις κάμερες, γιατί προετοίμαζε τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ;

Πάνω όμως που πιστεύεις ότι έχεις βρει τον νικητή του διαγωνισμού, έρχεται μια δεύτερη υποψηφιότητα να ταράξει τις βεβαιότητές μας. Ο Παύλος Πολάκης, ο μνημονιακός υπουργός με τα αριστερά παράσημα και το κάδρο του Βελουχιώτη στο γραφείο του -σαν το “παλιό, καλό ΠΑΣΟΚ”- δείχνει μες σε πέντε γραμμές τι σημαίνει πολιτικό κόμπλεξ.

Έχουμε και λέμε.

Ο Πολάκης έφυγε από το ΚΚΕ το ’89, συνεπώς βρισκόταν μέχρι τότε σε ένα Κόμμα που είχε σταματήσει να υπάρχει από το ’45, και έκτοτε δε συγκινεί τον μπαρουτοκαπνισμένο Σφακιανό -ούτε καν το δεύτερο αντάρτικο του ΔΣΕ.
Το ΚΚΕ ψηφίζει μόνο “παρών” στη Βουλή, σε αντίθεση με τον Πολάκη που ξέρει να λέει ΟΧΙ όταν πρέπει και να σηκώνει το χεράκι του για να πει “ΝΑΙ σε όλα”, πχ στο τρίτο μνημόνιο.
Το ΚΚΕ κάνει επικοινωνιακά event έξω από τη Βουλή. Ο Πολάκης αντίθετα μιλάει με έργα και πράξεις, όπως χτες που δε βρισκόταν πουθενά στον δρόμο.
Το ΚΚΕ δε θέλει να κάνει κάτι παραπάνω. Ο Πολάκης θέλει, το νέο ΠΑΣΟΚ μπορεί. Και θα μας φέρει ακόμα καλύτερες μέρες, -ου μην και σοσιαλισμό-, “εδώ και τώρα”, αν το(ν) ψηφίσουμε.

Τόση είναι η άβυσσος που τον χωρίζει από τα site του Μαρινάκη

Δεν ξέρουμε αν για τον Πολάκη εκτός από βοθροκάναλα, υπάρχουν και βοθρο-site της διαπλοκής, αυτός όμως καταφέρνει να τα ξεπερνάει πολλές φορές σε χυδαιότητα. Αυτός και το κόμμα του είναι απλώς η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αλλά όσο ροζ κι αν μπει στη μαυρίλα του αντκομμουνισμού, δεν μπορεί να την ξεπλύνει.