Το «βρώμικο» ΄89 και το «αποστειρωμένο» 2020

Πρώτη Μαΐου χτες και μπορεί να μην ξεκίνησαν οι καρδιές των φοιτητών από την Βαστίλη, αλλά έγινε κάτι εξωπραγματικό.
Το ΠΑΜΕ έσπασε τα δεσμά και τους κανόνες και βγήκε στους δρόμους με μια εκπληκτική οργάνωση για να τιμήσει την εργατική πρωτομαγιά (που σε μια δήλωση πιο γραφική και από γραφική ύλη «Δεν είναι αργία, είναι απεργία»).

Τα επαναστατικά αντανακλαστικά χτύπησαν κόκκινο και παρ’ όλες τις πρωτοφανείς συνθήκες μαζεύτηκε κόσμος, με τις πρέπουσες αποστάσεις, τις «σπέσιαλ» μάσκες τους και με τα καλυμμένα τους στόματα που είχαν φωνή.

Φωτογραφία από pame.gr

Αυτό βέβαια εξυμνήθηκε από πολλούς, ακόμα και από αστικά ΜΜΕ με χαρακτηριστικές δηλώσεις όπως «Το ΚΚΕ παράδειγμα προς μίμηση στην τήρηση των μέτρων τόσο στις κινητοποιήσεις όσο και στους χώρους δουλειάς» (που εγώ δεν ξέρω τίποτα, αλλά ένας πιο κακοπροαίρετος θα έλεγε ότι είναι μια πάσα για την επιστροφή στην κανονικότητα). Ακούσαμε ακόμα παπαγαλάκια να μας λένε πως «διαφημίζει την χώρα στο εξωτερικό» και πως το σύνθημα «Σοσιαλισμός, ή βαρβαρότητα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. (λολ)

Φυσικά δεν μπορεί να μην υπάρχουν και οι παραφωνίες και σ ’αυτό το άρθρο δεν θέλω να μιλήσω για γνωστούς και μη εξαιρετέους «φίλους» του σάιτ όπως τον Βασίλη Τσιάρτα, ή τον Άρη Πρωτοσάλτε, ούτε θα κάνουμε αναφορά σε «τεράστια διεθνή πρακτορεία» όπως «Ο Στόχος» και το «Μακελειό», που λέγανε για τους παράνομους σταλινικούς, που βγήκαν χωρίς άδειες να κολλήσουν τον ιό των μπολσεβίκων.

Θα αναφερθώ, για να βγάζει νόημα και ο τίτλος δηλαδή, στην αριστερόστροφη κριτική. Τόσο αριστερόστροφη που θα έλεγε κανείς ότι έχει κάνει πλέον 360 μοίρες γιατί έχει μέσα από ΠΑΣΟΚους (πρώην, νυν και αεί), ΣΥΡΙΖαίους και φυσικά όλους τους αγαπημένους μας εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς, αναρχικούς και αντιεξουσιαστές.

«Στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα», «Σαν τα δέντρα, μπας και βγάλουν ρίζες», «Μην πάθουν καμία αγκύλωση, τους φτάνει αυτή που έχουν στο μυαλό», «Το ΚΚΕ έκανε αυτά για τα οποία διακρίνεται. Στρατιωτικοποιήση και συμβολικές κινήσεις», και φυσικά «Δεκανίκι του Κούλη» γιατί μπορούν.  Αυτά τα επέλεξα γιατί με κάποια γέλασα τουλάχιστον. Σχόλια όπως «Σταλινοτραμπούκοι», «Χρυσαυγίτες της αριστεράς» και «Απλά σιχαμένοι» κόβονται στο μοντάζ με Σταλινικό φώτοσοπ.

Οπότε ζούμε φοβερές μέρες, μέρες που θύμισαν το κότερο του Χαρίλαου, τα ντολμαδάκια της Μαρίκας και άλλες τέτοιες στιγμές απείρου κάλλους. Και στην τελική ποια η διαφορά;

Τότε είχαμε έναν Μητσοτάκη και ένα ΠΑΣΟΚ και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο που είναι άλλος Μητσοτάκης και άλλο ΠΑΣΟΚ.

Και έτσι λοιπόν ακούς ανθρώπους που δεν έχουν βγει μια φορά στον δρόμο, που νομίζουν ότι η απεργία είναι πόλη στην Γαλλία, που λένε «Μετά θα λογαριαστούμε» (σε ένα μετά που κρατάει χρόνια τώρα), να βαφτίζουν «στρατιωτική πειθαρχία» την συντροφικότητα και την συλλογικότητα, που βαφτίζουν «υπακοή και στήριξη στην δεξιά» τον σεβασμό στους συντρόφους σου και που αποκαλούν «συμβολική πράξη» μια εκδήλωση τιμής των αγώνων του εργατικού κινήματος.

Σύντροφοι κρατήστε τις μάσκες και ας μείνουμε «καθαροί» και «αποστειρωμένοι», όση βρωμιά κι αν μας πετάνε.

Ποστ απο το FB του Paris Mitakos

Πιέρρος Πατουχέας