Για την εξαφάνιση της προτομής του Δημήτρη Γληνού από την ομώνυμη πλατεία του Δήμου Μοσχάτου Ταύρου

Από τον αναγνώστη μας Τάσο Μανωλίτση, αρχιτέκτονα, λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω σημείωμα και την φωτογραφία:

Μόλις είχε λήξει ο κατ’ οίκον περιορισμός αλλά η συνήθεια να περπατάμε μας έμεινε .Με ανακούφιση ότι δεν χρειαζόταν «άδεια εξόδου» κατηφόρισα προς τον Ταύρο εκτάκτως για δουλειές. Διερχόμενος από την πλατεία Γληνού «έπεσα» επάνω σε μια αξιόλογη διαμαρτυρία που ευχάριστα διέκοψε τη διαδρομή μου και δαπάνησα χρόνο να την παρατηρώ. Ένας Δημότης με αξιοπρέπεια είχε τοποθετήσει προσωρινά επάνω στην κενή μαρμάρινη βάση το κάδρο του Δημήτρη Γληνού, διαμαρτυρόμενος για την απώλεια της προτομής του και την μη αποκατάστασή της από τη Δημοτική Αρχή.

Όπως με πληροφόρησαν οι κάτοικοι, την πλατεία κοσμούσε κάποτε η επιβλητική προτομή του φιλοσόφου και παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού (1882-1943) που έδωσε και το όνομα στην πλατεία. Μετά την κλοπή της εδώ και δεκαετία η βάση παραμένει άδεια και τα γράμματα έχουν σβήσει από τον χρόνο.

Προβληματίστηκα για τις ενέργειες που δεν έκαναν οι αρμόδιοι φορείς για την αποκατάστασή της. Ο Δήμος Μοσχάτου Ταύρου αλλά και το Ίδρυμα Γληνού θα έπρεπε να έχουν φροντίσει για μια καινούρια προτομή αντάξια της προσωπικότητας του Δασκάλου και Αγωνιστή του ΕΑΜ που βρίσκεται απέναντι από το σχολικό συγκρότημα. Αυτή η εικόνα της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης κινητοποίησαν τον ευαίσθητο δημότη να διαμαρτυρηθεί για την απουσία αλλά και την αμεριμνησία αντί να προσπεράσει κι αυτός όπως τόσοι άλλοι…

Καταλήγοντας και επειδή «περαστικός» δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή , στέκομαι με θαυμασμό μπροστά σε τέτοιες ενέργειες δημοτών που εκφράζουν το γνήσιο λαϊκό αίσθημα για το χρέος στην Ιστορία. Ήρθε ο καιρός οι επιλήσμονες να θυμηθούν τον Δημήτρη Γληνό και να ενδιαφερθούν για τη μόνιμη αποκατάσταση ενός έργου εικαστικά και αρχιτεκτονικά αντάξιο του μεγάλου στοχαστή στον Ταύρο Αττικής.