Ελεάνα Γεωργούλη: «Μια άγνωστη και αχαρτογράφητη γη…»

Η Ελέανα Γεωργούλη είναι από τους ανθρώπους που δεν μένουν αδρανείς και σιωπηλοί σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Σε διαρκή αλληλεπίδραση με την πραγματικότητα, συντάσσεται στο πλευρό των καλλιτεχνών που διεκδικούν το αυτονόητο από τη πολιτεία. Μέχρι να κλείσουν τα θέατρα, πρωταγωνιστούσε στην παράσταση «Τα κόκκινα τετράδια» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, που είχε κιόλας γράψει και είχε κάνει και τη σκηνοθεσία. Βασισμένη στην αληθινή ιστορία της αντιστασιακής γιαγιάς της, Βάσως Στροφύλλα – Γεωργούλη, η παράσταση απολάμβανε εξαιρετική αποδοχή από τον κόσμο.

Την ευχαριστούμε θερμά που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας να τοποθετηθεί απέναντι σε όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο του πολιτισμού.

Για την Κυβέρνηση, ο εργασιακός χώρος του Πολιτισμού δείχνει να είναι μια άγνωστη και αχαρτογράφητη γη…

Για να κατανοήσουμε ωστόσο τη στάση της πολιτείας είναι σημαντικό να έχουμε εικόνα για τις συνθήκες εργασίας του κλάδου: όταν μιλάμε για Εργάτες Τέχνης μιλάμε για έναν στρατό πρεκαριάτου. Πολλαπλές ειδικότητες με δεξιότητες, καλλιέργεια, πτυχία και αμέτρητες εργατοώρες στην πλάτη, που δουλεύουν σε καθεστώς υπέρ-ελαστικής εργασίας. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, χορευτές, χορογράφοι, βοηθοί σκηνοθετών/χορογράφων, συγγραφείς, δραματουργοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μεταφραστές, μακιγιέρ, φωτιστές, ηλεκτρολόγοι, μουσικοί, συνθέτες, στιχουργοί, ηχολήπτες, φροντιστές, διευθυντές σκηνής, υπεύθυνοι επικοινωνίας, ταξιθέτες, ταμίες, οπερατέρ, φωτογράφοι, video designers, θα μπορούσα να απαριθμώ ειδικότητες σε όλη τη σελίδα…

Όλοι εμείς ανήκουμε στο τμήμα του πληθυσμού, που οι δουλειές μας διεκόπησαν βίαια και που δεν προβλέπεται να επανεκκινήσουν πριν τον Φλεβάρη του 2021. ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ. Για έναν κλάδο που στην πλειοψηφία του, ακόμη και σε συνθήκες ομαλότητας τα βγάζει δύσκολα πέρα.

Σε αυτό το τοπίο η Κυβέρνηση θεώρησε πως με την εφάπαξ αποζημίωση των εργαζομένων στις Τέχνες για το διάστημα Μαρτίου/Μαΐου 2020 θα απαλλασσόταν από εμάς. Έτσι απλά, χωρίς ΚΑΜΙΑ εξαγγελία για την αντιμετώπιση της δομικής κρίσης που θα αντιμετωπίσει ο χώρος, τόσο τη θερινή σεζόν όσο και την φθινοπωρινή/χειμερινή του 2020. Χωρίς να έχουν χαρτογραφηθεί οι ανάγκες του πολιτισμού, χωρίς προγραμματισμό για την επάνοδο στην εργασία μας.

Η κυβέρνηση λοιπόν ανακοίνωσε μια σειρά μέτρων οριζόντιου χαρακτήρα, που βεβαία για να υλοποιηθούν προϋποθέτουν καθεστώς σύμβασης διαρκείας, συνθήκη εξαιρετικά σπάνια στους καλλιτεχνικούς κλάδους. Το δε εφάπαξ επίδομα δεν το δικαιούνταν παρά μια ισχνή μειοψηφία εξαιτίας ακριβώς της παραπάνω ιδιαιτερότητας. Κάπως έτσι λοιπόν η Πολιτεία μας αποστερεί το δικαίωμα της επιβίωσης. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επερχόμενη ύφεση και αν η κυβέρνηση δεν μετατοπιστεί, θα μπούμε σε αυτόν τον κυκλώνα υπό την εκκωφαντική απουσία Κράτους Δικαίου και Πρόνοιας.

Το πιο θλιβερό από πλευράς κυβέρνησης, είναι η βαθειά απαξίωση και υποτίμηση σε έναν κλάδο που μέσα στην αντίξοη αυτή συνθήκη μάς συντρόφευε. Τι θα έκανε ο πλανήτης σ’ αυτή την αποκαρδιωτική συγκυρία χωρίς ταινίες και σειρές, χωρίς μουσικές, χωρίς βιβλία, εικόνες, χωρίς ποίηση;

Στις πιέσεις των φορέων μας η υπουργός είπε: «η αγορά θα αυτορυθμιστεί». Ναι. Το ελεύθερο θέατρο θα αυτορυθμιστεί, όπως σε κάθε απάνθρωπο σύστημα. Και οι 100-140 χιλιάδες εργαζόμενων θα αυτορυθμιστούν κι αυτοί;

Η υπουργός ανήγγειλε έκτακτο πακέτο στήριξης 15 εκατομμυρίων στην Τέχνη εντυπωσιάζοντας το ακρωτήριο. Όμως αυτό είναι αναληθές. Προσμετρούν στο έκτακτα μέτρα το κονδύλι των καλλιτεχνικών επιχορηγήσεων που δεν είναι έκτακτο αλλά πάγιο. Ανακοινώνουν αύξηση του ποσού των επιχορηγήσεων, τη στιγμή που – συγκριτικά με τις περσινές – (ακόμη και με την προσμέτρηση της αύξησης) είναι 10 εκατομμύρια λιγότερα από εκείνα που διέθεσε η προηγούμενη κυβέρνηση και μάλιστα σε περίοδο ομαλότητας.

Όμως ο κόσμος του Πολιτισμού αντιδρά και βγαίνει στο δρόμο και οργανώνεται. Στον κλάδο συμβαίνουν πρωτοφανείς και πολύ αισιόδοξες ζυμώσεις. Αναπτύσσεται ένα κίνημα. Και θέλουμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί το δίκιο του εργάτη. Του κάθε εργάτη. Γιατί δεν είμαστε στο περιθώριο. Είμαστε ένας στρατός ρομαντικών τρελών που σου κρατάει συντροφιά τις νύχτες, που σου δίνει απλόχερα την ομορφιά όταν λείψει από τη ζωή σου, που τρυπώνει στο ασυνείδητό σου και το αναμοχλεύει, που σε κρατά σε επαφή με τις ρίζες σου και ξυπνά τα ένστικτά σου, που σε σπιρουνίζει να στοχαστείς, να ονειρευτείς, να παλέψεις.

Θα παλέψουμε.

Ελεάνα Γεωργούλη

ηθοποιός / σκηνοθέτρια