ΦΡΑΝΚ: Πανόπτικον – Όταν το Facebook δεν αντέχει την πολιτική κριτική

κι όταν ποστάρεις το κομμάτι μου αυτό στο fb,
έχε το νου παλιά στα σπίτια κάναν ντου για ένα βιβλίο μαρξισμού.

Έτσι τελειώνει το κομμάτι του Φρανκ Πανόπτικον. Και πριν λαλήσει τρεις φορές το κοκοράκι, ήρθε και μια μικρή επιβεβαίωση από το Facebook, που αρνήθηκε να προβάλει διαφήμιση – προώθηση του τραγουδιού, γιατί… αφορά προτεινόμενο νομοθέτημα που θα τεθεί προς ψήφιση…

Αυτό είναι ίσως και το καλύτερο δυνατό παράσημο για το τραγούδι του, που περιγράφει τη σημερινή κατάσταση με το διαδίκτυο σε ρόλο προσωπικού ασφαλίτη, την πληροφορία να αντικαθιστά τη γνώση και τις φατσούλες-εικονίδια να παίρνουν τη θέση του φλερτ και των συναισθημάτων.

Στην περιγραφή της εισαγωγής διαβάζουμε τα εξής.

Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις με την ένταση της καταστολής και της αφαίρεσης δικαιωμάτων μας με αφορμή τον Covid-19 σας παρουσιάζουμε ένα ακατέργαστο κομμάτι που γράφτηκε το 2018. Εχθρευόμαστε κάθε παρανοϊκή συνωμοσιολογία και υποκρισία. Τα πλάνα των καπιταλιστών για την περαιτέρω εκμετάλλευσή μας προβάλλονται πάντα με θράσος και κυνισμό. Ας μην κάνουμε εμείς άλλη μια φορά θυσίες για να ξεπεράσουν αυτοί κερδοφόρα την νέα οικονομική κρίση.

Raps: Φρανκ
Beat/ mixing: Drugitiz
Rec/ mastering: Το Σφάλμα
Artwork: Φρανκ

Στίχοι

Κάποτε ήταν ασφαλίτες στη γωνία
τσέκαραν το σπίτι φτιάχνανε αρχεία
Έτσι προστατεύει η κρατική τρομοκρατία
Τώρα έχω στην τσέπη πάντα την αστυνομία
Το κινητό μου ρουφιάνος, δίνω στοιχεία σαν χάνος
Μένω σε ζωολογικό κήπο -είμαι πρωτευουσιάνος-
Βαμπίρ που κατά βούληση χαζεύουν τα θηρία
Μ’ είπε παρανοϊκό του keyboard ο παρτιζάνος (στο διάολο)
Δεν το επιβάλαν, πάθανε πλάκα, το ‘κανα μόνος μου εγώ
Τώρα κοιτάν απ’ τα κάστρα οθόνες χωρίς να δεχτώ για το show
Μασίφ είναι τα κάγκελα, κιχ για τα drones , φετίχ για την κάμερα
Τώρα χωρίς να χτυπήσουν γνωρίζουν που πάω, ποιον βλέπω, τι ξέρω, πως ζω

——

Η πόλη που ζω δεν μ’ ανήκει
Το ‘ξερα πριν κλείσουνε οι μπάρες στο μετρό
Κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι
Ψάχνουν σημειώσεις μες στον φωταγωγό

——

Η κουτσομπόλα γειτόνισσα πάντα ήταν πρόβλημα
και στον πορνόγερο του πες “για φρόνημα κάτσε”
αν του σπάσεις τα δόντια μετά θα το πάρει κι αυτό ως φιλοφρόνημα;
Στη γειτονιά σου τη σπαν να μιλάνε για σένα σαν γκόμενα μόνο
και κάνεις καλά
Όμως τα ανώνυμα μάτια στις φώτο είν’ ΟΚ, σωστά;
Τίποτα γνώση – Φουλ πληροφορία
Πορνογραφία και φωτογραφίες και λιτανείες στον μέγα Φακό
Ζω τον έρωτα στην εποχή του Tinder και των DM’s
Κι όταν τον βλέπεις στα stories, πονά η καρδιά σαν τον Moby
κι όταν την βλέπεις μ’ αγόρι, σκέφτεσαι υπάρχουνε τρόποι
Κι ανταλλάσσετε ♥️ και 😮 και 😢
Μένετε κόμποι, αρκεί που κάποιος σ’ έχει πάρει στο κατόπι
Τώρα που ‘μαθαν το Photoshop έγιναν ίδιοι όλοι Βοσκοτόπι
Τα καλύτερα παιδιά της Adobe

—— Η πόλη που ζω δεν μ’ ανήκει
Το ‘ξερα πριν κλείσουνε οι μπάρες στο μετρό
Κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι
Ψάχνουν σημειώσεις μες στον φωταγωγό

Η πόλη που ζω δεν μ’ ανήκει
Ζω βάσει κανόνων από τ’ αφεντικό
Κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι
Μάλλον του άνοιξα την πόρτα εγώ

——

Χέζεις τα trends, παίζεις στη λίστα των feds
Στο κινητό μην τα λες
Παίζουνε μπάτσοι τριγύρω ακόμα κι άμα δεν φοράνε στολές
Η μέλλουσα Ιστορία γράφεται πάλι στον δρόμο
κι ας κηρύσσουνε το τέλος της σαν κάτι καινοτόμο (θα μάθουν)
Κάθε μας δράση σημαίνει και φόβο στο θρόνο
Διπλόποδο μ’ όνομα θέλουνε να ‘μαι
στο net σαν περσόνες απλά να ξεσπάμε, ναι
κι άνοιξε η πλάνη για τον τρομονόμο
για αυτό ό,τι κινείται εκτελείται
Σαν όσμωση ξέφυγαν κάποιες σταγόνες
Οι ένοικοι σ’ αυτόν τον κόσμο συγχρόνως αντικαθιστούν τις κολώνες
Λένε πως έξω είναι ζούγκλα, ζούμε καλά μες στον κήπο
Μας ταΐζουνε με σκόνες, wifi και views
κι όταν ποστάρεις το κομμάτι μου αυτό στο fb,
έχε το νου παλιά στα σπίτια κάναν ντου για ένα βιβλίο μαρξισμού.