“Πακιστανέ, κάνε στην άκρη, αλλιώς θα σε γκρεμίσουμε” – Άγριο ξύλο αστυνομικών σε πολίτη, γιατί τον πέρασαν για αλλοδαπό!

Η καταγγελία ενός Έλληνα πολίτη από την Κρήτη στην ιστοσελίδα Candia φέρνει στη δημοσιότητα ένα ακόμα περιστατικό άγριας βίας με ρατσιστικές αποχρώσεις. Μη σας προκαλεί απορία αυτό το τελευταίο. Ο ρατσισμός πάει πακέτο με την ανοησία και δεν την πληρώνουν μόνο οι φτωχοί μετανάστες, αλλά και όσοι έχουν “λάθος χρώμα” επιδερμίδας, που δεν πληροί τα κριτήρια της Άριας φυλής…

Η καχυποψία για την επιδερμίδα του, οδήγησε στον έλεγχο. Ο “τυπικός έλεγχος” περιείχε γροθιές και ωμή βία, ακόμα και όταν το θύμα ήταν πεσμένο στο έδαφος. Ακολούθησε η κράτησή του στο ΑΤ, περισσότερο ξύλο και ωμοί εκβιασμοί να μην τολμήσει να καταγγείλει την επίθεση γιατί… “θα σε βρούμε έξω”. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι προσπάθησαν, κατά την πάγια αστυνομική τακτική, να του φορτώσουν την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής, παρουσιάζοντας μάλιστα ένα ψαλίδι (σύνεργο της δουλειάς του) ως όπλο εναντίον τους!

Ακολουθεί η μαρτυρία του καταγγέλλοντα, που αποτυπώνει γλαφυρά τη νοοτροπία “σερίφη” και την ωμή αστυνομική βία, μαζί με τα φωτογραφικά τεκμήρια.

“Σχόλασα στις 6 το απόγευμα της Δευτέρας, πήρα το φορτηγό να το πάω στο σπίτι του αφεντικού μου στην Αμμουδάρα Ηρακλείου. Περίπου 6:15 το άφησα, πήρα το μηχανάκι μου και γυρνούσα στο σπίτι. Καθώς προχωρούσα άκουσα από πίσω μου μία φωνή να μου λέει “Πακιστανέ κάνε στην άκρη”. Δεν έδωσα σημασία. Μετά από 5 μέτρα περίπου μία μηχανή είναι δίπλα μου από την αριστερή πλευρά.

Όταν είδα ότι ήταν η ομάδα Δίας σταμάτησα κατευθείαν στην δεξιά μεριά του δρόμου το μηχανάκι”, μας γράφει “κατέβηκα και έβγαλα τα γυαλιά και την ώρα που έβγαζα το κράνος, πριν και πριν προλάβω να τους πω ότι είμαι Έλληνας, δέχομαι μια μπουνιά στο αριστερό μάτι. Έβαλα τα χέρια μου πάνω στην σέλα του μηχανακιού και τους λέω “γιατί με χτυπήσατε”; Μου λένε θα σου κάνουμε ελέγχο και μου τραβάνε ένα τσαντάκι από την μέση. Τους είπα δεν ανοίγει γιατί είναι σπασμένο το κούμπωμα και το έχω δέσει κόμπο στην μέση μου. Και σηκώνω το δεξί μου χέρι να τους δείξω πού το έχω δέσει. Τότε δέχομαι άλλη μία μπουνιά στο δεξί μου μάτι, ενώ ο ένας αστυνομικός φώναζε “έχεις όπλο και πας να το βγάλεις”. Τους λέω δεν έχω κάτι παράνομο επάνω μου, τώρα σχόλασα και θέλω τον αριθμό σας να το καταγγείλω στον αρχηγό σας. Αμέσως με έριξαν κάτω, μου έβαλαν χειροπέδες και αρχίσανε να με κλωτσάνε και να με πατάνε στο κεφάλι και στις ωμοπλάτες.

Με ψάχνουν, δεν βρήκαν κάτι επάνω μου και άνοιξαν το μηχανάκι κάτω από την σέλα είχα 2 προεκτάσεις μύτες από ηλεκτρικό κατσαβίδι και ένα μικρό ψαλιδάκι που κόβουμε υφάσματα. Ο ένας από αυτούς τα πήρε από το μηχανάκι και τα έβαλε στην μπροστινή θήκη στο τσαντάκι μου και μου λέει,
“με αυτό θέλεις να με σκοτώσεις”!
Εγώ δεν μίλησα για να μη με ξαναδείρουν.

Ήρθε το περιπολικό και με πήγανε στο Α.Τ Μαλεβιζίου, ήρθε και η Δίας, με έβαλαν μέσα με έγδυσαν για σωματικό έλεγχο. Με έβαλαν να κάτσω κουκουβιστά και τότε ο ένας με κλώτσησε στα γεννητικά μου όργανα. Έπεσα κάτω, δάκρυσα από τον πόνο και γυρνάω και τους λέω θα σας κάνω μήνυση. Ο αστυνομικός με κλώτσησε και πάλι, αυτή τη φορά από πίσω. Έσκυψε πάνω από το κεφάλι μου και μου λέει, “αν μας κάνεις μήνυση θα σε βρούμε έξω”!

Όσο με είχαν στα κρατητήρια έψαχναν να βρουν αν έχω απασχολήσει τις αρχές. Όταν τους είπαν ότι είμαι καθαρός, άκουσα να λένε “τι θα γράψουμε για να τον κρατήσουμε μέσα”. Τότε άρχισαν να γράφουν για απείθεια, αντίσταση κατά τής αρχής, απειλές και για παράβαση του νόμου περί όπλων (το όπλο που μου χρεώνουν είναι το ψαλιδάκι για τα υφάσματα που πήραν από το μηχανάκι και το έβαλαν στο τσαντάκι μου)…

Πώς τα άκουσα αυτά; Το γραφείο με τα κρατητήρια τα χωρίζει μία ξύλινη πόρτα και η οποία ήταν ανοιχτή.

Η μητέρα μου βρίσκεται στην Αθήνα. Σήμερα θα πάει στο γραφείο του κυρίου Χρυσοχοΐδη να κάνει καταγγελία γιατί με απειλούν ότι θα με βρουν έξω”