Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Νότια Ζηλανδία

Το σαρδάμ του Μητσοτάκη με τη “Νότια Ζηλανδία” στη χθεσινή συνέντευξη – υμνογραφία στο STAR και τη Ζαχαρέα ήταν ίσως αστείο τα πρώτα τρία δευτερόλεπτα. Άντε να πήρε μια μικρή παράταση με την είδηση για τον σεισμό πάνω από 5 Ρίχτερ στην κανονική Ν. Ζηλανδία (τη νέα), στη λογική “γκαντέμης Κούλης” κτλ.

Κι αν είδε κανείς μόνο τη σχετική πλάκα συριζόφωνων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων στο διαδίκτυο, θα έμεινε με την εντύπωση πως το βασικό διακύβευμα της συνέντευξης ήταν οι γεωγραφικές γνώσεις και η γκαντεμιά του Μητσοτάκη. Η γκάφα με τη Νότιο Ζηλανδία όμως κράτησε ένα δευτερόλεπτο. Ελάχιστο για να επισκιάσει την υπόλοιπη συνέντευξη, το λιβάνισμα της Ζαχαρέα -καθώς “δε θυμάμαι να έχουν τύχει σε πρωθυπουργό τόσο πυκνά γεγονότα μαζεμένα”, το αυτολιβάνισμα του Μητσοτάκη για τη διαχείριση της πανδημίας και το άνοιγμα των δημοτικών “ενάντια στις δημοσκοπήσεις” -χωρίς την παραμικρή αναφορά στα ελλιπή μέτρα προστασίας, τα κενά σε καθαρίστριες, και το Big Brother με τις κάμερες κάμερες- και την παρουσίαση πτυχών της “νέας κανονικότητας”.

Μιας κανονικότητας όπου – με αφορμή την κατάσταση στον τουρισμό και ειδικότερα τα ξενοδοχεία – θα κληθούμε να σηκώσουμε “καθένας το βάρος που του αναλογεί” – αναφέροντας ιεραρχικά το κράτος (το οποίο προφανώς εισπράττει από λεφτόδεντρα, όπως συχνά αρέσκονται να λένε οι ομοϊδεάτες του πρωθυπουργού), τους επιχειρηματίες, τους οποίους καλεί “να πάρουν τα ρίσκα τους” (πώς τους πετσόκοψε έτσι) και “σε μικρότερο βαθμό” ο εργαζόμενος, ο οποίος δεν επωφελήθηκε βέβαια σε τίποτε από το “θαύμα” της τουριστικής βιομηχανίας τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τώρα καλείται να επωμιστεί “λίγο” – δήθεν – τα βάρη της ύφεσης. Μια ύφεση για την οποία ο Μητσοτάκης “δε θέλει να κάνει προβλέψεις”, παρά τις εκτιμήσεις του για 5-10%, ακριβώς για να μπορεί να παρουσιάσει ως “επιτυχία” ή έστω “εύστοχη εκτίμηση” οποιοδήποτε ποσοστό κινηθεί κοντά σε αυτά ή ιδανικά για την κυβέρνηση χαμηλότερα από αυτά τα επίπεδα.

Παρόλα αυτά ας μην ανησυχούμε, αφού θα “υπάρξει κι άλλο πακέτο φοροελαφρύνσεων”. Αν τυχόν είχατε απορία για ποιους, το λύνει αμέσως ο πρωθυπουργός: “Προτεραιότητα είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. […] Είναι πολύ μεγάλη η επιβάρυνση της εργασίας”. Οι εργαζόμενοι είναι δυσβάσταχτο κόστος, αλλά ευτυχώς υπάρχει κυβέρνηση που φροντίζει να ελαφρύνει τα βάρη από την αναξιοπαθούσα τάξη των αφεντικών.

Ρόδινο προβλέπεται το μέλλον και για το “Νέο ΕΣΥ”, όπως το ονόμασε, αφού πρώτα αναφέρθηκε στην – εν πολλοίς φανταστική – ενίσχυσή του με προσωπικό και ΜΕΘ. Η κυβέρνηση που αρνήθηκε συστηματικά να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα υγείας εν μέσω πανδημίας, τώρα “υπόσχεται” προώθηση των ΣΔΙΤ και “αντιγραφή των καλύτερων πρακτικών” από τον ιδιωτικό τομέα. Καλύτερες πρακτικές όπως αυτές της “Βιοϊατρικής” με τον κορονοϊό θα έλεγε κανείς, αν το πράγμα δεν ήταν υπερβολικά τραγικό κι όχι πρόσφορο για σαρκασμό.

Όλα αυτά είναι βέβαια παρωνυχίδες. Τα σαρδάμ με γεωγραφικό προσδιορισμό βγάζουν πολύ καλύτερες “αντιπολιτευτικές” ατάκες από τετριμμένα πράγματα, όπως είναι τα εργασιακά δικαιώματα ή η δημόσια υγεία.