Άρης Βελουχιώτης

Ποίημα του Ισίδωρου Καρδερίνη:

Άρης Βελουχιώτης

Μπροστά απ’ τους αντάρτες
Πήγαινε ο Άρης
Με το ατρόμητο άλογό του
Στ’ αντρειωμένα χέρια του
Κράταγε τα ηνία
Του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
Στα σπινθηροβόλα μάτια του
Αντιφέγγιζαν οι χιονόλευκες βουνοκορφές
Στα μακριά και πυκνά γένια του
Κρυβόταν ο χαμένος ήλιος
Από τ’ αποσκληρυμμένα χείλη του
Σαν βουερά ποτάμια
Ξεχύνονταν τα εμπνευσμένα λόγια του
Από τα δασύτριχα στήθια του
Ξεπετάγονταν οι σπίθες της λευτεριάς
Όπως απ’ το ηφαίστειο οι λάβας ριπές
Απ’ τη γενναία ψυχή του
Ανάβλυζαν οι πόθοι του μαστιγωμένου
Και ματωμένου λαού
Από τα τιμημένα όπλα του
Εκτοξεύονταν φλεγόμενες βολίδες
Ελληνικής λεβεντιάς
Ενάντια στα μαύρα σύννεφα
Που σκέπαζαν τη σκλαβωμένη πατρίδα.

Κάλπαζαν αδιάκοπα με τ’ άλογά τους
Μες στην πηχτή νύχτα

Σαν του περήφανου ανέμου γιοι
Κατευθυνόμενοι προς τη σιδηροδρομική γέφυρα
Του Γοργοπόταμου
Απ’ την οποία πέρναγαν 

Σαν γύπες αιμοδιψείς οι συρμοί
Με πολεμοφόδια
Για τις δυνάμεις των κατακτητών
Τα χωριά παραδομένα
Σε ολοκαυτώματα
Με ομαδικές εκτελέσεις αθώων
Φρικαλέα εγκλήματα
Και λεηλασίες απ’ τις κατοχικές ορδές
Οι πόλεις ανυπεράσπιστες
Στην πείνα που θέριζε
Όπως το δρεπάνι τα στάχυα
Οι άνθρωποι σκελετωμένοι
Σωριάζονταν νεκροί σαν ψόφια γατιά 

Στους παγωμένους δρόμους
Και μεταφέρονταν για ταφή
Με τα κάρα της καθαριότητας
Τα παιδιά κάτισχνα και ρακένδυτα
Ζητιάνευαν μπουλουκηδόν με σβησμένη φωνή

Σαν πληγωμένα περιστέρια
Ένα κομμάτι ψωμί
Το άλικο αίμα των ηρώων
Έρεε ασταμάτητα
Στο δοξασμένο χώμα
Η γη διψασμένη έπινε το χυμένο αίμα
Κι από τα σπλάχνα της
Γεννιούνταν νέοι ήρωες
Νέοι μαχητές της λευτεριάς.

Όταν έφτασαν στον τόπο της δολιοφθοράς
Μετά απ’ τις νικηφόρες μάχες που είχαν δώσει
Πρώτος ξεπέζεψε σαν αετός ο Άρης
Εκεί συναντήθηκαν
Με τις άλλες αντάρτικες ομάδες
Και τους άγγλους σαμποτέρ
Αμέσως ξεκίνησε η εξουδετέρωση
Της πολυάριθμης φρουράς της γέφυρας
Κι η υπονόμευσή της
Με μαγνητικές χελώνες
Που κολλήθηκαν στη βάση της
Ο μηχανισμός στον επόμενο τόνο πυροδοτήθηκε
Κι η γέφυρα καταστράφηκε ολοσχερώς
Μέσα από δυο γιγάντιες εκρήξεις

Κι έγινε ένας χάρτινος σωρός.

Τότε μέχρι τον σκοτεινό ουρανό
Αναπήδησαν θεόρατες φλόγες
Που σαν μολύβια έγραψαν
Μ’ ολόχρυσα πύρινα γράμματα
Τιμή και δόξα στον Άρη
Τιμή και δόξα στην Εθνική Αντίσταση.

Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στο Χαϊδάρι το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και αρθρογράφος.  Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε όλο τον κόσμο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε ποιητικές ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει επτά ποιητικά βιβλία και τρία μυθιστορήματα. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στις ΗΠΑ, την Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία.