Δεν μπορώ να αναπνεύσω

Φτωχέ μου μαύρε της Αμερικής,
της μητροπολιτικής καπιταλιστικής χώρας.
Τζορτζ Φλόιντ.
Η ξέπνοη φωνή σου,
στ’ αφτιά μου ακούγεται σαν καμπάνα.
“ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ”
Φωνάζω μ’ όση δύναμη έχω.
-”ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ”
Δεν μ’ ακούει κανένας.
Το “αμερικάνικο όνειρο έγινε εφιάλτης.”
Θέλει πολλά “ΕΓΩ” να γίνουν “ΕΜΕΙΣ”
Εμείς η μεγάλη φτωχολογιά, που με μαεστρία,
η καπιταλιστική μηχανή μας σαλαμοποιεί.
“Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ”,
λέει ο ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης.
Ενότητα, σκέψη, πεισματάρα θέληση,
συντονισμένο αγώνα, που να στοχεύει τον φταίχτη.
Τον σάπιο καπιταλισμό.
Για να μπορούμε ν ’αναπνέουμε όλοι,
όπου η άνοιξη την ανθρωπιάς, δεν θα είναι ακριβή,
αλλά δίκαια μοιρασμένη.
Ειρηνικό ταξίδι Τζορτζ Φλόιντ.
Το όνομα σου θα γραφτεί, στον ιστορικό κατάλογο των αδικημένων,
που τους κλέψανε την ανάσα,
το υπέρμετρο “ΕΓΩ” της απανθρωπιάς,
του καπιταλιστικού συστήματος.

Τάνια Νομικού