Χάρις Αλεξίου – Η φωνή της δεν την ακούει πια, αλλά εμείς θα την ακούμε πάντα

Κάποτε έχτιζε ένα όνειρο τη μέρα, τώρα η στράτα της δεν πάει παραπέρα. Φεύγει και παίρνει την καρδιά της και ένα τραγούδι συντροφιά της. Αλλά μας αφήνει πίσω της τόσα σπουδαία τραγούδια. Αδύνατο να μην έχει συνδεθεί κανείς με κάποιο.

Νιώθει πως έχει το όνομα αλλά όχι πια τη χάρη. Για αυτό επέλεξε να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια. Νιώθει πως η φωνή της δεν την ακούει πια. Ο κόσμος θα την ακούει όμως για πάντα. Ακόμα και αυτοί που κάποτε τραγούδησαν ειρωνικά “όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου”. Και εμείς κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο μοναδικό της ρεπερτόριο, για να θυμηθούμε γιατί.

Κάνουμε έναν σχηματικό διαχωρισμό σε κατηγορίες, αν και κάποια τραγούδια μπορεί να ανήκουν σε παραπάνω από μία, με τη βεβαιότητα πως δεν μπορούσαν να χωρέσουν όλα και ίσως να ξεχνάμε κάποιο σπουδαίο.

Η Λαϊκή Χαρούλα

Ο φαντάρος

Τέλι Τέλι Τέλι

Όταν πίνει μια γυναίκα

Πες μου πώς γίνεται

Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς

Μάτια μου μεγάλα

Η Διαθήκη

Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς

Η Ερωτική Χαρούλα

Όλα σε θυμίζουν

Όλες του κόσμου οι Κυριακές

Το Παπάκι

Ζήτα μου ό,τι θες

Το μινοράκι

Η αγάπη είναι ζάλη

Ερωτικό (Με μια πιρόγα)

Θα πάθεις έρωτα

Φτάνει – Φτάνει

Η πολιτική Χαρούλα

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Λένγκω

Εν Βελγίω

Ελένη

Μάημ’ Μάημ’

Με αστερίσκο

Κοίτα μια νύχτα – Πολιτικό δε σημαίνει απαραίτητα στρατευμένο, όπως αυτό το τραγούδι που προιωνίζεται (καθώς κυκλοφόρησε το 1990) το κλίμα ολυμπιακής ευφορίας και “ισχυρής Ελλάδας” (καίτοι “και μες στην παρακμή της”) που θα ακολουθούσε εκείνη και τις αρχές της επόμενης δεκαετίας.

Έι – Ένα τραγούδι όχι πολιτικό στην πραγματικότητα, αλλά καθότι φιγρουράρει “Μια κατακόκκινη σημαία, με έρωτα αντάρτη”, περιλήφθηκε καταχρηστικά και τιμής ένεκεν. Αλλά χωρίς άλλες προεκτάσεις…

Διάφορα

Θεός αν είναι

Το tango της Νεφέλης

Είσαι η νύχτα με τα αινίγματα

Πες το και έγινε

Τηλεφωνητής

Μάγισσα

Να ζήσω ή να πεθάνω

Μες στα δυο της μάτια

Εξαρτάται

Φεύγω