Οι φιλίες δε χαλάνε για τα λουκέτα στη Μύκονο – Ο “κομμουνιστής” Άδωνις και η ταξική αγανάχτηση του Άρη Πορτοσάλτε
Ο Πορτοσάλτε δεν έχει κομματικές παρωπίδες, όπως τόσο συχνά τον κατηγορούν, αλλά μόνο ταξικές
Φιλελέ να τουφεκάει ακροδεξιό; Σπαρακτικές είναι οι αδελφοκτόνες στιγμές που ζήσαμε στους δέκτες και τις οθόνες των υπολογιστών μας από το πρωί σήμερα. Αφορμή το πολυσυζητημένο πια λουκέτο 60 ημερών που επιβλήθηκε σε γνωστό μπιτσόμπαρο της Μυκόνου, όταν ανέβηκαν στο διαδίκτυο εικόνες συνωστισμού των θαμώνων. Ο Άρης Πορτοσάλτε, εκτός εαυτού, ξεσπάθωσε ενάντια στην “κυβέρνηση κομμουνιστών” που “κλείνει για δυο μήνες μαγαζί στη Μύκονο” και τον “κομμουνιστή της κυβερνήσεως που πήρε την απόφαση”, αφήνοντας άναυδη ακόμα και την παρουσιάστρια της πρωινής ζώνης:
ΗΡΘΕ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ! pic.twitter.com/gJFHdxNA08
— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss) June 8, 2020
Ο εν λόγω “κομμουνιστής” δεν είναι φυσικά άλλος από τον Υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος εμφανίστηκε λίγο μετά στη ραδιοφωνική εκπομπή Πορτοσάλτε για να ομολογήσει την “ενοχή” του και να ομολογήσει γελώντας πως “πρώτη φορά τον αποκαλούν κομμουνιστή στη ζωή του”, με το δημοσιογράφο πάντως να επιμένει στα περί ” κυβέρνησης κομμουνιστών”, “Κίνας ή Βόρειας Κορέας”, αντιπροτείνοντας την επιβολή προστίμων αντί λουκέτου για τους αναξιοπαθούντες επιχειρηματίες. Στο τέλος της συζήτησης, ο Πορτοσάλτε δεσμεύτηκε ότι θα καταγγείλει την κυβέρνηση και σε περίπτωση που τελικά δεν τηρηθεί η ποινή και το μαγαζί ανοίξει πριν το δίμηνο, κερδίζοντας μια ανάρτηση εκτίμησης και συμφιλίωσης από τον “κόκκινο” υπουργό, που τον παίνεψε για την “ακεραιότητά του”.
Η διαφωνία με τον φίλο μου @ArisPortosalte για το πρόστιμο και την ποινή στη Μύκονο. Η ανταλλαγή επιχειρημάτων είναι ωραίο πράγμα και ούτε χρειάζεται πάντα να συμφωνούμε σε όλα. Διαφωνώ με κάθε ακραίο σχόλιο που διάβασα εναντίον του. Είναι ο πιο ακέραιος https://t.co/MOBd0juQNr
— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) June 8, 2020
Ο Πορτοσάλτε γνωρίζει φυσικά ότι δεν υπάρχει τίποτε “κομμουνιστικό” στην επιβολή των υγεινομικών μέτρων που η αστική κυβέρνηση σε συνεργασία με καθόλα αστούς επιστήμονες ετοίμασε για τα μπαρ και συνολικά τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Για όποιον κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, το σίγουρο είναι ότι μόνο υπερβολικός έλεγχος ενάντια στο συνωστισμό στα μαγαζιά δεν υπάρχει. Μπροστά σε αυτή την προϊούσα χαλαρότητα και με επικείμενο το άνοιγμα των συνόρων και τη μαθηματικά βέβαιη αύξηση των εισαγόμενων κρουσμάτων, αφού θα γίνονται μόνο δειγματοληπτικοί έλεγχοι, η κυβέρνηση αποφάσισε επικοινωνιακά να θέσει ένα παράδειγμα “αυστηρότητας” σε ένα από τα τουριστικότερα νησιά της χώρας, ευελπιστώντας σε οικειοθελή συμμόρφωση των υπόλοιπων παραβατών.
Ο διευθυντής του ραδιοφωνικού ΣΚΑΙ από την πλευρά του, σιγοντάρει τον εκβιασμό που ασκούν με όμηρο τους εργαζόμενους από τη μέρα επιβολής της απόφασης οι μαγαζάτορες της Μυκόνου, ο οποίος πρακτικά συνοψίζεται στη λογική “ή μας αφήνετε στην ασυδοσία ή κατεβάζουμε ρολά και τους διώχνουμε όλους”. Μετά από συνεχή χρόνια εκρηκτικής κερδοφορίας στο ακριβότερο νησί της Ελλάδας, μετά από ένα σωρό μέτρα στήριξης από την κυβέρνηση, σε χρήμα, διευκολύνσεις υποχρεώσεων και πλήρους αποσάθρωσης του εργασιακού πλαισίου του προσωπικού, συνεχίζουν με θράσους να απαιτούν να λειτουργούν με την πλήρη τους δυναμικότητα – όπου πράγματι είναι φυσικά αδύνατη η τήρηση αποστάσεων – αδιαφορώντας πλήρως για την υγεία του προσωπικού τους, των θαμώνων και των μόνιμων κατοίκων της Μυκόνου. Αυτό το θράσος δεν είναι αποτέλεσμα απλά κάποιων αρνητικών προσωπικών χαρακτηριστικών των ιδιοκτητών, δεν είναι δηλαδή “κακοί άνθρωποι”, αλλά εγγενής ιδιότητα της αστικής τάξης. Σε τι διαφοροποιούνται οι ιδιοκτήτες μπιτσόμπαρων από τους CEO μεγάλων αεροπορικών, που επέβαλαν στις κυβερνήσεις διεθνώς τη δυνατότητα πλήρης επάνδρωσης των πτήσεων χωρίς κενά ανάμεσα στους επιβάτες; Τα επιχειρήματα για τη χαμένη κερδοφορία και οι απειλές για μαζικές απολύσεις είναι ακριβώς τα ίδια. Αυτή την αστική τάξη υπηρετεί πρωτίστως κι ο Πορτοσάλτε ως προπαγανδιστής, ακόμα κι αν εννοείται χρειαστεί να ανοίξει “ενδοοικογενειακούς καβγάδες” με το κόμμα της καρδιάς του. Ο Πορτοσάλτε δεν έχει κομματικές παρωπίδες, όπως τόσο συχνά τον κατηγορούν, αλλά μόνο ταξικές.