Ο «καλός φίλος της Ελλάδος» και του κυρίου Τασούλα

Ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, δέχτηκε χθες στο γραφείο του έναν «καλό φίλο της Ελλάδος». «Είχα την ιδιαίτερη χαρά να δεχτώ σήμερα στο γραφείο μου στη Βουλή των Ελλήνων, τον καλό φίλο της Ελλάδος…», δήλωσε χαρακτηριστικά μετά από τη συνάντηση μαζί του.

Υποψιάζεστε ποιος μπορεί να είναι αυτός ο σπουδαίος φιλέλληνας;

Μην ανησυχείτε, αν δεν πάει το μυαλό σας, αφού είμαστε εμείς εδώ για να σας βοηθήσουμε να γνωρίσετε (και να ξεχωρίσετε) τους «φίλους της Ελλάδος» και του κυρίου Τασούλα.

Στις 28 Μαρτίου του 2017, ο κύριος Τασούλας με την ιδιότητα του βουλευτή Ιωαννίνων με τη ΝΔ έλεγε από το βήμα της Βουλής τα εξής: «Έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της δημοκρατίας. Εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας, δεν θα επιτρεπόταν, όχι απλώς να πω αυτά, αλλά δεν θα επιτρεπόταν ούτε να τα σκεφτώ αυτά».

Σημείωση πρώτη: Εικάζουμε πως ο Μπελογιάννης δεν μπορεί να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ανθρώπους που ο πρόεδρος της Βουλής θεωρεί φίλους του, αφού δεν γίνεται κάποιος που «επιδίωκε την επιβολή κομμουνιστικής δικτατορίας» να είναι φίλος ενός «δημοκράτη» του βεληνεκούς του κυρίου Τασούλα.

Αν, όμως, δεν είναι ο Μπελογιάννης ο άνθρωπος που ψάχνουμε, τότε ποιος είναι αυτός ο περιβόητος «καλός φίλος της Ελλάδος»;

Σίγουρα κάποιος που σέβεται την (αστική) δημοκρατία, για την οποία – έχει δίκιο ο κύριος Τασούλας – δεν αγωνίστηκε ο Μπελογιάννης, που πάλεψε για να δημιουργήσει «νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».

Σημείωση δεύτερη: Ο πρόεδρος της Βουλής δήλωσε μετά τη συνάντηση με τον φίλο του και τα εξής: «Είμαστε εδώ, για να επιβεβαιώσουμε ο καθένας από τη θέση του και τη γεωγραφική του παρουσία, την αγωνία μας, την πίστη μας, αλλά και τις προσπάθειες για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή».

Μήπως τώρα είναι πιο εύκολο να διακρίνετε αυτόν τον «καλό φίλο της Ελλάδος», που κάνει και προσπάθειες για «να διατηρηθεί η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή»;

Αν και πάλι δυσκολεύεστε να τον βρείτε, δεν έχουμε παρά να σας τον αποκαλύψουμε. Πρόκειται για τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ.

Σημείωση τρίτη: Γνωρίζοντας, κύριε Τασούλα, πως τους φίλους τους διαλέγουμε, έχουμε την άποψη πως δεν θα μπορούσατε να κάνετε καλύτερη επιλογή «φίλου». Ταιριάζει γάντι τόσο στο κόμμα σας, όσο και στις ιδέες που εκπροσωπείτε.

Οφείλουμε πάντως να αναγνωρίσουμε πως έχετε και κάπου δίκιο: εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας, η Ελλάδα δεν θα είχε αυτούς τους «καλούς φίλους». Ευτυχώς, όμως, (για εσάς) που η άλλη παράταξη δεν κέρδισε και τώρα μπορείτε ελεύθερα να συναγελάζεστε με τον πρέσβη.

Μόνο που, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, την επόμενη φορά που θα τον συναντήσετε, ρωτήστε τον να σας εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο αγαπάει την Ελλάδα. Γιατί ο Νικόλας – αυτός που εσείς και το σινάφι σας δεν αναγνωρίζετε πως αγωνίστηκε για τη δημοκρατία – την αγαπούσε «με την καρδιά του και το αίμα του».