Τελικά ποιος συμφωνεί με τον Άρη;

16 ΙΟΥΝΙΟΥ 1945 – 2020:
75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ.
ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ;

Όποτε έρχεται αυτή η μέρα, κάθε αγωνιστής, αριστερός, κομμουνιστής, νοιώθει ένα σφίξιμο, κρύβει ένα δάκρυ και ίσως μια μεταφυσική σκέψη για το «τι θα γινόταν, αν τότε…».

Κι είναι και διάφοροι απίθανοι, που περιμένουν να γράψουν ή να πουν τα αντικομουνιστικά τους μυρηκάσματα του αρχαίου σανού. Να θυμηθούν και να «τιμήσουν» τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς. Κάτι θα πουν και πάλι. Άστους να λένε. Άλλο είναι το θέμα μου.

ΕΝΑ «ΠΗΓΑΔΑΚΙ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ…

Μια μέρα πριν χρόνια, ακούω σε «πηγαδάκι» έναν ΔΑΚΙτη μ’ έναν ΣΥΡΙΖΑΙΟ να συζητούν… για «τη Βάρκιζα» και «τα λάθη του ΚΚΕ που… δεν άκουσε τον Άρη». Ο ένας έκοβε κι ο άλλος έραβε. Μπήκα κι εγώ στη μέση: «Ρε παιδιά, σίγουρα, θα θέλατε το ΚΚΕ να μην είχε κάνει το λάθος της «Βάρκιζας» και να άκουγε τον Άρη το Δεκέμβρη του 1944; Γιατί ο ένας από σας εκπροσωπεί στο «παρόν», την κυβέρνηση των ανδρείκελων του Τσώρτσιλ και του Παπανδρέου που σχεδίασαν, οργάνωσαν κι εκτέλεσαν τον εμφύλιο. Κι ο άλλος εκπροσωπεί στο «σήμερα» την άποψη του «πρώτου» οπορτουνιστή, του Λεωνίδα Κύρκου, που έλεγε… «Ευτυχώς που δεν πήραμε τότε την εξουσία».

Ο ΑΡΗΣ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΑ…

Ο Άρης είπε καθαρές κουβέντες, αντίστοιχες με τις πράξεις του. Κι η ιστορία τον έκρινε και τον κρίνει, αν είχε σ’ όλα δίκιο. Έκανε κριτική στο δικό του κόμμα και προτάσεις, με στόχο να νικήσει ο λαός κι ο σοσιαλισμός. Διατύπωνε σκέψεις που τους αξίζει συνέχεια και δράση  κι όχι αντικομουνισμός και φιλολογικά μοιρολόγια. Οι παρακαταθήκες του Άρη δεν είναι κίτρινα χαρτιά σε μουσείο. Είναι «οδικός χάρτης» της εξέγερσης και της ανατροπής. Ας συζητήσουμε λοιπόν μια φορά, πέρα από τις πίκρες, τις διαφωνίες και τις κριτικές μας και πέρα από τις αντικομουνιστικές αναλύσεις των λαθραίων «υποστηρικτών» δήθεν του Άρη, αυτό ακριβώς:

ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ;
ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΣΩΝ ΛΕΕΙ Ο ΑΡΗΣ;

Π.χ. στο περίφημο γράμμα του. Γιατί αυτό αποτελεί σοβαρό κριτήριο ειλικρίνειας και δικαιώματος που έχει κάποιος για να «ανακατεύεται» σε μια τέτοια συζήτηση. Την ώρα που ένας «στρατός» συζητά τη στρατηγική του για τη νίκη, του είναι αχρείαστες οι γνώμες του εχθρού του.

1. 1. Ο Άρης λέει ότι ήταν λάθος η συμφωνία της Βάρκιζας κι η παράδοση των όπλων. Το ΚΚΕ λέει ότι ο Άρης είχε δίκιο σ’ αυτό. Ποιος άλλος το λέει αυτό σήμερα; Ποιος άλλος λέει σήμερα, ότι δεν πρέπει να υπογράφουμε «Βάρκιζες», «μνημόνια» και «ευρωενωσιακές ή ευρωατλαντικές στρατηγικές»;
2. 2. Ο «ιστορικός συμβιβασμός» τότε της Ιταλίας και της Γαλλίας, η συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις ή η «εθνική συνεννόηση» που επεδίωκε το ΚΚΕ στην Ελλάδα, δεν «περιλαμβάνονταν» στα οράματα του Άρη. Εκείνος ουσιαστικά τότε, έλεγε, αυτό που λέει το κόμμα στην αυτοκριτική του: ότι το βασικό λάθος ήταν που δεν είχε τότε το κόμμα ξεκάθαρο προσανατολισμό για την λαϊκή εξουσία, αλλά νοιαζόταν για την… «εθνική συνεννόηση». Λοιπόν; Ποιος συμφωνεί μ’ αυτή τη γνώμη του Άρη; Για το τότε και για το σήμερα.
3. 3. Ο Άρης λέει ότι αυτή η προσπάθεια για «ομαλή ζωή του τόπου» που επεδίωκε τότε το ΚΚΕ, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία γιατί οι Άγγλοι και η Ελληνική αντίδραση είχαν μοναδικό στόχο τους «να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα». Ότι την απόφαση για εμφύλιο την είχαν ήδη πάρει. Λοιπόν; Ποιος συμφωνεί με τον Άρη για το ποιος ευθύνεται για τον εμφύλιο;
4. 4. Ο Άρης μίλησε, τότε, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, για συνέχιση και για «μονόδρομο» του ένοπλου αγώνα του λαού. Ποιος απ’ αυτούς κατανοεί ότι αυτή η παρακαταθήκη, αυτή η επιλογή αφορά και το σήμερα για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της υποτέλειας; Μήπως όλοι αυτοί οι Αρολόγοι – αερολόγοι, των οποίων ο Άρης ήθελε να ξεπατώσει τη ρίζα τους και τη φύτρα τους, δηλαδή το σύστημα της αδικίας που τους γεννά και τους χρειάζεται;
5. 5. Ο Άρης λέει ότι έπρεπε να αφήσουν τον ΕΛΑΣ να συνεχίσει τον αγώνα κι υπονοεί ότι έπρεπε να μπει τότε ο ΕΛΑΣ στη μάχη της Αθήνας. Εσείς κυρ Αρολόγοι – αερολόγοι; Θα θέλατε π.χ. το ΚΚΕ να κατέβαζε το Δεκέμβρη του 1944 όλο τον ΕΛΑΣ και τον Άρη στην Αθήνα; Υποθετικό βέβαια αλλά για πείτε…
6. 6. Ο Άρης μιλάει προς το κόμμα σαν στέλεχός του. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του, έλεγε: «Θα ήταν ανοησία να νομίζει κανείς ότι εγώ είναι δυνατό να βαδίσω ενάντια στο Κόμμα. Να το σώσω από τον γκρεμό θέλω. Το Κόμμα γνωρίζει τι κάνω». Ο Άρης ήθελε το κόμμα να νικήσει στον αγώνα του και στις ιδεολογικές και πολιτικές στοχεύσεις του. Ποιος άλλος το θέλει αυτό; Τότε και τώρα.
7. 7. Ο Άρης γκρεμίζει τη θεωρία του μοιράσματος του κόσμου στη Γιάλτα. Βάζει τη συμφωνία στην πραγματική της διάσταση σαν μια συμφωνία που αποτυπώνει το συσχετισμό της στιγμής και δεν εμποδίζει καμιά εξέλιξη σε καμιά χώρα. Ο Άρης ακυρώνει τη λογική της ανάμειξης της ΕΣΣΔ στην πολιτική άλλων χωρών κι άλλων κομμάτων. Το αποδέχεστε αυτό; Μήπως συμφωνείτε κιόλας και με την εκτίμησή του Άρη για το Στάλιν και το Ζαχαριάδη;
8. 8. Ο Άρης λέει ότι η ΕΣΣΔ, ο Στάλιν και το παγκόσμιο κομουνιστικό κίνημα δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα, αφού «εμείς – εσείς δηλαδή – δεν ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με αυτήν της Γιουγκοσλαβίας». Τι λέτε κι εσείς; Συμφωνείτε με την άποψη του Άρη; Ή επιμένετε στις ηλίθιες θεωρίες σας για την «ΕΣΣΔ που άφησε το κίνημα στην Ελλάδα αβοήθητο»;
9. 9. Και τέλος, οι ιδέες του Άρη δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα σήμερα. Όσοι συμφωνούν με τον Άρη, συνεχίζουν τον αγώνα για να υλοποιηθούν οι ιδέες του και οι αγώνες του. Εσείς; Θέλετε κι εσείς να δικαιωθεί ο Άρης; Τι ακριβώς υπερασπίζεστε από τις ιδέες του Άρη; Γιατί εγώ νομίζω ότι είστε τσιράκια αυτών που ο Άρης (κι εμείς) θεωρούσε εχθρούς μας. Οπότε; Τι τον πιάνετε στο βρωμισμένο σάπιο στόμα σας;

Αν λοιπόν είναι κάποιος με ειλικρινή πίκρα για ότι έγινε τότε. Αν κάποιος υιοθετεί την «πολιτική διαθήκη» του Άρη. Τι τον κρατάει και δεν υπηρετεί αυτή ακριβώς τη «διαθήκη» στο σήμερα; Η φωνή του Άρη ακούγεται καθαρή και σήμερα. Και δε μοιάζει καθόλου με τον δουλικό Αμερικανισμό κι Ατλαντισμό που υπηρετούν όσοι το παίζουν «ειδήμονες» της πολιτικής παρακαταθήκης του Άρη». Όσοι και σήμερα θα τον κυνηγούσαν πάλι για τις απόψεις του και τη δράση του, σαν κομμουνιστή κι αντάρτη. Όσοι θα τον κατηγορούσαν σαν «δογματικό» και  «σταλινικό», επειδή δεν τους βοηθά καθόλου η πολιτική παρακαταθήκη του, στο ράλι τους προς την σοσιαλδημοκρατία. Όλοι αυτοί, που αφού δε μπορούν να τον ξανασκοτώσουν και δε μπορούν να τον ξεριζώσουν από την καρδιά και την σκέψη του λαού, προσπαθούν να διαστρεβλώσουν, να αλλοιώσουν, να αποσιωπήσουν την ουσία της γνώμης του. Κι αυτό είναι το μοναδικό τους κίνητρο. Φυσικά είναι και το… αζημίωτο.

Υ.Γ. Κάντε τον κόπο να διαβάσετε κι αυτό

Ποιος “ξαναγράφει την ιστορία του Άρη;” Ανακαλύπτοντας την Αμερική με αντι – ΚΚΕ υπονοούμενα στο Βήμα