Μην παραχαράσσετε την ανοησία – Μνημείο για “τους πολίτες που αντιστάθηκαν στη Συμφωνία των Πρεσπών” σε χωριό της Φλώρινας

Δεν υπάρχει κατά φαντασίαν φιλελέ σε αυτή τη χώρα που να μην έχει ειρωνευτεί κάποια στιγμή με τον ένα ή άλλο τρόπο αυτό που κοροϊδευτικά αποκλήθηκε “μνημείο πεσόντων της ΕΡΤ”, αφιερωμένο στη μνήμη 23 εργαζομένων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που έφυγαν από τη ζωή στο διάστημα που παρέμενε κλειστή από το 2013 ως το 2015. Όποια γνώμη κι αν έχει κανείς για την αναγκαιότητα ή μη του μνημείου, και κυρίως για το πώς εξελίχθηκε η ΕΡΤ μετά το άνοιγμά της επί ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πράγματι είναι νεκροί, και σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις το άγχος από το κλείσιμο της ΕΡΤ μπορεί βάσιμα να υποστηριχθεί ότι έπαιξε κάποιο ρόλο στην τραγική κατάληξη.

Τη βροχή λογοπαιγνίων και θυμηδίας των ΚΦΦ έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι δε θα την ξαναδούμε με αφορμή το παρακάτω καλλιτεχνικό αριστούργημα, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν χθες στο Πισοδέρι Φλώρινας, αλλά από Δραμινούς μακεδονομάχους:

Πόσοι πέθαναν κ έχουμε αυτή την επιτύμβια στήλη; pic.twitter.com/nxh3sPjCyj

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) June 18, 2020

Δεν ξέρουμε πολλούς ήρωες να αφιερώνουν μνημεία στον εαυτό τους, οπότε και μόνο γι’ αυτό αξίζει να τους βγάλουμε το καπέλο. Επιτέλους κάποιος έπρεπε να συντηρήσει στη δημόσια μνήμη την αντίσταση στη Συμφωνία των Πρεσπών, αντίσταση όχι φυσικά στο ότι ήταν ένα ευρωνατοϊκό σχέδιο, αλλά ότι τολμούσε να χρησιμοποιήσει τον όρο “Βόρεια Μακεδονία” για τα “σκοπιανά σκυλιά” που κάποιοι θέλουν να τους βάλουν φωτιά από το 1992. Τώρα αν κάποιοι ως αντίσταση στις μαζώξεις αυτές θυμάστε έναν γυμνό ποπό, κάτι μεταμφιέσεις Παυλομελάδων και κάτι παπάδες με γηπεδικών διαστάσεων λάβαρα και εικόνες της Μεγαλόχαρης, πολλά σωστά τα θυμάστε. Η μόνη μας απορία είναι γιατί επιλέχθηκε ειδικά η 17η Ιουνίου του ’18 ως ημερομηνία της επιγραφής, δεδομένου ότι τα συλλαλητήρια εκείνης της χρονιάς είχαν κορυφωθεί στις αρχές του ίδιου χρόνου, ενώ η ίδια η συμφωνία είχε υπογραφεί λίγες μέρες νωρίτερα, στις 12 του μήνα. Μπορεί βέβαια εδώ να ενυπάρχει κάποιο υποδόριο μήνυμα ενάντια στην ελληνική Σοβιετία, καθώς ως γνωστόν η 17η Ιούνη είναι και η μέρα της εξέγερσης του 1953 στο Ανατολικό Βερολίνο. Η απλούστερη εξήγηση όμως είναι ότι πράγματι τέτοιες μέρες σαν πρόπερσι έγιναν πραγματάκια στο Πισοδέρι, κι αναρωτιόμαστε αν κάποιοι από τους τοπ-5 διαδηλωτές της περιόδου, όπως μας τους είχε παρουσιάσει ο Λα Κάππα στο αφιέρωμά του, βρίσκονται μεταξύ των χορηγών αυτής της σεμνής στήλης, αντάξια εκείνης του Λεωνίδα και των 300 του, σε τούτες τις σύγχρονες Θερμοπύλες της μακεδονικής γης.