Αλεξία Γαβρίλη: “Η ευθύνη του να μιλάς με το παράδειγμα”

…Μάνα και ηθοποιός;!

Η ευθύνη του να μιλάς με το παράδειγμα…

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησε όλο αυτό… το θέατρο στην ζωή μου εννοώ…!

Πάνε χρόνια πολλά πια… σαν από πάντα ένα πράγμα…! Όλοι μάλλον ψάχνουμε έναν κώδικα που να συνδέει το μέσα μας με το έξω μας, το εγώ μας με το εμείς…

Φύσει κοινωνικό ον ο άνθρωπος βλέπεις!

Όλοι διαλέγουμε ή υπηρετούμε ρόλους στην ζωή μας είτε είμαστε ηθοποιοί είτε όχι. Το να διαλέγεις όμως ρόλο ζωής το επάγγελμα του ηθοποιού, σε κάνει να βάζεις αυτή σου την επιλογή σε έναν διαρκή διάλογο με τους άλλους. Ξέρεις ότι αυτό που φέρεις σαν προσωπικότητα, σαν λόγο, σαν σώμα, σαν ενέργεια θα το μοιραστείς και θα το εισπράξουν άνθρωποι που δεν μοιράζεσαι την καθημερινότητα μαζί τους.

Κι όσο εγωκεντρικό είναι το επάγγελμα του ηθοποιού γιατί εκθέτεις και χρησιμοποιείς για μέσο επικοινωνίας την ίδια σου την ύπαρξη, άλλο τόσο αλτρουιστικό είναι το να παράγεις τέχνη και το απόλυτο εγώ σου να γίνεται μέρος μιας κοινωνικοποιημένης εμπειρίας.

Η δύσκολη εργασιακή πραγματικότητα των ηθοποιών δεν είναι κάτι που μας ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Έχουμε ενοίκιο που αδυνατούμε να πληρώσουμε, φροντιστήρια για το παιδί, να πάμε στο γιατρό, να ψωνίσουμε το φαΐ της εβδομάδας… Είμαστε στο ίδιο καζάνι συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών από την εκάστοτε κυβέρνηση. Επιλογών που στόχο έχουν να «πουλήσουν» και να «εισπράξουν» από κάθε πυλώνα της κοινωνίας μας. Ας δούμε τι γίνεται στο κομμάτι της υγείας, της παιδείας, της σίτισης, του περιβάλλοντος…

Ο πολιτισμός όμως για τις ανάγκες του συστήματος δεν είναι απλά εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας… είναι κάτι παραπάνω… Είναι όπλο χειραγώγησης των πολλών και εκμετάλλευση της δυνατότητας διαλόγου που ανοίγει η τέχνη στην κοινωνία προς όφελος των λίγων.

…και κάπου εδώ καταλαβαίνεις ότι σαν καλλιτέχνης, εκτός από την πάλη για επιβίωση έχεις και μια μεγαλύτερη αποστολή… να γίνεις το ζωντανό παράδειγμα που αυτό το «όπλο» της τέχνης δεν θα στραφεί ενάντια στην κοινωνία αλλά θα αποτελέσει την κινητήριο δύναμη για το δίκιο των πολλών!

Βέβαια για να το καταλάβω όλο αυτό με βοήθησε πάλι ένας ρόλος… της μάνας…!

Σαν μητέρα πια κατάλαβα ότι όσο κι αν κουνήσω το δάχτυλο στην κόρη μου για να την νουθετήσω σε κάτι, το αποτέλεσμα θα είναι αν όχι αντίθετο, στην καλύτερη απογοητευτικό…

Σαν μητέρα ηθοποιός πια κατάλαβα ότι όσο και να της λέω ότι η μαμά ΔΟΥΛΕΥΕΙ πολλεεεεές ώρες, αν χρειάζεται να διακόψει όλες τις δραστηριότητες που αγαπά γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, το μόνο που καταλαβαίνει στην καλύτερη περίπτωση είναι ότι η μαμά δεν έχει μια «φυσιολογική» δουλειά….

Σαν μητέρα και σαν ηθοποιός λοιπόν έχω διπλή ευθύνη….

Να δείχνω σαν μάνα με τις πράξεις μου κάθε μέρα στην κόρη μου πώς να είναι ένας ολοκληρωμένος, διεκδικητικός κι ελεύθερος άνθρωπος και σαν ηθοποιός με την τέχνη μου πώς η κοινωνία θέλω να είναι ολοκληρωμένη, διεκδικητική κι ελεύθερη…!

*Η Αλεξία Γαβρίλη είναι ηθοποιός, υποψήφια με την Δημοκρατική Ενοτήτα Ηθποιών