«Αλήτη σαν κι εμένανε δεν θα ξαν’ αγαπήσεις…» – Σπύρος Ζαγοραίος: Λαϊκός παλιάς κοπής

Ο Σπύρος Ζαγοραίος αποτελεί ένα ξεχωριστό και σημαντικό κεφάλαιο του λαϊκού τραγουδιού. Ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης πολλών επιτυχιών, πορεύτηκε επί δεκαετίες και διέπρεψε στη δισκογραφία και στα λαϊκά πάλκα. Η ιδιότυπη φωνή του και ο τρόπος που ερμηνεύει τον κάνουν μοναδικό και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μυημένος στο λαϊκό τραγούδι για να τα αποτυπώσει, από το πρώτο κιόλας άκουσμα.

Γεννήθηκε στις 23 του Ιούνη 1928 στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) Παγκρατίου. Παιδί στην Κατοχή, έζησε δύσκολα χρόνια. Σε ηλικία 15 ετών χάνει το ένα του χέρι, όταν εκρήγνυται μια χειροβομβίδα την ώρα που παίζει με συμμαθητές του σε μια αλάνα της Αττικής.

Ξεκίνησε την πορεία του στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και λίγα χρόνια αργότερα, με τη σύντροφό του στη ζωή και στο πάλκο, Ζωή Ζαγοραίου, θα δημιουργήσουν αχώριστο ντουέτο, ένα από τα πιο δημοφιλή του λαϊκού τραγουδιού.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα της χρυσής εποχής του λαϊκού τραγουδιού. Τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες, και δεν είναι λίγα αυτά που ακούγονται μέχρι και σήμερα. «Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ», «Ντόλτσε βίτα», «Άναψε το τσιγάρο», «Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Κατηγόρα με», «Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου», «Ο αλήτης», «Οι γαρυφαλλιές», «Όλες είσαστε ίδιες», «Άδικα χάρε καρτερείς», «Η κούκλα», «Πάρτε κύριε λαχεία», «Ο ανάπηρος», «Ερωτιάρης», «Τον χάρο τον αντάμωσαν» είναι μερικά από τα πιο δημοφιλή.

Εκτός από τη δισκογραφία και τα λαϊκά πάλκα, έδωσε δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όπου υπήρξε ομογένεια.

Αυθεντικός, σεμνός και συνεπής σε όλη την πορεία του, ο Σπύρος Ζαγοραίος αντιμετώπισε με στωικότητα αλλά και πίκρα τις αλλαγές που επέφερε η αλλαγή των εποχών και στο λαϊκό τραγούδι.

Λαϊκός παλιάς κοπής, παρέμεινε ενεργός και μάχιμος στα μουσικά δρώμενα, υπερασπίζοντας το κλασικό λαϊκό τραγούδι στο δικό του «κάστρο», το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν», που είχε δημιουργήσει κάτω από το σπίτι του στο Αιγάλεω.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σπύρος Ζαγοραίος πάλεψε με πολλά προβλήματα υγείας, ενώ δέχτηκε το πιο μεγάλο χτύπημα όταν έχασε τον γιο του. Έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, στις 20 του Οκτώβρη 2014.