Η Κυπριακή Αριστερά αποχαιρετά με συγκίνηση τον Παπαλάζαρο

Για ολόκληρη την κυπριακή Αριστερά ο Παπαλάζαρος ήταν και θα είναι η εμβληματική ιερή μορφή της Ιστορίας μας, της θυσίας και της καθαγιασμένης μνήμης. Ήταν και θα είναι η τιμή της κυπριακής Αριστεράς. Γνήσιος άνθρωπος του λαού. Ζώσα Ιστορία και μνήμη. Σύμβολο και έμβλημα της κυπριακής τραγωδίας.

Όταν ο Παπαλάζαρος έλεγε από το βήμα της αντικατοχικής διαδήλωσης του ΑΚΕΛ «η Ιστορία αυτού του τόπου έχει γραφτεί με το αίμα των παιδιών μας», η φωνή του δονούσε τους παρόντες, τους απόντες, τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Τα νεκροταφεία, τους τάφους, τις φωτογραφίες των αγνοούμενων, τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Γιατί κάθε του λέξη, ήταν η αλήθεια. Η άγραφτη Ιστορία της Κύπρου. Ο ένας του γιος, ο Κυριάκος, δολοφονημένος μέσα στη Μητρόπολη Πάφου από μέλος της ΕΟΚΑ Β΄ την 1η Ιουλίου 1973, ο οποίος του έβαλε το όπλο στο στόμα και πυροβόλησε. Ουδέποτε δικάστηκε και ουδέποτε κατηγορήθηκε για το έγκλημα του, αντίθετα αφυπηρέτησε ως αστυνομικός και ο φάκελος της δολοφονίας χάθηκε. Παρά τους αγώνες του Παπαλάζαρου για δικαιοσύνη, η δολοφονία του Κυριάκου έμεινε ακόμα ένα ατιμώρητο έγκλημα, όπως αλλωστε ολόκληρο το έγκλημα του 1974. Ο άλλος του γιος, ο Σωτήρης, ΕΔΟΝίτης, φοιτητής στη Σοβιετική Ένωση που το καλοκαίρι του 1974 βρισκόταν στην Κύπρο, αντιστάθηκε ένοπλα στο πραξικόπημα και με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά για να πολεμήσει τον Αττίλα. Έφυγε με τα τελευταία του λόγια, «διψώ και πονώ». Η συγκλονιστική πραότητα με την οποία ο Παπαλάζαρος μιλούσε καθαρά, ατόφια λαϊκά για τη θυσία των δυο παιδιών του και η ηχηρή απαίτηση για δικαίωση -έτοιμος να συγχωρέσει αν μετανοήσουν οι εγκληματίες- είναι συμπυκνωμένη παρακαταθήκη στον αγώνα να μην σβηστεί η μνήμη και η αλήθεια.

Άνθρωπος του λαού και του θεού, που όχι μόνο δεν έβλεπε αντίφαση ανάμεσα στη ιεροσύνη του και την ιδεολογία του, αλλά όπως έλεγε «Μάλλον οι έννοιες συνταυτίζονται. Τούτα τα χρόνια εν ειδα τίποτε δυσκολία γιατί είμαι ιερέας τζαι είμαι τζαι αριστερός.» Και τις μέρες που διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, από τηλεοράσεως δήλωνε ότι «αν δεν ήταν η Σοβιετική Ένωση ο κόσμος ούλλος σήμερα ήταν νάταν κάτω από τη μπότα του χιτλεροφασισμού» και όταν ερωτάται αν εξακολουθεί να είναι κομμουνιστής απαντά λιτά «Μάλιστα» και μιλά για τη φτώχεια, για τους εργάτες που δουλέφκουν που το γέννημα ως το βούττημα του ήλιου, για το μεροκάματο, για τους νηστικούς τζαι τους αλυπόλυτους, που «έμπηκε μισταρκός». Το χέρι του Παπαλάζαρου έσκυβαν και το φιλούσαν και οι άθεοι.

Αν κάποτε η Ιστορία της Κύπρου γραφτεί αληθινά, ο Παπαλάζαρος θα είναι ένα κεφάλαιο μόνος του.

Από τον τοίχο του Γιώργου Κουκουμά

Σχετική ανακοίνωση εξέδωσε και το ΑΚΕΛ

«Άνθρωπος βγαλμένος από τα σπλάχνα του λαού και της φτωχολογιάς, πατέρας εννιά παιδιών, δεμένος με την Κύπρο και τη γενέτειρά του Χολέτρια της Πάφου. Αγωνιστής της δημοκρατικής αντίστασης και στόχος του εοκαβήτικου φασισμού στα πέτρινα χρόνια της κυπριακής Ιστορίας. Πατέρας δύο ηρώων της Κύπρου, του Κυριάκου Παπαλαζάρου που δολοφονήθηκε τον Ιούλη του 1973 από μέλος της ΕΟΚΑ Β΄ μέσα στη Μητρόπολη Πάφου και του Σωτήρη, ο οποίος σκοτώθηκε μαχόμενος ενάντια στην τουρκική εισβολή τον Ιούλη του 1974» αναφέρει η ανακοίνωση του ΑΚΕΛ.

«Ο Παπαλάζαρος προσωποποίησε το δράμα της κυπριακής τραγωδίας, τον πόνο του λαού μας από την προδοσία του δίδυμου εγκλήματος. Έγινε ζωντανή και διαρκής υπενθύμιση του αδικαίωτου αιτήματος να τιμωρηθούν οι ένοχοι της προδοσίας του 1974. Αντιστάθηκε στην παραχάραξη της κυπριακής Ιστορίας και στην αποενοχοποίηση του πραξικοπήματος, καλώντας τους ένοχους να μετανοήσουν. Τίμησε την ιεροσύνη και τα ράσα του, με τη στάση ζωής, το ήθος, την πραότητά του. Ως ιερέας και ως αγωνιστής της κυπριακής Αριστεράς, ο Παπαλάζαρος ένωσε στο λόγο, στη ζωή και στη σκέψη του τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας, της αλληλεγγύης και της αγάπης για τον άνθρωπο».

«Ο Παπαλάζαρος βρίσκεται τώρα μαζί με τα δολοφονημένα του παιδιά, Κυριάκο και Σωτήρη, και τη σεβαστή πρεσβυτέρα Αγαθονίκη που έφυγε από τη ζωή πριν δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, ο Παπαλάζαρος βρίσκεται πλέον στο βάθρο των ηρωικών μορφών της κυπριακής Ιστορίας, στους σεμνούς αγνούς υπηρέτες του λαού, των αγώνων και των δικαίων του. Η ιερή μορφή του Παπαλάζαρου είχε και θα έχει μια ξεχωριστή θέση, μια θέση απέραντου σεβασμού και τιμής, στην Ιστορία του ΑΚΕΛ και στη συνείδηση των ΑΚΕΛιστών» καταλήγει η ανακοίνωση.

Το ΑΚΕΛ εκφράζει,τέλος, θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά και όλους τους συγγενείς του Παπαλάζαρου.