Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “Working Class Hero”

Τον Δεκέμβρη του ταραγμένου έτους 1970, κυκλοφορεί το άλμπουμ “John Lennon / Plastic Ono Band”, το πρώτο του Τζον Λένον μετά τη διάλυση των θρυλικών Beatles. Ανάμεσα στα 11 κομμάτια του δίσκου που έγραψε ο Λένον, ξεχωρίζει το “Working Class Hero” που έχει χαρακτηριστεί -κάθε άλλο παρά άδικα- ως ένα από τα τραγούδια-ύμνους της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

“John Lennon / Plastic Ono Band” – Το εξώφυλλο του δίσκου

Εκείνη την εποχή το εργατικό – λαϊκό κίνημα στις ΗΠΑ βρίσκεται σε αναβρασμό. Απεργίες παραλύουν τη χώρα, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι συντάσσονται υπέρ της ειρήνης και διαδηλώνουν εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ που ξεγυμνώνει στα μάτια της ανθρωπότητας το αιμοβόρο απάνθρωπο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Ο Βρετανός Τζον Λένον που ζει στις ΗΠΑ ανήκει στους καλλιτέχνες που δεν μένουν ανεπηρέαστοι απ’ όσα συμβαίνουν γύρω τους και μαζί με τη σύντροφό του, Γιόκο Όνο, συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και σε άλλες δράσεις ενάντια στον πόλεμο.

Στο “Working Class Hero” ο Λένον υμνεί την εργατική τάξη αναδεικνύοντας τη δύναμη της οργανωμένης πάλης, που τρέμει η κυρίαρχη τάξη των κεφαλαιοκρατών. Αυτός είναι ο λόγος που η αστική τάξη προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία της και γνωρίζοντας ότι η εργατική τάξη είναι η μόνη που μπορεί να την ανατρέψει, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα από τη χειραγώγηση μέχρι την καταστολή για να την κρατήσει υποταγμένη.

Την ίδια χρονιά που το έγραψε, ο Τζον Λένον, θα πει ανάμεσα σε άλλα για το τραγούδι: «Θεωρώ πως είναι ένα επαναστατικό τραγούδι – είναι πραγματικά επαναστατικό. Θεωρώ απλά ότι η σύλληψή του είναι επαναστατική. (…) Ελπίζω ότι είναι αυτό για το οποίο μιλάει και το “Give peace a chance”. Αλλά δεν ξέρω-από την άλλη ίσως απλά να το αγνοήσουν. Νομίζω πως είναι για ανθρώπους σαν εμένα που είναι εργατική τάξη, που υποτίθεται πως θα προωθηθούν στις μεσαίες τάξεις ή στη μηχανή. Είναι η εμπειρία μου κι ελπίζω απλά να είναι μια προειδοποίηση. Ήρωας της εργατικής τάξης.»

“Working Class Hero”

As soon as you’re born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
‘Til the pain is so big you feel nothing at all

A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

They hurt you at home and they hit you at school
They hate you if you’re clever and they despise a fool
‘Til you’re so fucking crazy you can’t follow their rules

A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

When they’ve tortured and scared you for 20 odd years
Then they expect you to pick a career
When you can’t really function, you’re so full of fear

A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

Keep you doped with religion, and sex, and T.V.
And you think you’re so clever and classless and free
But you’re still fucking peasants as far as I can see

A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

There’s room at the top they are telling you still
But first you must learn how to smile as you kill
If you want to be like the folks on the hill

A working class hero is something to be
A working class hero is something to be

If you want to be a hero well just follow me
If you want to be a hero well just follow me

(Οι στίχοι από εδώ)

«Ήρωας της Εργατικής Τάξης»

Από την πρώτη στιγμή της γέννησης σου σε κάνουν να νιώθεις ασήμαντος
Με το να μην σου δίνουν καθόλου χρόνο αντί να σου τον δίνουν όλο.
Μέχρι ο πόνος να γίνει τόσο δυνατός που να μην νιώθεις τίποτα άλλο
Σε πληγώνουν στο σπίτι, σε χτυπούν στο σχολείο
Σε μισούν αν είσαι έξυπνος και περιφρονούν τους ανόητους
Μέχρι να τρελαθείς τόσο που να μην μπορείς να ακολουθήσεις του κανόνες τους
Αφού σε βασανίζουν και σε τρομάζουν για 20 περίπου χρόνια
μετά περιμένουν να διαλέξεις καριέρα
ενώ δεν μπορείς να λειτουργήσεις απ’ τον φόβο που σε γεμίζει
Υπάρχει ακόμα χώρος στην κορυφή, σου λένε
Αλλά πρώτα πρέπει να μάθεις να χαμογελάς καθώς σκοτώνεις
Αν θες να γίνεις σαν και αυτούς στην κορυφή
Ήρωας της εργατικής τάξης είναι κάτι που αξίζει να είσαι

(Οι στίχοι στα ελληνικά, από τον «Οδηγητή» που κυκλοφορεί)

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “Working Class Hero”

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να τους συντροφεύουν στις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», φιλοδοξεί να «παίξει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια που γράφτηκαν από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς, που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, μας εμπνέουν και μας συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Ακούστε τα όλα εδώ.