Γιάννης Αναγνώστου: «Οι οικοδόμοι έχουν πείρα από αγώνες και γνωρίζουν πως απαιτείται σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις όποιας απόχρωσης»
“Έχουμε πίστη στις δυνάμεις μας, στους εργαζόμενους, είμαστε σίγουροι πως θα μετρήσουμε νίκες και πως θα έρθει και η μέρα που η εργατική τάξη θα πάρει την υπόθεση στα χέρια της. Γνωρίζουμε βέβαια πως αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς και απαιτούνται να γίνουν πιο θαρραλέα βήματα, αλλά ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα είναι η μοναδική επιλογή.”
Σε συνέχεια της πολύμορφης δραστηριότητας που ανέπτυξε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων του κλάδου και μέσα στην καρδιά της πανδημίας, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας συνέχισε και αυτή τη βδομάδα τις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και ένα μήνα σε μεγάλα εργοτάξια της Αττικής. Για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον κλάδο, τις διεκδικήσεις των οικοδόμων και την πείρα από τις επιτυχημένες κινητοποιήσεις, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον πρόεδρο του Συνδικάτου, Γιάννη Αναγνώστου.
— Σε παλιότερες ανακοινώσεις του Συνδικάτου επισημαίνεται ότι ο κλάδος των Κατασκευών δεν ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της πανδημίας, ούτε η εργοδοσία την επιθετικότητά της. Πώς εκφράστηκε αυτό και ποια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα;
— Την περίοδο έξαρσης της πανδημίας η εργοδοσία βρήκε ευκαιρία, αξιοποιώντας τις ΠΝΠ που πέρασε η κυβέρνηση, να εντείνει την επίθεση στα δικαιώματά μας. Πιο χαρακτηριστική ήταν η αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να δηλώσει στο σύστημα «Εργάνη» τους εργαζόμενους, δίνοντας ουσιαστικά «πράσινο φως» για να μην πληρώνονται εισφορές. Την ίδια στιγμή, σε αρκετές περιοχές υπήρξε αναστολή ελέγχων από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας. Ελεύθερο πεδίο δηλαδή για να αλωνίζουν οι εργοδότες, να ξεζουμίζουν τους οικοδόμους απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, τα Σαββατοκύριακα, και χωρίς καν τα βασικά για την προστασία της υγείας τους.
Το Συνδικάτο μας όλο αυτό το διάστημα βρέθηκε στους χώρους δουλειάς, έδωσε μάχες μαζί με τους ίδιους τους συναδέλφους. Καταφέραμε να ικανοποιηθούν κάποια αιτήματά μας για την τήρηση κανόνων υγιεινής, για προστασία από την πανδημία, ενώ ταυτόχρονα κάναμε παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, καταφέρνοντας με την πίεση που ασκήσαμε να ενταχθεί μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων στην οικονομική ενίσχυση των 800 ευρώ.
Τα προβλήματα όμως παραμένουν στον κλάδο, ιδιαίτερα τώρα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, και εκφράζονται σε αυτή τη φάση με δουλειά τα Σαββατοκύριακα, τεράστιες ελλείψεις στα μέτρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, με καθυστέρηση πληρωμών, εντατικοποίηση της δουλειάς. Το επόμενο διάστημα θα ενταθεί η προσπάθεια της εργοδοσίας για νέο χτύπημα στα μεροκάματα και την Ασφάλιση. Την ίδια ώρα, το κράτος έχει αναλάβει πιο ενεργή συμμετοχή για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών της κρίσης στους κατασκευαστικούς ομίλους, μοιράζοντας απλόχερα 30 εκατ. ευρώ στις κατασκευαστικές εταιρείες που ελέγχουν τους αυτοκινητόδρομους, για τη χασούρα που είχαν από τα διόδια το διάστημα της απαγόρευσης των μετακινήσεων, ενώ σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες μια σειρά κρατικά και ιδιωτικά έργα θα επισπευστούν, όπως Μετρό, λεωφόροι και οδικοί άξονες, η επέκταση της Αττικής Οδού, το Ελληνικό κ.ά.
Εμείς παλεύουμε να κατανοηθεί ποιος κερδίζει και ποιος χάνει τόσο στη φάση της κατασκευής των έργων όσο και στη λειτουργία τους. Το ποια έργα και πώς θα ξεκινήσουν καθορίζεται από τα κέρδη που έχουν οι κατασκευαστικές και αυτοί στους οποίους ανήκουν. Ακόμα και όταν γίνονται με κρατική χρηματοδότηση, την πληρώνουμε εμείς με φόρους, περικοπές, χειρότερους όρους δουλειάς και ζωής.
— Σε εξέλιξη εδώ και σχεδόν ένα μήνα βρίσκονται απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις του Συνδικάτου σε μεγάλα εργοτάξια της Αττικής. Ποια είναι τα ζητήματα που μπαίνουν στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων και ποια είναι η πείρα από τη συμμετοχή των εργαζομένων;
— Πριν από αυτές τις κινητοποιήσεις, προηγήθηκε μια σημαντική δραστηριότητα με εξορμήσεις και παρεμβάσεις, με Γενικές Συνελεύσεις για ενημέρωση των εργαζομένων του κλάδου, για τα οξυμένα προβλήματα μέσα στους χώρους δουλειάς, αλλά και για να βγουν συμπεράσματα για τη συνολικότερη κατάσταση στον κλάδο.
Τον τελευταίο μήνα διαμορφώσαμε ένα σχέδιο πάλης και αιτημάτων που ακουμπάει ακριβώς επάνω σ’ αυτό που αναδείχθηκε το προηγούμενο διάστημα: Οτι η κατάσταση είναι εκρηκτική, η ανασφάλιστη εργασία και η κλοπή ενσήμων οργιάζουν, τα Σαββατοκύριακα η εργασία έχει σχεδόν καθιερωθεί, τα μεροκάματα – παρά τη σχετική ανάκαμψη στις Κατασκευές το τελευταίο τρίχρονο – παραμένουν καθηλωμένα στον πάτο, ενώ τα ωράρια έχουν ξεχειλώσει για να βγαίνουν πιο γρήγορα τα έργα και φυσικά περισσότερα κέρδη για την εργοδοσία. Και όταν τα έργα τελειώνουν συνήθως βρίσκεσαι για ένα διάστημα ξανά στις ουρές του ΟΑΕΔ, αν δικαιούσαι και αυτό το πενιχρό επίδομα, αφού οι προϋποθέσεις είναι σχεδόν απαγορευτικές για τους οικοδόμους.
Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση και βάζοντας στο επίκεντρο τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης, με κατώτατο μεροκάματο στα 45 ευρώ μεικτά, διαμορφώσαμε τα αιτήματά μας, πραγματοποιήθηκαν Γενικές Συνελεύσεις μέσα στους χώρους δουλειάς σε μεγάλα και μικρότερα έργα, στα περισσότερα με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, έγιναν συσκέψεις στα παραρτήματα, εξορμήσεις σε μικρά γιαπιά στις γειτονιές και πάρθηκαν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία επιδιώκουμε να δυναμώσουν η πάλη και η διεκδίκηση, να μπουν ενεργά κι άλλες δυνάμεις στη μάχη, να μαζικοποιηθεί το Συνδικάτο μας, να υπερασπιστούμε δικαιώματα και κατακτήσεις όπως το 5ήμερο και το 7ωρο, αλλά και να στρωθεί ο δρόμος για να περάσουμε στην αντεπίθεση, για σύγχρονους όρους και συνθήκες δουλειάς. Μόνο με τον οργανωμένο αγώνα, με ένα ισχυρό Συνδικάτο μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις για να έρθουν στο προσκήνιο οι δικές μας σύγχρονες ανάγκες για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία κ.ά.
Οι οικοδόμοι έχουν πείρα από αγώνες και γνωρίζουν πως απαιτείται σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις όποιας απόχρωσης. Εχουν εμπιστοσύνη στο Συνδικάτο, κάτι που φάνηκε και το διάστημα της πανδημίας, που πραγματικά έσπασαν τα τηλέφωνα, αλλά και από την καθολική συμμετοχή στις πρόσφατες απεργίες σε χώρους δουλειάς όπου ανάδοχοι είναι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Αναδείχθηκε η συμφωνία με τη γραμμή και το πλαίσιο που θέτει το Συνδικάτο μας. Εχουμε πίστη στις δυνάμεις μας, στους εργαζόμενους, είμαστε σίγουροι πως θα μετρήσουμε νίκες και πως θα έρθει και η μέρα που η εργατική τάξη θα πάρει την υπόθεση στα χέρια της. Γνωρίζουμε βέβαια πως αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς και απαιτούνται να γίνουν πιο θαρραλέα βήματα, αλλά ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα είναι η μοναδική επιλογή. Οσο θα δυναμώνει το Συνδικάτο, θα πολλαπλασιάζονται και τα θετικά αποτελέσματα.
— Τι στάση κρατά η εργοδοσία απέναντι σε αυτές τις διεκδικήσεις και τις κινητοποιήσεις;
— Η εργοδοσία πάντα ζητά παραπάνω κέρδη. Τα ίδια τα έργα άλλωστε σχεδιάζονται και υλοποιούνται με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, γι’ αυτό και έργα που έχει ανάγκη η λαϊκή οικογένεια, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικής θωράκισης, σχολεία και νοσοκομεία, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, ενώ υλοποιούνται κατά βάση έργα που μπορούν να αποφέρουν τεράστια κέρδη, όπως το Ελληνικό, οι οδικοί άξονες με διόδια, ιδιωτικά νοσοκομεία που ξεφυτρώνουν παντού, τεράστιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις που είναι απλησίαστες για το λαό.
Σήμερα, αξιοποιώντας το τεράστιο νομοθετικό οπλοστάσιο που της χάρισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει και η σημερινή, η εργοδοσία ουσιαστικά εκβιάζει τους εργαζόμενους να αποδεχθούν ακόμη χειρότερους όρους δουλειάς, με το επιχείρημα πως «είμαστε σε κρίση, βάλτε τώρα πλάτη και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα», ότι «αν πάει καλά η εταιρεία θα έχουν δουλειά και οι εργάτες». Γνωρίζουμε όμως καλά πως και στην καπιταλιστική ανάπτυξη τα πράγματα δεν καλυτέρευσαν, παρέμεναν τα χαμηλά μεροκάματα, υπήρχε συνεχής άρνηση των εργοδοτών και για να συζητήσουν για κλαδική ΣΣΕ, που έχει να υπογραφεί από το 2009.
Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν την προηγούμενη διετία στον κλάδο κατάφεραν να κάμψουν την αδιαλλαξία των μεγαλοεργοδοτών, υπογράφτηκαν διμερείς συμβάσεις στα τρία μεγαλύτερα έργα της Αττικής εκείνο το διάστημα. Ετσι και σήμερα έχουμε ασκήσει πίεση με τις συνεχείς κινητοποιήσεις, ως ένα βαθμό έχει μπει φρένο στη δουλειά τα Σαββατοκύριακα και ταυτόχρονα έχουμε συναντηθεί με τον σύνδεσμο των εργοδοτών του κλάδου, αλλά και με τους υπεύθυνους προσωπικού των μεγάλων κατασκευαστικών, που μέχρι πριν λίγο καιρό αρνούνταν ακόμη και να μας συναντήσουν. Αναμένουμε την απάντησή τους, όπως δεσμεύτηκαν μέσα στις επόμενες μέρες, και αναλόγως θα κινηθούμε.
Δεν έχουμε αυταπάτες, γνωρίζουμε πώς κινούνται, γνωρίζουμε πως παίζουν το παιχνίδι των καθυστερήσεων, αλλά ξέρουμε κιόλας πως μόνο ο δικός μας αγώνας, του Συνδικάτου μας, με τους εργαζόμενους, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε το επόμενο διάστημα, θα συνεχίσουμε με Γενικές Συνελεύσεις και θα πάρουμε τις αποφάσεις που χρειάζονται, για να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο η πάλη και η διεκδίκηση. Η ίδια η ζωή το επιβάλλει.
— Μετά το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» στο Π. Φάληρο, οι νεκροί εργάτες του κλάδου έφτασαν τους 8 μέσα σε ενάμιση μήνα. Ποιος ευθύνεται για αυτήν την κατάσταση και ποια είναι η απάντηση του Συνδικάτου;
— Ο κύριος υπαίτιος για τα συνεχή θανατηφόρα δυστυχήματα αλλά και τους δεκάδες τσακισμένους εργάτες είναι η εργοδοσία. Δεν φταίει ούτε η κακιά στιγμή, ούτε η απροσεξία των συναδέλφων, όπως ισχυρίζονται κατά κανόνα οι εργοδότες. Είναι η εντατικοποίηση που επιβάλλουν, η δουλειά ήλιο με ήλιο πάνω στο μαδέρι, η πίεση που ασκείται για να βγουν τα χρονοδιαγράμματα, και ταυτόχρονα τα ελλιπή μέτρα που υπάρχουν στα έργα, όπως και η μη παροχή μέσων ατομικής προστασίας, αφού για την εργοδοσία είναι «κόστος». Μπροστά στα κέρδη τους η ανθρώπινη ζωή μπαίνει σε δεύτερο πλάνο.
Τεράστιες όμως είναι και οι ευθύνες της κυβέρνησης, που συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με τις προηγούμενες. Το ΣΕΠΕ είναι πλήρως υποστελεχωμένο από προσωπικό και από μέσα που είναι αναγκαία για να πραγματοποιηθούν οι έλεγχοι. Ακόμη και οι έλεγχοι που πραγματοποιούνται, γίνονται από τη δική μας πίεση και με τεράστια καθυστέρηση, 1-2 μήνες μετά και αν πραγματοποιηθούν.
Συμπερασματικά, έχει δημιουργηθεί μια εκρηκτική κατάσταση στους χώρους δουλειάς, με την εργοδοσία να κάνει ό,τι γουστάρει, με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν και με το ΣΕΠΕ να έχει καταντήσει «νεκροθάφτης», αφού φτάνει στα έργα μετά τα ατυχήματα.
Σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, που αφορά στην κυριολεξία την ίδια μας τη ζωή, λύση μπορεί να υπάρξει μόνο αν επιβάλουμε τους δικούς μας κανόνες, για να επιστρέφουμε στο σπίτι μας και στην οικογένειά μας υγιείς, όπως ξεκινάμε τα χαράματα για να πάμε στη δουλειά μας. Για να είμαστε υγιείς απαιτείται να εργαζόμαστε με σύγχρονους όρους, γιατί υπάρχουν σήμερα όλα τα απαραίτητα μέσα και η τεχνολογία που αν χρησιμοποιηθούν προς όφελος των εργαζομένων τότε και με λιγότερο κόπο βγαίνει η εργασία και σε λιγότερο χρόνο. Εμπόδιο και πάλι μπαίνει το κέρδος της εργοδοσίας.
Από την πλευρά μας καταγγέλλουμε συνεχώς εργοδοσία, κυβέρνηση και ελεγκτικούς μηχανισμούς, και με συνεχείς παρεμβάσεις του Συνδικάτου μας απαιτούμε να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, για να μη θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες.
