1ο Long Beach Festival – 1ο Live εν μέσω πανδημίας 25/7/2020

Κατιούσαιες και Κατιουσέοι σας έλειψα; Μάλλον όχι.

Είναι όμως ο Καταραχιάς ο απόλυτος Άρχοντας του Θεσσαλικού Χαλβά; Μπορεί.

Κάναμε όνειρα τρελά για αυτό το καλοκαίρι. Κάτι Slipknot, κάτι Mercyful και κάτι Helloween για μετά αλλά την πατήσαμε. Να μη λέμε πάλι τα ίδια. Να είμαστε όλοι καλά, με δουλειές και λεφτά στις τσέπες για να τα λέμε από κοντά.

Όαση σε αυτή τη μαύρη συναυλιακή κατάθλιψη ήταν η ανακοίνωση για το Long Beach Festival (Long Beach Arena scream for me! – μόνο εγώ;). Με μερικά από ομολογουμένως τα μεγαλύτερα ελληνικά σχήματα αυτή τη στιγμή. Σε μία κολασμένη από τη ζέστη μέρα και το αμάξι εν κινήσει να βράζει, με τη βοήθεια του gps βρήκαμε το χώρο.

Η επιλογή του χώρου είναι ιδανική για τους βορειοελλαδίτες και για εμάς που εδράζουμε στη Μαγνησία, στην Πύδνα, ελάχιστα έξω από την Κατερίνη.

Εντυπώσεις.

Η πρώτη εντύπωση του χώρου ήταν αποκαρδιωτική. Ένα καθαρισμένο χωράφι με μία μέτρια σκηνή και κιόσκια για μπύρες. Δεν αφήσαμε όμως την πρώτη εντύπωση να μας πάρει από τα μούτρα. Μπήκαμε από τους πρώτους στην ουρά, φορέσαμε τις μάσκες μας, τηρήσαμε τις αποστάσεις. Βρήκαμε το πανηγυροτράπεζο μας και αράξαμε. Εν μέσω πανδημίας δεν καταλαβαίνω τις διαδικτυακές γκρίνιες για τις πλαστικές καρέκλες και τις αποστάσεις και δηλώσεις τύπου “του headbanger ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει”.

Με μία καθυστέρηση 10 λεπτών, άρα καθόλου, θέση στην σκηνή πήραν οι θεσσαλονικείς Bonzai. Οι Bonzai κινούνται στο χώρο του stoner με σημάδια doom rock.  Μουσικός χώρος που αν και έχει μεγάλη άνθηση στη χώρα μας, έχει αρχίσει να παρουσιάζει κορεσμό. Χωρίς να εντυπωσιάσουν ή να απογοητεύσουν κανέναν, πέρασαν σχετικά επιτυχημένα μέσα στο λιοπύρι, αν και δεν θα τους θυμόμαστε για κάτι παραπάνω.

Σειρά πήραν οι Naxatras που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο. Σοβαρές ενστάσεις είχαμε κατά πόσο ένα space/ psychedelic rock συγκρότημα με έμφαση στο instrumental μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του κόσμου. Εμείς πάντως κουραστήκαμε. Αξιοσημείωτη ήταν η εκτέλεση του “I am the Beyonder” με ένα πέρασμα από το “Hassan I Sabbah” των Hawkwind.

Λίγο πριν εμφανιστούν οι Planet Of Zeus κοιτάζοντας τα κινητά μας εμφανίστηκε ένδειξη για έκτακτα καιρικά φαινόμενα και αρκετά απειλητικά σύννεφα μαύρισαν τον ουρανό.

Ο Planet of Zeus κάνανε την είσοδό τους με αρκετά κέφια. Δώσανε έμφαση στο setlist σε γνωστές επιτυχίες του group όπως το “Macho Libre”, το “Loyal to the Pack” και “Leftoavers”. Το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται και κάπου εκεί τα μέτρα ασφάλειας πήγαν περίπατο. Εμείς βέβαια φροντίσαμε να είμαστε σε χώρο ώστε να μην έχουμε επαφή με κόσμο. Ο ήχος ήταν μετριότατος και η βροχή δυνάμωσε (ανοίξαμε ομπρέλα θαλάσσης) Δεν μπορώ να πω ότι ήταν μια ικανοποιητική εμφάνιση από άποψη απόδοσης, με τη μεγαλύτερη ευθύνη να πέφτει στον ήχο. Την επόμενη φορά ελπίζω να τους δω σε καλύτερες συνθήκες.

Μία από τις ιντερνετικές γκρίνιες ήταν και είναι το γεγονός ότι οι Rotting Christ θα έπαιζαν κάτω από τους Villagers of Ioannina City. Σωστά από την άποψη της σύγκρισης των δύο μεγεθών αλλά από την άλλη χρόνια λέμε για τόπο στα νιάτα. Βέβαια οι Christ ήταν το γκρουπ που δεν κολλούσε μουσικά με τα υπόλοιπα και φάνηκε στην μετακίνηση οπαδών λίγο πριν βγουν, με το black metal κοινό να είναι συγκριτικά λιγότερο.

Στη σκηνή πήραν θέση οι Rotting Christ και από τα ηχεία ακούστηκε εισαγωγικά το “ΧΞΣ” από  τον “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού”. Ο ήχος ήταν αρκετά προβληματικός με τη μία κιθάρα να μην ακούγεται καθόλου, πράγμα που διορθώθηκε στην πορεία. Η βροχή έκοψε και το γκρουπ ήταν σε δαιμονιώδη φόρμα (sic).

Έκαναν ένα πέρασμα από τον πρόσφατο τους δίσκο με το “Fire God and Fear”, τα έδωσαν όλα στο συναυλιακό “King of a Stellar War”, μας  πάγωσαν το αίμα στο “Δαιμόνων Βρώσις” και στο “Ελθέ Κύριε”. Πέρυσι στους Slayer απόρησα με την επιλογή του “Άπαγε Σατανά”, το οποίο στο συγκεκριμένο setlist έκατσε κουτί.

Το πάρτι του κορονοϊού στις μπροστά σειρές συνεχίστηκε, μάταια ο Σάκης από το μικρόφωνο έκανε κάνα δυο εκκλήσεις σαν καλός μπαμπάς της φάσης. Τα σκηνικά που ακολούθησαν όμως είχαμε δεκαετίες να τα ζήσουμε. Κάνα δυο αχαρακτήριστοι κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους πετούσαν πράγματα στο συγκρότημα. Στο τέλος ο Σάκης και ο Θέμης εξαγριώθηκαν, και αυτοί οι δυο τρεις θεώρησαν καλό να δώσουν συνέχεια. Η βλακεία είναι ανίκητη αλλά εδώ μιλάμε για ξεκάθαρη ΑΣΕΒΕΙΑ. Η απορία μου είναι γιατί δεν επενέβησαν σεκιούριτι (χαχα μέτρα κορονοϊού γελάω!) αλλά και γενικά οι δίπλα τους. Μετά λέμε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Στην τελική ρε φίλε έκανες δρόμο μέχρι την Κατερίνη για χαλάσεις ολονών τη διάθεση;

Το σχήμα έκλεισε την πολύ πετυχημένη εμφάνισή του με το NoN Serviam, θα χωρούσε σίγουρα ένα “Under the Name of Legion”.

Το τελικό συμπέρασμα για την εμφάνιση των Rotting Christ είναι ξεκάθαρα θετικό, πράγμα που δυσκόλεψε πολύ τη μετάβαση στους headliners VIC.

Τα προβλήματα ήχου επέστρεψαν με την έναρξη του “Age of Aquarius”. Το setlist ήταν μικρό, περίπου μία ώρα και κάτι, αλλά έδωσαν ένα γεμάτο show με 11 μέλη πάνω στη σκηνή να κάνουν ένα πέρασμα από τα πιο γνωστά κομμάτια της μικρής αλλά γεμάτης δισκογραφίας τους. Ενδεικτικά ακούστηκαν το “Cosmic Soul”, το “Millenium Blues” αλλά και τα παλιά “Zvara” και “Τι κακό”.

Το line up όμως τους αδίκησε. Η επιλογή να παίξουν μετά από ένα group σαν τους Christ, που ήταν μάλιστα και ισοπεδωτική, τους έκανε να ακούγονται σαν ευχάριστο νανούρισμα. Η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού όμως είχε έρθει ξεκάθαρα για αυτούς στην Πύδνα, συνεπώς το χάρηκε.

Η σκηνική παρουσία του γκρουπ ήταν αρκετά καλή, με visuals που σου τραβούσαν το βλέμμα, λίγα λόγια χωρίς υπερβολές. Θα είναι μεγάλο στοίχημα στην πορεία πώς θα καταφέρουν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, καθώς αυτή τη στιγμή φαίνονται ηχητικά, δισκογραφικά αλλά και σκηνικά να βρίσκονται στην κορύφωσή τους.

Δεν θα πω το τετριμμένο “το μέλλον είναι μπροστά τους”, έχουν δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες και έχουν καταφέρει να αποτελούν βαρόμετρο για την εξέλιξη της rock στην Ελλάδα.

Τέλος, αυτό που ενδιαφέρει πραγματικά στις μέρες μας, σχετικά με τον κορονοϊό και τα μέτρα ασφάλειας. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, ούτε τα ρεπορτάζ ότι “ο ένας πάνω στον άλλο” ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ούτε υπήρχαν και μέτρα ασφάλειας. Η γνώμη μου, όσο και να μου λείπουν οι συναυλίες, είναι να μπει ένας πάγος μέχρι να λήξει οριστικά αυτή η κατάσταση. Από πλευράς διοργάνωσης φάνηκαν να υπήρχαν οι καλύτερες προθέσεις, με καθαρές τουαλέτες (μπράβο στην καλή κυρία που πολεμούσε με τα θηρία), αντισηπτικά παντού, καρέκλες με αποστάσεις. Μετά από καμιά δεκαριά μπύρες (και κάτι που φυτρώνει και κάνει ομοιοκαταληξία με παλιό δεξί μπακ της ΑΕΚ της Βέροιας και της Καλαμάτας), μπορούν να πάνε όλα περίπατο.

Μέχρι την επόμενη φορά…

Ταξικό Απόβλητο

Videos