Τα «εστιατόρια» της χωματερής

Είχα γράψει πριν από αρκετό καιρό ένα άρθρο με τίτλο «το κίνημα τρώω τα σκουπίδια σου» και αφορούσε ένα «πρωτοποριακό» κίνημα από ανθρώπους (στην Αγγλία) που ζούσαν μαγειρεύοντας σκουπίδια και δίδασκαν τις συνταγές στο youtube. Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη είδηση ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι το παρουσίαζαν αυτό ως κάτι επαναστατικό, αναρχικό, αντισυστημικό ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

Πρόσφατα ένας φίλος μου έστειλε ένα μικρό βίντεο, το οποίο παρουσιάζει ένα άλλο φαινόμενο με παραπλήσια χαρακτηριστικά. Αυτή τη φορά στις Φιλιππίνες, όπου η πείνα τέχνας κατεργάζεται, και έτσι το αντίστοιχο «κίνημα» της Αγγλίας έχει μετατραπεί σε τρόπο ζωής για εκατομμύρια εξαθλιωμένους. Μάλιστα κάποιοι εξ αυτών, ζουν από το εμπόριο των σκουπιδιών, τα οποία συλλέγουν, καθαρίζουν, πακετάρουν και πωλούν στις φτωχές περιοχές. Εδώ το φαινόμενο δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από «προοδευτικές» ιδέες και παρουσιάζεται στην πλήρη ωμότητα του. Το είδος του «φαγητού» αυτού λέγεται “Pagpag” και περισσότερες λεπτομέρειες για τη φύση του θα παρακολουθήσετε εδώ, αν και σας προειδοποιώ ότι περιέχει φρικιαστικές εικόνες. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η ανάπτυξη της οικονομίας στης Φιλιππίνες ξεπερνάει το 6/100 ετησίως, κάτι που τις βάζει στη δέκατη θέση παγκοσμίως.

Και μια τρίτη είδηση από το χώρο του κινηματογράφου, ο λόγος για το παρακάτω trailer:

Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει για αυτό και θα περιορισθώ να μεταφράσω την περιγραφή που δίνει το imdb. «Μέσα από τα μάτια διάσημων σεφ, το κοινό θα παρακολουθήσει πώς μπορούμε να φτιάξουμε κάθε είδους φαγητού, μετατρέποντας αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν σκουπίδια σε υπέροχα πιάτα που δημιουργούν ένα πιο ασφαλές σύστημα διατροφής». Έχουμε δηλαδή ξανά, μια απόπειρα ωραιοποίησης της σκουπιδοφαγίας, και μάλιστα με χολιγουντιανή σφραγίδα.

Αυτό που παρατηρείται και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις είναι μια προσπάθεια παραίτησης από τη διεκδίκηση μιας εξαρχής πιο δίκαιης κατανομής της τροφής, τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις υπανάπτυκτες γωνιές του κόσμου. Ένα κάλεσμα δηλαδή, να ζουν οι φτωχοί πληθυσμοί σαν τρωγλοδύτες και ρακοσυλλέκτες από τα σκουπίδια των πιο ευκατάστατων, έτσι ώστε να πληρούν και τον όρο «social waste» ή «human waste». Η διατροφική πυραμίδα, βέβαια, δεν έχει μόνο 2 επίπεδα, αφού ανάμεσα σε αυτούς που τρώνε από τα σκουπίδια και στους λίγους και εκλεκτούς της κορυφής, υπάρχουν και άλλες κατηγορίες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τη διατροφή τους. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα φυσικά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που στα πλαίσια του, όχι μόνο σαμποτάρεται η παραγωγή όταν ξεπερνιούνται τα όρια του τι μπορεί να πωληθεί ως εμπόρευμα, αλλά επικρατεί και ένα εντελώς άνισο και άδικο σύστημα διανομής που βάζει αυτούς που εξαρχής παράγουν την τροφή στον πάτο, και εκείνους που κατέχουν τους τίτλους ιδιοκτησίας στην κορυφή.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)