Για τον Αγάθωνα

Ο ήσυχος φίλος -τότε- των πρώτων μας βημάτων στις μπουάτ της Σαλονίκης, ο αγαπημένος του αδερφού μου, ο ρεμπέτης που αποκαλύφτηκε δυναμικά όταν προετοιμάστηκε και κατέκτησε τη θέση του χωρίς παραχωρήσεις, ο αυθεντικός Αγάθωνας της καρδιάς μας.

Ο αυθόρμητος με τη βαθειά γνώση, ο ανεπιτήδευτος σε όλα του, ο ελεύθερος να λέει αυτά που πιστεύει και για όσα πονάει που πίστευε στο Κόμμα και το ήθελε πιο εξωστρεφές, ανιδιοτελής στα πιστεύω του χωρίς περιστασιακή παρουσία, παρών πάντα για τα αυτονόητα. Στιγμές αξέχαστες στο σπίτι στο Πανόραμα, στο καφεθέατρο Αντιγονιδών μετά, στην Κυψέλη της αναγκαστικής μας μετανάστευσης.

Πάντα φίλος, πάντα δικός μας, πάντα μαζί μας.