Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Αναίρεση» του Δημήτρη Χριστοδούλου

Ο ποιητής και στιχουργός Δημήτρης Χριστοδούλου γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα και έφυγε από τη ζωή στις 4 Μάρτη του 1991.

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα οικονομικών επιστημών της Παντείου Σχολής.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στις γραμμές του ΕΑΜ και το 1944 κρατήθηκε από τους Άγγλους στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Νυχτοφύλακες» στο περιοδικό «Μακεδονικά Γράμματα» και το 1954 κυκλοφόρησε η ομώνυμη πρώτη ποιητική συλλογή του.

Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι.

Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία, το θέατρο και τη στιχουργική. Εξέδωσε 27 ποιητικές συλλογές, 15 μυθιστορήματα, πέντε διηγήματα και έγραψε 13 θεατρικά έργα.

Σημαντικότατος στιχουργός, έγραψε μεγάλα τραγούδια που μελοποίησαν σπουδαίοι συνθέτες όπως οι Μίκης Θεοδωράκης («Καημός», «Βράχο – βράχο τον καημό μου», «Γωνιά, γωνιά», «Είναι μεγάλος ο καημός», «Βραδιάζει» και στους κύκλους τραγουδιών «Πολιτεία», «Αρχιπέλαγος», «Όμορφη Πόλη» -επιθεώρηση του 1962, «Οκτώβρης ’78»), Σταύρος Ξαρχάκος («Ωραίος που είσαι αυγερινέ»), Μάνος Λοΐζος (δίσκος «Καλημέρα Ήλιε»), Γιάννης Μαρκόπουλος (το τραγούδι «Πού είσαι αυτήν την άνοιξη» – αφιερωμένο στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη και το τραγούδι «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός» – η μοναδική συνεργασία του συνθέτη με τον Στέλιο Καζαντζίδη), Χρήστος Λεοντής («Στου γιαλού την άκρη»), Νίκος Μαμαγκάκης («Αγάπη»), Νότης Μαυρουδής, Λίνος Κόκκοτος (κύκλος τραγουδιών «Τα Αντιπολεμικά»), Μίμης Πλέσσας («Είμαι μικρός και σ’ αγαπώ», «Κράτα το φιλί», κ.ά.), Γιώργος Ζαμπέτας («Δεν έχει δρόμο να διαβώ», «Κοντά στα ξημερώματα», «Τι να φταίει», «Με το βοριά σ’ αναζητώ» κ.ά.), Ζορζ Μουστακί («Μεσόγειος», «Μοναξιά», «Μέτοικος») και Κώστας Χατζής.

Έργα του Δημήτρη Χριστοδούλου έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και σουηδικά.

Το ποίημα “Αναίρεση” εμπεριέχεται στη συλλογή “Δημήτρης Χριστοδούλου, Ανέκδοτα Ποιήματα” Δ’ Τόμος, εκδόσεις Μετρονόμος, 2014.

Αναίρεση

Εγώ δεν είμαι που θα πω πως είσαι τραγούδι
κι ούτε θ’ αφήσω τη φωνή να πει για την πληγή μου.
Δεν είμαι εγώ που θα σου πω πως βρέχει με την ποίηση
κι ούτε πως σφίγγει ο στίχος μου σαν βρόχος την κραυγή μου.
Εγώ δεν είμαι που θα ξεχαστώ.
Με δείρανε τόσα καρφιά – θα σου μιλήσω για τη φωτιά
με πνίξανε τόσα σκυλιά – θα σου μιλάω για τον σεισμό
μου σπάσαν τόσα χέρια την καρδιά – θα σου μιλάω για θάνατο.
Δεν είμαι εγώ που θα σου πω πόσο τσακίζει ο κουρνιαχτός
κι ούτε πώς μπήγουν τη φωτιά, τα σίδερα στη σάρκα.
Δεν είμαι εγώ που θα σου πω πόσο λιανίζει η πυρκαγιά
κι ούτε πώς πνίγει η ειρκτή και χάνεται η ζωή μας.
Γυμνό σκυλί σού τραγουδώ με ραγισμένη τη δορά
πικρό υνί πως περπατώ σε γη καμένη
πλώρη που τσάκισε ο βοριάς και τον κρατάω τον πυρετό
λόγχη που σκούριασε ο νοτιάς και το φυλάω της άνοιξης.
Δεν είμαι εγώ που θα σου πω η φλόγα της φωτιάς τι λέει.
Εγώ είμαι ο σκύλος που διψά πολύ μακριά απ’ τον ποταμό·
νύχτα·
και κλαίει.

Δημήτρης Χριστοδούλου

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.