“Χωρίς το τείχος θα γινόταν πόλεμος” – Άρθρο του επικεφαλής του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος για την επέτειο ανέγερσης του τείχους του Βερολίνου

H 59η επέτειος από την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου στις 13 Αυγούστου πέρασε συγκριτικά απαρατήρητη φέτος, λόγω της πανδημίας και άλλων έντονων εξελίξεων της επικαιρότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως παύει να αποτελεί αιχμή του δόρατος της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, τόσο στη Γερμανία, όσο και διεθνώς. Στις συνθήκες υπό τις οποίες ελήφθη και υλοποιήθηκε η συγκεκριμένη απόφαση, τη σημασία του τείχους, αλλά και τους “άλλους” νεκρούς του τείχους, δηλαδή του συνοριοφύλακες της ΓΛΔ που έπεσαν θύματα δολοφονίας από φυγάδες, Δυτικογερμανούς λαθρεμπόρους, αστυνομικούς, συνοριοφύλακες, ακόμα και Αμερικανούς στρατιώτες, αναφέρεται με  άρθρο του o επικεφαλής του DKP, Πάτρικ Κέμπελε:

Στις 13 Αυγούστου συμπληρώνεται άλλη μια επέτειος από τη διασφάλιση των κρατικών συνόρων της ΓΛΔ με την ΟΔΓ και το Δυτικό Βερολίνο. Αυτό συνήθως ονομάζεται “χτίσιμο του τείχους”, παρότι το τείχος υπήρχε μόνο στα σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο.

Μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως για κανέναν υπεύθυνο στη ΓΛΔ ή τα άλλα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Σε αυτά τα σύνορα τις επόμενες δεκαετίες υπήρξαν νεκροί, άνθρωποι που προσπάθησαν παράνομα να περάσουν τα σύνορα και συνοριοφύλακες, που οδηγήθηκαν στο θάνατο στη διάρκεια της υπηρεσίας τους.

Μπροστά σε αυτή την επέτειο, εμείς οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές της Γερμανίας διαπιστώνουμε:

Τα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ προς τη “Δύση” ήταν ταυτόχρονα τα σύνορα μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δηλαδή τα σύνορα μεταξύ των τότε ισχυρότερων στρατιωτικών ενώσεων. Το ΝΑΤΟ είχε πάντα ως στόχο την καταστροφή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, με κάθε μέσο – με εξοπλισμούς μέχρι θανάτου, παρελκυστικές πρακτικές, σαμποτάζ και αν χρειαζόταν στρατιωτική επιθετικότητα. Χάρη και στη διασφάλιση των κρατικών συνόρων της ΓΛΔ αποτράπηκε από κάτι τέτοιο.

Τα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ στη “Δύση” ήταν και τα σύνορα δυο εντελώς διαφορετικών οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων. Στα δυτικά ο ιμπεριαλισμός, που ερχόταν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον οποίο προκάλεσε η φασιστική Γερμανία με ασύγκριτα λιγότερες καταστροφές απ’ ό,τι η Σοβιετική Ένωση και τα άλλα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ένας ιμπεριαλισμός που πόνταρε τα υπερκέρδη του για να παρουσιάσει την ΟΔΓ ως βιτρίνα έναντι της ΓΛΔ, ώστε να προσελκύσει εργατικό δυναμικό και να αφαιμάξει οικονομικά τη ΓΛΔ. Ενάντια και σε αυτό διασφαλίστηκαν τα σύνορα. Δικαιολογημένα μπορεί κανείς να πει “Χωρίς το τείχος θα γινόταν πόλεμος”. Τα μέτρα της διασφάλισης των συνόρων εξασφάλισαν την ειρήνη στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο.

Οι κρατούντες της χώρας μας υποκρίνονται, όταν μνημονεύουν τα λεγόμενα “θύματα του τείχους”, γιατί με τη δική τους στρατοκρατική, οικονομική και ιδεολογική πολιτική επιθετικότητας ενάντια στις χώρες του σοσιαλισμού στην Ευρώπη προκάλεσαν “το τείχος”. Υποκρίνονται, γιατί βγάζουν από το κάδρο της δήθεν “θλίψης” τους, τους συνοριοφύλακες που πέθαναν πάνω στο καθήκον.

Σε αυτό αντιπαραθέτουμε τη μνήμη αυτών των συντρόφων και τη συνδέουμε με ένα ευχαριστώ σε όλους τους συνοριοφύλακες, που ανταποκρίθηκαν στην αποστολή τους σε αυτό το περίπλοκο πεδίο μάχης της διεθνούς ταξικής πάλης.