Ο εικαστικός Λόρκα
«Μου αρέσει πολύ να ζωγραφίζω» δηλώνει «είναι συναισθήματα που δεν μπορώ να βγάλω στο λόγο παρά μόνο στη ζωγραφική»
Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι ο Λόρκα ήταν επίσης εικαστικός καλλιτέχνης, λαμβάνοντας υπόψη τις ζωηρές εικόνες που κοσμούσαν τη γραφή του.
Ενώ ξεκίνησε ζωγραφίζοντας καρικατούρες των καθηγητών και φίλων του στο σχολείο στη Γρανάδα, ο Λόρκα συνέχισε να σχεδιάζει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, εξερευνώντας νέες ιδέες και απεικονίζοντας τα δικά του έργα και ποιήματα. Τα περισσότερα από τα σχέδιά του έρχονται σε αρκετές ξεχωριστές περιόδους στη ζωή του, αναλύονται υπό το φως των συμμετοχών του Λόρκα σε καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά κινήματα κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Ετών που περιβάλλουν τη φιλία του με τους Λουίς Μπουνιουέλ, και Σαλβαδόρ Νταλί στη Μαδρίτη, τα χρόνια που σπούδαζε και έγραφε στη Νέα Υόρκη και αργότερα στο Μπουένος Άιρες, και την Κούβα («Εάν χαθώ, βρείτε με στην Ανδαλουσία ή στην Κούβα» γράφει στους γονείς του) όπου πέρασε πολύ χρόνο να σχεδιάζει αντί να γράφει. Εργάστηκε επίσης και σε εικονογραφήσεις για τον Πάμπλο Νερούδα (Stainton 342). Το 1926, ο Λόρκα παρουσίασε ακόμη και τα έργα του στα Dalman Galleries της Βαρκελώνης με τη βοήθεια του Νταλί και του φίλου τουκ ριτικού Sebastía Gasch, και τα σχέδιά του δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες και στο δικό του περιοδικό, Gallo, καθ ‘όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Ακολουθεί μια επιλογή σκίτσων που δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο ο Λόρκα εκφραζόταν σε συγκεκριμένα θέματα, σύμβολα και επαναλαμβανόμενα μοτίβα τόσο στη γλώσσα όσο και στη γραμμή, και μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τις εικόνες και τα συναισθήματα που εκφράζονται στη συγγραφή του.
«Μου αρέσει πολύ να ζωγραφίζω» δηλώνει «είναι συναισθήματα που δεν μπορώ να βγάλω στο λόγο παρά μόνο στη ζωγραφική»