Το κακό μάτι και ο κακός μας ο καιρός

Δεν είναι λίγοι που απόρησαν ή και εξεπλάγησαν δυσάρεστα, όταν πλειάδα επιστημόνων και ειδικότερα λοιμωξιολόγων με περγαμηνές στηλίτευαν τους ασεβείς που τολμούσαν να υπονοήσουν πως η θεία κοινωνία θα μπορούσε να αποτελεί δίαυλο μετάδοσης κορονοϊού και γενικότερα ασθενειών, για να μη μιλήσουμε για όσους απέφευγαν με λεκτικές πιρουέτες να αποφύγουν την ευθεία απάντηση.

O βαθμός αποσύνδεσης της επιστημονικής κατάρτισης από την πίστη σε κάθε λογής – θεσμοθετημένες ή μη – μεταφυσικές αντιλήψεις, προλήψεις και δεισιδαιμονίες έγινε για μια ακόμα φορά ολοφάνερος από το βίντεο που σαρώνει το ελληνικό ίντερνετ από το πρωί, με τον γιατρό – χειρουργό – και αντιδήμαρχο Θεσσαλονίκης Χάρη Αηδονόπουλο να ξεματιάζεται στην κάμερα από τη γραμματέα του κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της πόλης μέσω τηλεδιάσκεψης.

Το περιστατικό μόνο του ίσως και να μην έχρηζε τόσο ιδιαίτερου σχολιασμού αν επρόκειτο απλά για “ατύχημα” μιας κάμερας που παρέμεινε κατά λάθος ανοιχτή. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια ωστόσο, ο αντιδήμαρχος όχι μόνο δεν παρουσίασε ως λάθος αυτή την επίδειξη ανορθολογικών δοξασιών, αλλά, με την πρόθυμη βοήθεια του δημοσιογραφικού πάνελ σε πρωινή εκπομπή του Αντένα, μετέτρεψε την όλη υπόθεση σε όχημα αυτοπροβολής του ως “χαλαρού”, “ακομπλεξάριστου” και “χιουμορίστα” πολιτικού, που δεν τον νοιάζει να τσαλακωθεί για να δείξει πως “είναι ένας από μας”. Αυτή τουλάχιστον την εντύπωση αποκομίζει κανείς από τις δηλώσεις του κυρίου Αηδονόπουλου ότι το ξεμάτιασμα “έπιασε για” κι ότι δεν ξέχασε την κάμερα, αλλά “δεν κρύβεται”, τα χαχανητά των παρουσιαστών και τα οριακά σεξιστικά αστειάκια για τον “αν το ήξερε η σύζυγος” για τη γραμματέα – ξεματιάστρα.

Να θυμίσουμε επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής εμφανίζονται ως θιασώτες αντιεπιστημονικών πρακτικών, με γνωστότερο παράδειγμα το βίντεο της πρώην υπουργού πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Λυδίας Κονιόρδου να επιδίδεται σε “ενεργειακές θεραπείες”, προκαλώντας γενική θυμηδία, η οποία βέβαια αποδεικνύεται επιλεκτική, καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να καθιστά το ξεμάτιασμα εγκυρότερο το ξεμάτιασμα από το άνοιγμα των τσάκρα.

Όσο όμως ευτράπελα κι αν φαίνονται όλα αυτά, σε μια δεύτερη ανάγνωση γίνεται φανερό πως αποτελούν μία ακόμα πτυχή του νεοσκοταδισμού που εξαπλώνεται ιδιαίτερα ραγδαία τα τελευταία χρόνια σε ευρύτατους κύκλους διεθνώς, ένα ακόμα δείγμα σήψης, όσο ξύλινο κι αν ακούγεται, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει εξαντλήσει προ πολλού την συμβολή του στην πρόοδο της ανθρωπότητας, αποτελώντας όχι απλά τροχοπέδη, αλλά και παράγοντα οπισθοδρόμησης σε πολλά επίπεδα.