“Πτωχευτικός Κώδικας”: «Ρεσάλτο» στην πρώτη κατοικία – «Απαλλάσσουν» τα χρεωμένα νοικοκυριά από κάθε εισόδημα!

Τα λαϊκά νοικοκυριά που χρωστάνε, γίνονται νοικάρηδες στα σπίτια τους και εκβιάζονται να πληρώσουν τα χρέη για να μην τα βγάλουν οι τράπεζες σε πλειστηριασμό!

Κράτος, πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρηματικοί όμιλοι βάζουν στο χέρι ό,τι απομένει από το λαϊκό εισόδημα και την «περιουσία του οφειλέτη», με μοναδική εξαίρεση τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», λίγα ψίχουλα δηλαδή, μόνο για τα απολύτως στοιχειώδη.

Μεγαλοεπιχειρήσεις που πτωχεύουν αποκτούν μια «δεύτερη ευκαιρία» για να επιστρέψουν στην κερδοφορία, ενώ παραμένουν και ενισχύονται οι άθλιες διατάξεις για την αποζημίωση και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων που απολύονται.

Σε δημόσια διαβούλευση δόθηκε χτες ο «Κώδικας διευθέτησης οφειλών και παροχής δεύτερης ευκαιρίας», η εφαρμογή του οποίου (από 1/1/2021) έρχεται να βάλει οριστικό τέλος στα όποια απομεινάρια δικαστικής προστασίας και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας. Στο ίδιο πλαίσιο, η θηλιά των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων σφίγγει και για άλλες οφειλές των λαϊκών οικογενειών, όπως για χρέη προς τον κρατικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό, αλλά και προς τα ασφαλιστικά ταμεία για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, ενώ οι παρεμβάσεις συμπληρώνονται από την προσπάθεια για ένα μαζικό ξεσκαρτάρισμα του επιχειρηματικού πεδίου με αναδιαρθρώσεις και «εξυγιάνσεις» προβληματικών επιχειρήσεων, με ό,τι αυτά συνεπάγονται για τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα.

«Απαλλάσσουν» τα χρεωμένα νοικοκυριά από κάθε εισόδημα!

Σε γενικές γραμμές, τα φυσικά πρόσωπα αποκτούν για πρώτη φορά την «πτωχευτική δυνατότητα», με κατεύθυνση την κλιμάκωση των πλειστηριασμών απέναντι στην πρώτη κατοικία και βέβαια στην κάθε είδους περιουσία της λαϊκής οικογένειας. Η κήρυξη του οφειλέτη σε πτώχευση από το αρμόδιο δικαστήριο μπορεί να προέλθει και μετά από αίτηση της τράπεζας και των άλλων πιστωτών.

Ξεκαθαρίζεται ρητά: «Τεκμαίρεται ότι ο οφειλέτης βρίσκεται σε παύση πληρωμών όταν δεν καταβάλλει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο, τους φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης ή πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα, σε ύψος τουλάχιστον 40% των συνολικών ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του προς τον αντίστοιχο φορέα για περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών, εφόσον η μη εξυπηρετούμενη υποχρέωσή του υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ».

Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, θα προβλέπονται:

— Πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του «οφειλέτη» προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των τραπεζών και άλλων πιστωτών. Μετά την κήρυξη της πτώχευσης και μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο οφειλέτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο σε τυχόν ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν τις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», κάποια ψίχουλα δηλαδή για τα απολύτως στοιχειώδη, ενώ τυχόν άλλα εισοδήματα περιέρχονται στη λεγόμενη πτωχευτική περιουσία και βέβαια προορίζονται προς διανομή στους πιστωτές με βάση την κλίμακα κατάταξής τους. Το σχετικό άρθρο αναφέρει: «Από την κήρυξη της πτώχευσης μέχρι την απαλλαγή του πτωχού, ανήκει στην πτωχευτική περιουσία το μέρος του ετησίου εισοδήματός του που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης».

Νοικάρης στο σπίτι του και με μόνιμη απειλή έξωσης ο λαός…

— Πώληση και ενοικίαση του ακινήτου (sale and lease back) και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Σε αυτήν την περίπτωση, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συσταθεί για το σκοπό αυτό. Στη συνέχεια ο οφειλέτης μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην κατοικία του έναντι ενοικίου, θα γίνεται δηλαδή νοικάρης στο σπίτι του (με ενοίκιο που θα προσδιορίζεται με βάση την απόδοση που αντιστοιχεί προς το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο).

Μετά την πάροδο 3ετίας, ο μισθωτής θα μπορεί να ζητήσει τη μετατροπή της σύμβασης με την τράπεζα σε μίσθωση με δικαίωμα επαναγοράς και 20ετή διάρκεια, ενώ η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση και βέβαια να προχωρήσει άμεσα σε πλειστηριασμό, σε περίπτωση που ο μισθωτής – πρώην ιδιοκτήτης δεν καταβάλει έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα.

Η σχετική διάταξη αναφέρει: «Αν ο οφειλέτης καταστεί υπερήμερος ως προς καταβολές της Σύμβασης Αναδιάρθρωσης, με συνέπεια το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση να υπερβαίνει αθροιστικά είτε την αξία τριών δόσεων είτε την αξία τουλάχιστον του 3% του συνολικά οφειλομένου ποσού σύμφωνα με την επιτευχθείσα ρύθμιση, οποιοσδήποτε καταλαμβανόμενος πιστωτής δύναται να καταγγείλει τη Σύμβαση Αναδιάρθρωσης. Καταγγελία από καταλαμβανόμενο πιστωτή συνεπάγεται την απώλεια της ρύθμισης ως προς τον πιστωτή αυτό».

Με αυτές τις προδιαγραφές και σε συνδυασμό με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια προβλέπεται η χορήγηση στεγαστικού επιδόματος για την πρώτη κατοικία ευάλωτων νοικοκυριών. Ο δικαιούχος, όπως και στο τρέχον πρόγραμμα «Γέφυρα», καλείται να είναι απόλυτα συνεπής με τις υποχρεώσεις που του φορτώνουν κυβέρνηση και τραπεζίτες, ενώ παραιτείται από το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο, προκειμένου να διαπιστώνεται ότι διατηρούνται οι προϋποθέσεις καταβολής του επιδόματος.

…στο σφυρί τα «φιλέτα» από τα funds

— Προκλητικές φοροαπαλλαγές θα εφαρμόζονται για την ιδιωτική εταιρεία – Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, στην οποία θα περιέλθουν οι πρώτες κατοικίες λαϊκών νοικοκυριών (π.χ. απαλλαγές από φόρους μεταβίβασης, ΕΝΦΙΑ κ.ά.).

Ο εν λόγω ιδιωτικός φορέας θα αναδειχθεί με την προκήρυξη σχετικού διαγωνισμού με κριτήρια, μεταξύ άλλων, τον τρόπο υπολογισμού του τιμήματος επαναγοράς της κύριας κατοικίας κατά τη λήξη της μίσθωσης και την αξιοπιστία, την ειδική τεχνογνωσία και την εμπειρία του υποψήφιου παραχωρησιούχου.

— Επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Προβλέπει την αυτοδίκαιη διαδοχική πτώση της τιμής πρώτης προσφοράς σε περίπτωση άγονων πλειστηριασμών. Σε σύντομο χρονικό διάστημα και εφόσον «δεν επιτευχθεί η εκποίηση του πράγματος έστω και έναντι συμβολικού ανταλλάγματος, συνάγεται ότι κανείς στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να αξιοποιήσει το πράγμα επωφελώς. Στην περίπτωση αυτή η κυριότητα του πράγματος περιέρχεται στο Δημόσιο».

— Θεσπίζεται ηλεκτρονικός μηχανισμός έγκαιρης προειδοποίησης οφειλετών με 3 επίπεδα κινδύνου (χαμηλό – μέτριο – υψηλό) για φυσικά και νομικά πρόσωπα, εποπτευόμενος από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους.

Προβλέπεται ακόμη το νέο πλαίσιο εξωδικαστικού μηχανισμού, στον οποίο πέρα από τα επιχειρηματικά χρέη εντάσσονται και οι οφειλές φυσικών προσώπων, σε τράπεζες, στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ταυτόχρονα, ο υπό διαμόρφωση Πτωχευτικός Κώδικας προβλέπει «εναλλακτικές» δυνατότητες, με λεόντειους όρους και προϋποθέσεις, μέσω διαφόρων μηχανισμών, όπως διμερείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης δανείων με τις τράπεζες.

Επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις στις πλάτες των εργαζομένων

Παράλληλα, με επίκεντρο την επιχείρηση μείωσης των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, προωθείται σειρά νέων διατάξεων σχετικά με την επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών, για τις αναδιαρθρώσεις και «εξυγιάνσεις» προβληματικών επιχειρήσεων.

Μεγαλοεπιχειρήσεις που πτωχεύουν αποκτούν έτσι μια «δεύτερη ευκαιρία» για να επιστρέψουν στην κερδοφορία, ενώ παραμένουν και ενισχύονται οι άθλιες διατάξεις για την αποζημίωση και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων που απολύονται, προκειμένου η προβληματική επιχείρηση να αποδοθεί καθαρή στους νέους ιδιοκτήτες.

Οπως ρητά αναφέρεται, «οι απαιτήσεις των μισθωτών από μισθούς και λοιπές παροχές που γεννήθηκαν πριν την κήρυξη της πτώχευσης, καθώς και κάθε συναρτώμενη με την καταγγελία απαίτησή τους, όπως ιδίως αποζημίωση εκ του νόμου, αποτελούν πτωχευτικές απαιτήσεις, για τις οποίες οι μισθωτοί ικανοποιούνται ως πτωχευτικοί πιστωτές κατά τις ειδικότερες περί κατατάξεως των πιστωτών διατάξεις».

Κατόπιν όλων αυτών, δεν είναι να απορεί κανείς που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μιλώντας χτες για το κυβερνητικό αυτό τερατούργημα, το χαρακτήρισε «επιχειρηματικά γόνιμο» και «αναπτυξιακό, καθώς αφαιρεί τα βάρη οφειλών από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ενώ απελευθερώνει τις τράπεζες από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, έτσι ώστε να επιτελέσουν το ρόλο τους. Δηλαδή, να δώσουν ρευστότητα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, για να χρηματοδοτήσουν (…) τα επιχειρηματικά τους σχέδια», να ξαναμπουκώσουν δηλαδή το κεφάλαιο με νέο φτηνό δανεισμό στέλνοντας το βαρύ λογαριασμό στο λαό.

Ριζοσπάστης