Όλα όσα απίστευτα ακούστηκαν στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών

Ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα κάτι που έμοιαζε μεταξύ παράστασης του Σεφερλή στο Δελφινάριο και σκετς των ΑΜΑΝ, με δόσεις δευτεροκλασάτου τρας ριάλιτι του Star, υπό τον τίτλο συνέδριο Ρεπουμπλικανικού Κόμματος 2020, ενόψει φυσικά και της κρίσιμης προεδρικής εκλογής του Νοέμβρη.

Καταρχάς θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι οι Δημοκρατικοί αυτή τη στιγμή είναι καβάλα στο άλογο. Είναι μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, φαίνεται να κερδίζουν όλες τις κρίσιμες περιφέρειες και να φτάνουν με σχετική άνεση στον απαιτούμενο αριθμό εκλεκτόρων. Στο συνέδριό τους που προηγήθηκε φάνηκε ενότητα, στήριξη στο δίδυμο Μπάιντεν-Χάρις από όλες τις πτέρυγες του κόμματος, ομιλίες από Μπαράκ Ομπάμα, Μπιλ Κλίντον, γενικά μια χαρούμενη ατρόσφαιρα, χαρές, πανηγύρια κτλ. Στην αντίπερα όχθη ο πρόεδρος Τραμπ βλέπει την ήττα να έρχεται, η διαχείριση της πανδημίας με τους χιλιάδες νεκρούς έχει στραπατσάρει για τα καλά την εικόνα του, δέχεται κριτική εκ των έσω του Ρεπουμπλικανικού κόμματος (ο μόνος εν ζωή Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, ο Τζορτζ Μπους, δεν πήγε καν στο συνέδριο, άλλωστε δεν είχε στηρίξει ούτε το 2016) ενώ προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων του χρησιμοποιώντας τις διαδηλώσεις ενάντια στις δολοφονίες αφροαμερικανών από την αστυνομία. 

Το δόγμα νόμος και τάξη (Law and order) χιλιοειπώθηκε από όλους τους ομιλητές στο συνέδριο ενώ ιδεολογικά φαίνεται να μιλάμε για κάτι ανάμεσα σε Φαήλο Κρανιδιώτη και Ηλία Κασιδιάρη. Το συνέδριο ουσιαστικά αποτέλεσε μια προσπάθεια του Τραμπ να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόμματός του και να φανεί ότι έχει ακόμα τον έλεγχο. Αυτή τη φορά όμως έλειψαν οι δηλώσεις στήριξης από τους δισεκατομμυριούχους φίλους του (όπως ο Πίτερ Θιλ που είχε μιλήσει στο συνέδριο του 2016, σημάδι των δυσκολιών και πιέσεων που δέχεται και αναμένεται να δεχτεί η αμερικανική οικονομία στην κρίση που έρχεται) και αρκέστηκε σε ένα κατάλογο ομιλητών από το ευρύτερο (συγγενικό και όχι μόνο) περιβάλλον του που ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό για να καταλάβει κανείς τον ιδεολογικό ακροδεξιό αχταρμά που επικρατεί στο κεφάλι τους. 

Η κόρη του Τραμπ, Ιβάνκα, και “η πρώτη κυρία” Μελάνια, προσπάθησαν να μας πείσουν πόσο γλυκούλης και παρεξηγημένος είναι ο πρόεδρος στις πιο “ανθρώπινες” ομιλίες του συνεδρίου (πιθανόν πίσω από τις κουρτίνες να γέλαγε και ο ίδιος ο Ντόναλντ όταν τις άκουγε), ενώ αντίθετα στο πολιτικό σκέλος οι ομιλητές πάσχιζαν να μας πείσουν ότι ο Τζο ο Μπάιντεν είναι κάτι μεταξύ Φιντέλ Κάστρο και Κάρλος το τσακάλι (ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι μεταξύ Ανδρέα Λοβέρδου και Νίκου Δένδια). 

O Ματ Γκέετς, μέλος της Βουλής των αντιπροσώπων, έδωσε από την αρχή τον τόνο. “Η εκλογή Μπάιντεν μοιάζει με ταινία τρόμου στην πραγματικότητα. Θα σας αφοπλίσουν, θα αδειάσουν τις φυλακές, θα σας κλειδώσουν στο σπίτι και θα καλέσουν την MS-13 να μείνει στο διπλανό σπίτι (η MS-13 είναι μία από πιο βίαιες συμμορίες στην ιστορία, ιδρύθηκε στα 70s στην Καλιφόρνια από μετανάστες από το Ελ Σαλβαδόρ για να προστατέψει τους ομοεθνείς της από αντίπαλες συμμορίες). Η αστυνομία δεν θα έρχεται όταν την καλείτε γιατί θα της κόψουν την χρηματοδότηση”. 

Ο 26χρονος Τσάρλι Κερκ από την πλευρά του, ο οποίος είναι πρόεδρος και συνιδρυτής της ακροδεξιάς ΜΚΟ Turning Point USA, ανέφερε ότι “Ο Τραμπ είναι ο σωματοφύλακας του δυτικού πολιτισμού. Εκλέχτηκε για να προστατέψει τις οικογένειες μας από τον εκδικητικό όχλο που επιδιώκει να καταστρέψει τον τρόπο ζωής μας, τις γειτονίες μας, τα σχολεία, τις εκκλησίες, τις αξίες μας.” Αξίζει να κάνουμε μία ευχάριστη παρένθεση και  να τονιστεί εδώ ότι η συγκεκριμένη ΜΚΟ στην αρχή της πανδημίας αμφισβητούσε την ύπαρξη του κορονοϊού μέχρι που ο συνιδρυτής της νόσησε και πέθανε από αυτόν.

Το δικό τους μήνυμα μέσω μαγνητοσκοπημένου βίντεο έστειλαν ο Ματ και η Πάτυ Μακλόσκι και αν αναρωτιέστε ποιοι είναι αυτοί, είναι το ζευγάρι που έγινε viral όταν βγήκε οπλισμένο και με το χέρι στην σκανδάλη στην αυλή του σπιτιού του στο Σεντ Λούις όταν έξω από αυτό πέρναγε πορεία διαμαρτυρίας για την δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ. “Σας στέλνουμε το μήνυμα μας από το Σεντ Λούις του Μιζούρι, εδώ που μπορεί να μας είδατε να υπερασπιζόμαστε το σπίτι μας όταν ένας όχλος από διαδηλωτές πέρασε έξω από τη γειτονιά μας. Αυτοί οι ακραίοι ριζοσπάστες (!) δεν ικανοποιούνται με το να διαδηλώνουν στο δρόμο, θέλουν να περάσουν τις πύλες του Κογκρέσου, θέλει να πάρουν τον έλεγχο, θέλουν τη δύναμη. Μην αυταπατάστε οπουδήποτε κι αν μένετε, η οικογένειά σας δεν θα είναι ασφαλής στην Αμερική των ριζοσπαστικών Δημοκρατικών” κι αν θέλετε να τραβήξετε τα μαλλιά σας, ακόμα δεν έχουν έρθει οι καλύτεροι.

Ο Μάξιμο Αλβαρεζ, ένας επιχειρηματίας από τη Φλόριντα, είπε χαρακτηριστικά “Ο πρόεδρος Τραμπ μάχεται τις δυνάμεις της αναρχίας και του κομμουνισμού. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο αντίπαλος του από το βάλτο της Ουάσινγκτον θα παραδώσει τη χώρα σε αυτές τις επικίνδυνες δυνάμεις” για να έρθει να συμπληρώσει ο γιος του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ “Οι ιδρυτές αυτής της χώρας πίστευαν ότι δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα από το θεόσταλτο δικαίωμα μας να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, τώρα η Αριστερά θέλει να ακυρώσει αυτό το δικαίωμα. Ο Τζο Μπάιντεν και οι ριζοσπάστες έρχονται για την ελευθερία του λόγου μας. Θέλουν να μας εκφοβίσουν για να υποταχτούμε. Αν γίνει το δικό τους δεν θα μιλάμε πια για σιωπηλή μειοψηφία αλλά για φιμωμένη πλειοψηφία.” 

Τη δική της πινελιά πρόσθεσε και η Αφροαμερικανίδα Κιμ Κλέηκιλ, υποψήφια για το Κογκρέσο, που προειδοποίησε για εγκαταλελειμμένα κτήρια, κάβες ποτών σε κάθε γωνία, ναρκομανείς και όπλα στους δρόμους αν επικρατήσει τελικά ο Τζο Μπάιντεν. Η ομιλία όμως που έκλεψε τις εντυπώσεις δεν ήταν άλλη από αυτή της Κίμπερλι Γκυλφόυλ. Η δικηγόρος η οποία είναι σύμβουλος του προέδρου Τραμπ (ταυτόχρονα έχει σχέση με τον μεγαλύτερο γιο του) έδωσε ρέστα. Σε μια παθιασμένη ομιλία με ένταση και υψηλούς τόνους αφού πρώτα συστήθηκε “Σας απευθύνομαι απόψε σαν μητέρα, σαν Λατίνα και περήφανη Αμερικανίδα και οπαδός του Ντόναλντ Τραμπ που έχτισε την ισχυρότερη οικονομία του κόσμο για την εργατική και τη μεσαία τάξη”, στη συνέχεια πήρε το όπλο της: ”Οι Δημοκρατικοί θέλουν ανοιχτά σύνορα και κλειστά σχολεία. Η μητέρα μου ήταν μετανάστρια δασκάλα από το Εκουαδόρ και αισθάνομαι υποχρέωση σαν Αμερικανίδα να προστατέψω το Αμερικανικό Όνειρο. Οι ίδιες σοσιαλιστικές πολιτικές που κατέστρεψαν την Κούβα και τη Βενεζουέλα δεν πρέπει να βρουν χώρο στις πόλεις μας και στα στα σχολεία μας. Θέλουν να σας κλέψουν την ελευθερία, θέλουν να ελέγχουν τι βλέπετε και τι σκέφτεστε, έτσι ώστε να ελέγχουν τον τρόπο που ζείτε. Θέλουν να σας υποδουλώσουν στην αδύναμη, εξαρτώμενη, φιλελεύθερη ιδεολογία του θύματος σε σημείο να μην αναγνωρίζετε τον εαυτό σας ή τη χώρα σας”. Για να κλείσει εντυπωσιακά: “Κυρίες και κύριοι, μαχητές και μαχήτριες της ελευθερίας και του Αμερικανικού ονείρου, τα καλύτερα είναι μπροστά μας”.

Ακροδεξιά τσιτάτα, τρομολαγνεία, απύθμενο μίσος για οτιδήποτε μοιάζει “αριστερό” , σχεδόν ποινικοποίηση ακόμα και της λέξης ριζοσπαστικός υπό το φύλλο συκής της “ελευθερίας” και σε πιάνει ανατριχίλα αν αναλογιστείς ότι μιλάμε για την ηγέτιδα του δυτικού πολιτισμού, την κοιτίδα του καπιταλιστικού κόσμου που συνήθως διαμορφώνει ατζέντα και δείχνει μία γεύση από τον κόσμο που έρχεται.