Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: «Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε»

Έχει συμβεί να γραφτούν τραγούδια για πρόσωπα και να ξεθωριάσουν στο χρόνο, να ξεχαστούν. Άλλες φορές η δύναμη και η επίδραση ενός τραγουδιού είναι τέτοιου μεγέθους, που ακόμα κι αν γράφτηκε για κάποιο πρόσωπο, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το κλασικό «Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε», ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του λεγόμενου ελληνικού ροκ. Κυκλοφόρησε πριν από μισό ακριβώς αιώνα, στα 1970, σε δίσκο 45 στροφών, από τους «Πελόμα Μποκιού», σε στίχους και μουσική Γιάννη Κιουρτσόγλου. Η αλλόκοτη ονομασία των «Πελόμα Μποκιού» εξηγείται μόνο αν βάλεις στη σειρά τα ονόματα των μελών του, τονίζοντας συγκεκριμένες συλλαβές των επωνύμων τους: Νίκος ΔαΠΕρης, Νίκος ΛΟγοθέτης, Τάκης ΜΑρινάκης, Βλάσης ΜΠΟνάτσος, Γιάννης ΚΙΟΥρκτσόγλου.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε με τη φωνή του Νίκου Δαπέρη, όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον αξέχαστο Βλάσση Μπονάτσο, καθώς οι μετέπειτα ερμηνείες του το απογείωσαν. Έτσι δεν είναι λίγοι αυτοί που ακούγοντας την πρώτη – πολύ όμορφη – εκτέλεση νομίζουν ότι ακούν τον αγαπημένο Βλάσση στα πρώτα βήματα της μουσικής του διαδρομής. Αντίθετα, στην πρώτη εκτέλεση συμμετέχει παίζοντας κρουστά.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε διασκευασμένο το 1995 στο δίσκο «Αναζήτηση» των Goin’ Through ‎με τη συμμετοχή του Βλάσση Μπονάτσου… μόνο στο ρεφρέν.

Πιο χορταστικός Βλάσσης, στην επόμενη «ζωντανή» εκτέλεση σε τηλεοπτικό στούντιο, ξανά με τους  Goin’ Through ‎και συμμετοχή έκπληξη του βιρτουόζου του κλαρίνου Βασίλη Σαλέα:

Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε

Μαζεύεται πλήθος, χαρούμενες φάτσες εκεί που ο Γαρύφαλλος λέει
Τους λέει τα δικά του και σαν τελειώσει ο κόσμος γελάει ή κλαίει

Σχολείο, βιβλία, αρχαία ιστορία γι’ αυτόν είναι άγνωστες λέξεις
Δεν ξέρει να γράφει και όμως θαυμάσια δίνει στον κόσμο διαλέξεις

Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε, κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι

Τα χρόνια περάσαν, τον είδανε όλοι και ήταν πολύ ευτυχισμένος
Οι νέοι γεράσαν και φύγαν οι γέροι και φεύγει και αυτός ο καημένος

Μαζεύεται πλήθος να τον χαιρετήσει, κανένας πια δε γελάει
Στα ουράνια ο Γαρύφαλλος βρίσκεται τώρα και με τους αγγέλους μιλάει

Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε, κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: «Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε» – ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να τους συντροφεύουν στις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», φιλοδοξεί να «παίξει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια που γράφτηκαν από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς, που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, μας εμπνέουν και μας συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Ακούστε τα όλα εδώ.