Εκεί που κρεμούσανε οι καπεταναίοι τ’άρματα κρεμάνε οι Πολάκηδες τα νταούλια (VIDEO)
Με τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη από την “Καταχνιά” για τους 200 της Καισαριανής εμφανίστηκε στο βήμα της βουλής ο πρώην υπουργός υγείας πριν την ψηφοφορία για το αίτημα άρσης της ασυλίας του.
Ο Παύλος Πολάκης δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για την καλλιέπεια και τη μετριοφροσύνη που τον διακρίνουν στον πολιτικό του βίο. Με αφορμή την πρόταση για άρση της ασυλίας του στη βουλή, ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ υπερέβη όλα τα εσκαμμένα γραφικότητας και αμετροέπειας συνάμα, σε μια επιχείρηση αυτοηρωοποίησης με φαιδρές αποχρώσεις και μουσική υπόκρουση.
Η υπόκρουση που επέλεξε, αυτή καθεαυτή βέβαια μόνη φαιδρή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς πρόκειται για το εμβληματικό τραγούδι “Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια”, που ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης σε μουσική Χρήστου Λεοντή και στίχους Κώστα Βίρβου από το δίσκο “Καταχνιά”, αφιερωμένο στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και της ηρωικής αντίστασης του λαού μας. Ο ίδιος ο Βίρβος ήταν επονίτης και είχε συλληφθεί για τη δράση του, γράφοντας το συγκεκριμένο τραγούδι, όπως και το “Ένας ξύλινος σταυρός” μέσα από τα κρατητήρια όταν έμαθε για την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής.
Με αυτούς λοιπόν είχε το θράσος να συγκρίνει εμμέσως πλην σαφώς εαυτόν ο Παύλος Πολάκης, επαναλαμβάνοντας μάλιστα με έμφαση έναν από τους στίχους του τραγουδιού που έπαιξε από το κινητό του. Θα λέγαμε αιδώς Αργείοι, αν δεν ξέραμε εκ των προτέρων ότι ο βουλευτής έχει πάρει από καιρό διαζύγιο από κάθε έννοια ντροπής.
Για την ιστορία, η άρση της ασυλίας του καταψηφίστηκε με ψήφους 80 υπέρ και 84 κατά. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που είχε ανακύψει το ζήτημα πριν λίγους μήνες, είχε τονίσει πως εναντιώνεται στην άρση της ασυλίας, καθώς θεωρεί ότι, ανεξάρτητα από την πολιτική κριτική στον Π. Πολάκη και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται με πολιτικά μέσα και όχι στα πλαίσια μιας δικομματικής αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης.
