Γιώργος Χουρμουζιάδης: Για σένα τη γράφω αυτή την επιστολή…

Στις 16 του Οκτώβρη 2013, έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος, με «βαριά» σκιά. Κομμουνιστής, πρότυπο δασκάλου, πρωτοπόρος επιστήμονας ερευνητής, μαχητής για το δίκιο του εργαζόμενου λαού, που τράβαγε διαρκώς μπροστά.

Γιώργος Χουρμουζιάδης (1932-2013)

Με αφορμή την επέτειο, θυμόμαστε τον σύντροφο καθηγητή μέσα από ένα δικό του κείμενο. Ανάμεσα στο πλούσιο επιστημονικό-συγγραφικό έργο – παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές,  του Γ. Χουρμουζιάδη, συγκαταλέγονται τα θαυμάσια κείμενά του στον Ριζοσπάστη. Ένα από αυτά μεταφέρουμε σήμερα, γραμμένο πριν από 17 χρόνια (τραγικά επίκαιρο θα μπορούσε κάποιος να πει, «προφητικό» ίσως το χαρακτηρίσει κάποιος άλλος), όχι απλά για να τιμήσουμε τη μνήμη του, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι ακόμα και τώρα που δεν βρίσκεται ανάμεσά μας, η προσφορά του παραμένει «ζωντανή».

Επιστολή προς απολίτικους

Επιστολή προς απολίτικους. Προς αυτούς, με άλλα λόγια, που ούτε ξέρουν ούτε απαντούν, προς τους αναποφάσιστους, τους αμήχανους και τους διστακτικούς.

Προς όλους αυτούς, τέλος πάντων, που καμώνονται πως δεν ξέρουν, γιατί ο Κλίντον επισκέφθηκε την Ελλάδα. Δεν ξέρουν, γιατί το ΝΑΤΟ ερήμωσε τη Γιουγκοσλαβία, γιατί βάλαμε τα «εθνικά» μας ξίφη στα θηκάρια τους και δεν «αδειάζουμε» τώρα από τις ελληνοτουρκικές χειραψίες στο όνομα μιας δυσερμήνευτης «χαμηλής» πολιτικής.

Γράφω αυτή την επιστολή, για να την απευθύνω σε όλους αυτούς που πιστεύουν πως οι νόμοι γράφονται έτσι, για να υπηρετήσουν το δίκιο, και πως ο υπουργός της Δικαιοσύνης «καταδιώκει» τον «Ριζοσπάστη», για να προασπίσει την ελευθερία της άποψης και τη δημοκρατία του κριτικού λόγου. Σ’ αυτούς που πιστεύουν πως το «μετρό» της Αθήνας έγινε για να καμαρώνει η Ελλάδα και να «χαίρεται ο κόσμος», η μεταρρύθμιση του Αρσένη έγινε για να μορφωθούν όλο και περισσότερα παιδιά του ελληνικού λαού, για να κλείσουν τα φροντιστήρια, να ανοίξουν οι πόρτες της ανώτατης εκπαίδευσης και να ανεβεί η ελληνική επιστήμη.

Γράφω αυτή την επιστολή, για να την απευθύνω σ’ αυτούς που μπαινοβγαίνουν στα σούπερ μάρκετ κεφάτοι και χαρούμενοι γιατί το λέει και η διαφήμιση, σ’ αυτούς που πιστεύουν πως το χρηματιστήριο στήθηκε, για να αβγατίσει το μεροκάματο, να φύγουν τα ράντζα από τα νοσοκομεία, να περισσέψουν τα θρανία στα σχολειά μας και να καθαρίσουν οι θάλασσες από τα σκουπίδια που παράγει άφθονα η ελληνική βιομηχανία, γιατί δεν έχει τι άλλο να παραγάγει. Σ’ αυτούς που πιστεύουν πως οι Τούρκοι είναι κακοί και οι Αμερικάνοι καλοί, που πιστεύουν πως η Ελλάδα θα μπει μπροστά κι από πίσω της θα τρέχουν όλοι οι Βαλκάνιοι, οργισμένοι και μη, για να τους δείχνει το δρόμο που πήρε κι αυτή προς τη λαγγεμένη Ευρώπη και τώρα κολυμπάει στην ευμάρεια και δεν προλαβαίνει να μετράει τα χρυσά της κουτάλια, που δε λένε να χωρέσουν στα ευρωπαϊκά της συρτάρια.

Γράφω γι’ αυτούς που δε λένε να καταλάβουν σε ποιο κατήφορο οδηγούνε τη χώρα μας οι μεγάλοι της φίλοι υπερπόντιοι και υπερβαλκάνιοι. Ολοι αυτοί που με το παραμύθι της παγκοσμιοποίησης αλυσοδένουν τους λαούς όλης της Γης, όπως έδεναν παλιά τους μαύρους της Αφρικής, για να τους οδηγήσουν σκλάβους στις φυτείες της πλούσιας Αμερικής, ανυπεράσπιστους μέσα στο ορθάνοιχτο στόμα του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Τέλος πάντων, καλή μου συντρόφισσα και ακριβέ μου σύντροφε, γράφω αυτή την επιστολή, για να την απευθύνω προς όλους αυτούς που δε λένε να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει πολιτικά και να δουν καθαρά την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα πράγματα, πίσω από τις ψεύτικες ιστορίες της τηλεόρασης και μέσα από τις δωρικές κολόνες της οδού Σοφοκλέους. Να αρπάξουν από τ’ αυτί την κατεργάρα την ΟΝΕ, να την ξαπλώσουν ανάσκελα και να ψάξουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από τα αχόρταγα δόντια της. Και τότε είναι που θα καταλάβουν πως ούτε κατάκτηση είναι η ΟΝΕ ούτε προοπτική. Αβεβαιότητα είναι και απειλή, προαναγγελία καθημερινών θανάτων και των νέων μας μόχθων το καταβρόχθισμα.

Εξάλλου, το ομολογούν και οι χαμογελαστοί άρχοντές μας «Χάρη» στις θυσίες του ελληνικού λαού. Ποιος τον ρώτησε όμως αυτόν τον ταλαίπωρο ελληνικό λαό; Ποιος του είπε, στ’ αλήθεια πως πρέπει να θυσιαστεί, για να κερδίσει ένα μέλλον γεμάτο θΥΣΙΕΣ;

Για σένα, λοιπόν, τη γράφω αυτή την επιστολή που δε λες να σκεφτείς πολιτικά, για να ακούσεις σωστά τη φωνή της αλήθειας!

“Η φωνή της Αλήθειας”, του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ
Ριζοσπάστης, 13 Φλεβάρη 2000

Αντί άλλων βιογραφικών στοιχείων, μεταφέρουμε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνατο του Γιώργου Χουρμουζιάδη:

«Το ΚΚΕ με θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του συντρόφου Γιώργου Χουρμουζιάδη.

Ο σ. Γ. Χουρμουζιάδης, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932, όπου και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1981 έγινε μέλος του ΚΚΕ και στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1991, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Υπηρέτησε το Κόμμα και το λαό της Θεσσαλονίκης από διάφορες θέσεις και ως βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 2000 και του 2004. Παρέμεινε μέλος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του.

Ο σ. Γ. Χουρμουζιάδης διακρίθηκε για το πλούσιο επαγγελματικό, ακαδημαϊκό και επιστημονικό του έργο, ιδιαίτερα στους κλάδους της ιστορίας, της αρχαιολογίας και της μουσειολογίας. Δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση τα χρόνια 1961-1964 και το 1965 ορίστηκε Εφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας. Το 1973 έγινε Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ενώ την περίοδο 1976-1978, ως υπότροφος της Alexander v. Humbolt στη Χαϊδελβέργη, μετεκπαιδεύτηκε στην Ευρωπαϊκή Ιστορία.

Το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κοσμήτορας το 1983. Το 1985 έγινε αντιπρύτανης στο ΑΠΘ. Ασχολήθηκε με την έρευνα της Νεολιθικής Περιόδου κάνοντας ανασκαφές σε προϊστορικούς οικισμούς της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, επίσης ασχολήθηκε συστηματικά με τη Μουσειολογία και οργάνωσε ειδικά φροντιστήρια στο ΑΠΘ. Υπήρξε πρωτοπόρος στη διάδοση και στην Ελλάδα των θεωρητικών “κινημάτων” της Αρχαιολογίας, που αναπτύχθηκαν στην Αμερική και στην Ευρώπη και εξέδωσε και διηύθυνε γι’ αυτό τον σκοπό τα περιοδικά “Ανθρωπολογικά” (1978-1982), “Γόρδων” (1991-1995) και “Ανάσκαμμα” (2008-2013). Συνέγραψε 5 βιβλία και ανέπτυξε πλούσια αρθρογραφία, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μέλος πολλών Ευρωπαϊκών Αρχαιολογικών Ινστιτούτων. Από το 1992 ο σ. Γ. Χουρμουζιάδης διηύθυνε τις ανασκαφές στον προϊστορικό λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού Καστοριάς και υπήρξε, επίσης, επιστημονικός υπεύθυνος για το πρόγραμμα LIFE, για την οργάνωση στην περιοχή της λίμνης Καστοριάς του πρώτου Οικομουσείου, με βάση τα αποτελέσματα των ανασκαφών στο Δισπηλιό».