ΝBA: Όχι απλά 10 μαντράχαλοι που πετάνε μια μπάλα σε ένα καλάθι

Ο Οκτώβρης έφτασε και το 2ο σημαντικότερο γεγονός μετά την επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση είναι προ των πυλών ή μάλλον εντός των πυλών. Την Τρίτη 17/9 (Τετάρτη για την Ελλάδα) ξεκίνησε το πρωτάθλημα του ΝΒΑ για τη σεζόν 2017-18. Η καλοκαιρινή περίοδος ήταν απ’ τις πιο δραστήριες των τελευταίων ετών μεταγραφικά. Πολλοί σταρ (και μη σταρ) άλλαξαν φανέλα και αυτό μετέβαλε το τοπίο από άποψη δυναμικότητας. Πριν περάσουμε στο ψητό, δηλαδή στην ανάλυση και τις (γκαραντί ψιλοαποτυχημένες) προβλέψεις, καλό θα ήταν να πούμε λίγα λόγια πρώτα για τη δομή και τη λειτουργία του οργανισμού που ονομάζεται ΝΒΑ.

«To» ή μάλλον «η» National Basketball Association είναι ένας συνεταιρισμός 30 ανωνύμων καλαθοσφαιρικών εταιρειών. Η γενική εποπτεία ασκείται απ’ το συμβούλιο των ιδιοκτητών, αλλά η καθημερινή του διαχείριση γίνεται από τον κομισάριο/γενικό δερβέναγα Άνταμ Σίλβερ. Όπως κάθε μπίζνα έτσι και το ΝΒΑ σκοπό έχει το κέρδος. Και τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. Μια απ’ τις αιτίες, εκτός απ’ το καλό μάρκετινγκ κλπ. είναι η εξής: Στην Ευρώπη (και τα περισσότερα σπορ παγκοσμίως) οι αμοιβές των αθλητών κυμαίνονται ελεύθερα με βάση τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης (η πρόσφατη προσπάθεια της UEFA με το FFP¹ δε θίγει τον πυρήνα αυτού του κανόνα), όπως σε οποιαδήποτε άλλη αγορά προϊόντων, υπηρεσιών κλπ. Στο NBA όμως, όπως και σε άλλα μεγάλα αμερικανικά σπορ, οι αμοιβές καθορίζονται από τη Συλλογική Σύμβαση (κρατήστε τον όρο, γιατί θα κάνουμε πολλά χρόνια να τον ξανακούσουμε στην Ελλάδα) που υπογράφει κάθε μερικά χρόνια η Λίγκα (δηλαδή οι ιδιοκτήτες) με την Ένωση Παικτών. Οι αμοιβές αυτές απαγορεύεται να ξεπερνούν (χοντρικά) το 50% του τζίρου² των ομάδων, αθροιστικά. Αυτό είναι το λεγόμενο salary cap, δηλαδή το «μισθολογικό ταβάνι», και είναι ίδιο για κάθε ομάδα (φέτος βρίσκεται γύρω στα 100 εκ. δολάρια). Υπάρχουν βέβαια πολλές δεκάδες εξαιρέσεων, παραθυρακίων, υποσημειώσεων κλπ. που δεν αναιρούν το γενικό πλαίσιο.

Ένας ακόμα πυλώνας της επιχειρηματικής ευρωστίας του ΝΒΑ είναι και το ιδιότυπο «σοσιαλιστικό» καθεστώς (μη βαράτε-θα τεκμηριώσω) που το διέπει. Ο ένας του άξονας είναι καθαρά οικονομικού χαρακτήρα. Κάθε καλοκαίρι, αφού οι ομάδες βγάλουν το «Ζήτα» απ’ τις ταμειακές τους μηχανές και βεβαιωθούν ότι κανένας Δημήτρης Χορν δεν εντόπισε κάποιο χαμένο εκατομμύριο, η Λίγκα προχωράει σε μια… αναδιανομή πλεοναζόντων εισοδημάτων από τις πλουσιότερες ομάδες στις φτωχότερες, ενισχύοντας τες. Δεύτερος άξονας, και πιο «αθλητικός», είναι ότι η προσθήκη νεαρών παικτών σε μια ομάδα δε γίνεται ελεύθερα, αλλά μόνο αφού μεσολαβήσει το ετήσιο Draft, δηλαδή η προεπιλογή παικτών από τα κολέγια και τις άλλες χώρες. Η προεπιλογή αυτή (σε δύο γύρους) γίνεται με βάση προτεραιότητα αντιστρόφως ανάλογη της θέσης της ομάδας στην προηγούμενη σεζόν. Αν δηλαδή μια ομάδα έχει βγει πρώτη στην κανονική περίοδο τότε λαμβάνει τα νούμερα 30 και 60, αν έχει βγει τελευταία, τα νούμερα 1 και 31 κοκ³. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χειρότερες ομάδες να έχουν δικαίωμα πρώτης επιλογής σε καλύτερα ταλέντα, με αποτέλεσμα, τουλάχιστον στα χαρτιά⁴ να ενισχύεται ο ανταγωνισμός.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι, θεωρητικά, κάθε ομάδα έχει στο πουγκί της τα ίδια χρήματα με κάθε άλλη, ανεξάρτητα από την περσινή κατάταξη, και προσπαθεί επί ίσοις όροις να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ποια είναι όμως η ακριβής κατάσταση φέτο(ς);

Η θερινή μεταγραφική περίοδος ήταν οργιαστική. Καταρχάς είχαμε την οριστική ταφόπλακα κάθε συζήτησης περί δυναμικότητας Ανατολής και Δύσης, καθώς η δεύτερη συγκέντρωσε ακόμα περισσότερη απ’ την παικτική αφρόκρεμα. Ξεχώρισαν οι μετακινήσεις Paul George και Carmelo Anthony στην Oklahoma, που αν υπερβεί το σκόπελο του ότι οι τρεις σταρ της θέλουν από μια μπάλα μόνοι τους, θα βάλει επιτέλους υποψηφιότητα για μια θέση στους τελικούς της Δύσης. Σημαντική ήταν και η μετακίνηση του Jimmy Butler στη Minnesota, στην προσπάθειά της να εισέλθει μετά από χρόνια στα play–offs. Ενδοπεριφερειακή ενίσχυση είχαμε για το Houston που απέκτησε τον σοβαρότερο point–guard των τελευταίων ετών Chris Paul από τους Clippers. Το δουλεμένο πλάνο του προπονητή Mike D’ Antoni με τα 700 τρίποντα στην καθησιά αναμένεται να υποστεί ελαφρές τροποποιήσεις, με τους Rockets να διεκδικούν το καλύτερο. Η σταθερή αξία των Spurs δεν προχώρησε σε μεγάλες κινήσεις και προτίμησε να δώσει γερά προσυνταξιοδοτικά εφάπαξ σε παίκτες όπως ο Pau Gasol. Aναμένεται φέτος να τα βρει σκούρα λόγω της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου ταλέντου στους ανταγωνιστές της, ο Kawhi Leonard δεν αρκεί. Αδιαμφισβήτητο φαβορί παραμένουν και φέτος οι Golden State Warriors οι οποίοι κράτησαν όλο τον κορμό (και τα περισσότερα κλαδιά και φύλλα) τους. Θα κοντραριστούν από τους βελτιωμένους δυτικούς ανταγωνιστές τους αλλά λόγω μεγαλύτερου δεσίματος της ομάδας δεν πρόκειται να χάσουν το ραντεβού με τους (όποιους) ανατολικούς παρτενέρ στον τελικό. Στα χαμηλά στρώματα τώρα, ελαφρά βελτίωση θα παρουσιάσουν οι Lakers, ενώ στη Νέα Ορλεάνη οι δίδυμοι πύργοι Cousins και Davis δε φαίνεται να συνεννογιόνται επαρκώς και να βλέπουν χαΐρι.

Την πρωτιά της Δύσης θα διεκδικήσουν (με αυτή τη σειρά): Golden State Warriors, Houston Rockets, Oklahoma City Thunder, San Antonio Spurs

Βελτίωση θα έχουν: Denver Nuggets, Minnesota Timberwolves

Τα ίδια Παντελάκη μου (ή μικρή πτώση): LA Clippers, Memphis Grizzlies, Portland Trail Blazers, NO Pelicans, Dallas Mavericks

Απάλευτοι (αναγκαστικά ή ηθελημένα): Phoenix Suns, Utah Jazz, LA Lakers, Sacramento Kings

Στην Ανατολή τα πάντα επισκίασε η ανταλλαγή του Kyrie Irving των Cavaliers με τον Isaiah Thomas και άλλους. Πολύ μελάνι χύθηκε για το ποιος τελικά «έπιασε κότσο» τον άλλον με τα συμπεράσματα να βγαίνουν την Άνοιξη. Όπως και να ‘χει, η Ανατολή πλέον εκτός από τη χαώδη διαφορά της με τη Δύση θα έχει, στο εσωτερικό της αυτή τη φορά, άλλη μια ανισορροπία. Βοστώνη και Cleveland απέχουν παρασάγγας απ’ τους ανταγωνιστές τους, ακόμα και τους αξιοπρεπείς, όπως οι Raptors και Wizards. Θα σκοτωθούν μέχρι τέλους μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει την πρωτιά στην περιφέρεια και θα αποκτήσει το άχαρο προνόμιο να χάσει απ’ τους Warriors. Το Miami έρχεται δυνατό αλλά δε θα απειλήσει, ενώ οι άρχοντες του tanking 76ers αφού μάζεψαν, «τραυμάτισαν» και «ξετραυμάτισαν» τα καλύτερα αμούστακα παιδαρέλια των αμερικανικών κολεγίων θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά ένα αξιοπρεπές σύνολο. Το έτερο τσίρκο της περιφέρειας από το Brooklyn ενδέχεται να αναβαθμιστεί, από ομάδα Eurocup σε Armani Milano ξερωγώ. Ντουγρού για αναδόμηση πάνε οι Bulls ενώ η… ανακούφιση από τη φυγή Carmelo θα βοηθήσει οριακά τους Knicks. O Γιάννης με τους Bucks του θα κάνει σημεία και τέρατα σε προσωπικό επίπεδο (και πιθανόν να διεκδικήσει και τον τίτλο του MVP) αλλά μένουν πολλά ακόμα μερεμέτια στο Milwaukee για να απειλήσει τους γίγαντες της περιφέρειας.

Την πρωτιά της Ανατολής θα διεκδικήσουν: Cleveland Cavaliers, Boston Celtics

Βελτίωση θα έχουν: Miami Heat, Washington Wizards, Milwaukee Bucks, Philadelphia 76ers

Τα ίδια Παντελάκη μου (ή μικρή πτώση): Toronto Raptors, Indiana Pacers, Detroit Pistons, Orlando Magic, Charlotte Hornets

Απάλευτοι (αναγκαστικά ή ηθελημένα): Atlanta Hawks, New York Knicks, Brooklyn Nets, Chicago Bulls

Σαρωτικές αλλαγές (not) στο λογότυπο του ΝΒΑ φέτος

Στα λιγότερο σημαντικά, το ΝΒΑ αποφάσισε να μετονομάσει το δικό του «δεύτερο», αναπτυξιακό πρωτάθλημα, από D–League σε G (δηλαδή Gatorade) League, έχοντας προφανώς ζηλέψει την αντίστοιχη «αναψυκτική» ελληνική ιδέα της ποδοσφαιρικής «SuperLeague Σουρωτή».

Παραπομπές-επεξηγήσεις

1. Πρόκειται για το «Financial fair Play» που ορίζει, χοντρικά, ότι κάθε ΠΑΕ πρέπει να έχει αυτοτελή οικονομική βιωσιμότητα και να μην «μπαίνει μέσα» πολλές συνεχόμενες χρονιές, ώστε να μη χρειάζεται να «τσοντάρει» ο ιδιοκτήτης της νέα ποσά κάθε τόσο

2. Για την ακρίβεια ενός μέρους του τζίρου, του λεγόμενου BRI (Basketball Related Income) καθώς οι ιδιοκτήτες μπορούν να βγάλουν λεφτά με ένα σωρό άλλους τρόπους

3. Ο μηχανισμός είναι ελαφρώς διαφορετικός αλλά αυτό είναι το πνεύμα. Οι δε επιλογές στο Draft είναι και αυτές αντικείμενο συναλλαγής κατά τη μεταγραφική περίοδο

4. Λέμε «στα χαρτιά» γιατί πολλές ομάδες μικρού και μέσου βεληνεκούς, προχωρούν συχνά στο λεγόμενο «tanking», δηλαδή εσκεμμένη αδιαφορία για το αποτέλεσμα, ώστε να βρεθούν χαμηλά στη βαθμολογία και αποκτήσουν αντίστοιχα υψηλές επιλογές στο Draft

Για το παρόν άρθρο αντλήθηκαν πολύτιμα στοιχεία από την ιστοσελίδα theballhog.gr την οποία και ευχαριστούμε