“Αλήθεια, γιατί το έστησαν;” – Όταν το Ρετιρέ έδινε αντι-ιμπεριαλιστικά μηνύματα για το άγαλμα Τρούμαν
Δηλαδή “το Ρετιρέ” του Δαλιανίδη είναι περισσότερο αντι-ιμπεριαλιστικό από τη Νατοϊκή “Αριστερά” της εποχής μας; Αν είναι δυνατόν! Αν είναι δυνατόν…
Μπορεί να ήταν το κλίμα της εποχής, που ήταν ακόμα διαφορετικό και σήκωνε τέτοιες αναφορές. Μπορεί να ήταν οι αριστερές καταβολές του Δαλιανίδη, και ας μην έβγαινε αυτό πάντα στην τέχνη του. Μπορεί να ήταν και οι έντονες αντι-αμερικανικές διαθέσεις του κόσμου τότε, που μοιάζουν κάπως μακρινές όταν ο Πάιατ καμαρώνει για τις σχέσεις των δύο χωρών, που βρίσκονται στο καλύτερο ιστορικά σημείο τους.
Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη του Πομπέο, του Υπουργού Εξωτερικού των ΗΠΑ -της ηγέτιδας δύναμης του ΝΑΤΟ και του ιμπεριαλισμού- μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε το άγαλμα του Τρούμαν, που ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος την τελευταία φορά που μας έκανε τέτοια τιμή, και μια κωμική αναφορά του Ρετιρέ στο άγαλμα ενός προέδρου που δεν τιμήθηκε ούτε από τη χώρα του με αυτόν τον τρόπο και συνέδεσε το όνομά του με τις ρίψεις της ατομικής βόμβας σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Η επίμαχη στιγμή είναι σε ένα από τα τελευταία επεισόδια της σειράς, με τον Ιάσονα να πηγαίνει στο εργαστήριο, όπου συναντά τον βοηθό του Άλκη και η κουβέντα τους φτάνει, μετά από διάφορους συνειρμούς, στην ευρύτερη περιοχή του Χίλτον.
-Καλά αυτή η περιοχή εκεί έχει πολλά τέρατα. Έχει και το άγαλμα του Τρούμαν.
-Α ναι, περνάς από εκεί και δεν καταλαβαίνεις αν αυτός εκεί είναι άνθρωπος ή αρκούδα (…). Αλήθεια για πες μου, γιατί το στήσανε αυτό το άγαλμα;
-Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι στην Αμερική δεν υπάρχει άγαλμα του Τρούμαν. Να φανταστείς, όταν κάνανε τα αποκαλυπτήρια και τον κάλεσαν να έρθει εδώ, δεν ήρθε ο άνθρωπος, ντρεπόταν.
Ενώ ο διάλογος συνεχίζεται με μια αναφορά στο άγαλμα του Βενιζέλου, που δεν είχε τοποθετηθεί ακόμα τότε, και στα στραβά αυτού του τόπου που δεν τελειώνουν ποτέ.
Ακολουθεί το βίντεο ως τεκμήριο.
Φέτος ο Πομπέο δε θα περάσει από την Αθήνα, αλλά το περιεχόμενο της επίσκεψης και των εναντίον του διαδηλώσεων είναι το ίδιο, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή.
Δηλαδή “το Ρετιρέ” του Δαλιανίδη είναι περισσότερο αντι-ιμπεριαλιστικό από τη Νατοϊκή “Αριστερά” της εποχής μας; Αν είναι δυνατόν! Αν είναι δυνατόν…