Καταδίκη με… υπακοή στο υλικό
Το ίχνος που θ’ αφήσει η καταδικαστική απόφαση πρέπει και πιστεύω ότι θα είναι αυτό, που δε θα επιτρέψει στις επόμενες γενιές να πουν “δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, ξέχασα ποιος είναι και πώς περνάει ο φασισμός”.
Εκείνο το άτιμο το… Ραντεβού με την Ιστορία, που τόσο συκοφαντήθηκε στις αρένες της μικροπολιτικής, των προσωπικών φιλοδοξιών και της ματαιόδοξης υστεροφημίας ηγετών και ηγετίσκων εδώ και αλλού, έρχεται στο προσκήνιο στις 7 Οκτωβρίου. Αυτή τη φορά, όμως, στα χνάρια του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη. Γιατί κάπου 200 χρόνια μετά, το Ραντεβού με την Ιστορία έρχεται και αφορά και τους δικαστές ως πρόσωπα, αλλά και την ίδια την χωλαίνουσα Δικαιοσύνη του τόπου, που καλείται να αποφανθεί πώς και πόσο θα καταδικαστεί η ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, που έδρασε, ως και ψηφίστηκε μακαρισμένη σε κόμμα, ανοίγοντας ξανά την πληγή του φασισμού στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Θα πει κανείς πως μπαίνει ψηλά ο πήχης της απαίτησης να υπάρξει μια απόφαση παραδειγματικής και υποδειγματικής τιμωρίας των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και μια καθαρτήρια ολοκλήρωση της δίκης που θα κλείσει με την καταδίκη τους, οδηγώντας τους στη φυλακή. Το αίμα που έχυσαν. Τα παλικάρια που θέρισαν. Οι μετανάστες, αντιφασίστες, οι πρωτοπόροι συνδικαλιστές-κομμουνιστές που αντιστάθηκαν με κίνδυνο της ζωής τους.
Χρειάστηκε πεντέμισι χρόνια και τετρακόσιες πενήντα δικαστικές συνεδριάσεις για να απογυμνώσουν αυτό καθαυτό το κίνητρο των εγκλημάτων της ηγεσίας και των μελών της Χρυσής Αυγής, που δεν είναι παρά η ναζιστική της ιδεολογία. Πέρα από το ιστορικό βάρος που φέρουν στους ώμους τους οι δικαστές, πατάνε γερά σε δεκάδες μάρτυρες κατηγορίες, χιλιάδες έγγραφα, φωτογραφίες, ηχητικά ντοκουμέντα, ένα θηριώδες αποδεικτικό υλικό, που δεν μπόρεσε να ανατρέψει, ούτε κατά ένα μυριοστό, και η μνημειώδης αγόρευση σκιώδους σκοπιμότητας της εισαγγελέως…
Και ιστορικά και δικαστικά, η εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, οργανωμένη και μαζική, έχει ως προϋπόθεση την τυφλή υπακοή στον αρχηγό. Οι δικαστές δεν χρειάζεται να… υπακούσουν, παρά μόνο στο υλικό που μελέτησαν. Είμαι βέβαιη ότι θα είναι αμείλικτοι. Το ίχνος που θ’ αφήσει η καταδικαστική απόφαση πρέπει και πιστεύω ότι θα είναι αυτό, που δε θα επιτρέψει στις επόμενες γενιές να πουν “δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, ξέχασα ποιος είναι και πώς περνάει ο φασισμός”.
Λιάνα Κανέλλη
Από την ΕΦΣΥΝ και το ένθετο “Η ώρα της αλήθειας και της δημοκρατίας“.
