«Αν ζούσε ο πατέρας μου είναι σίγουρο ότι θα ήταν εδώ στο πλευρό σας…»
Ήταν 20 του Οκτώβρη 2011, όταν ο Δημήτρης Κοτζαρίδης έπεφτε νεκρός στον χώρο της μεγάλης απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, στο Σύνταγμα, μετά την προσχεδιασμένη δολοφονική επίθεση από δυνάμεις του παρακράτους που δρούσαν παράλληλα με τις δυνάμεις καταστολής.
Το ημερολόγιο έλεγε 20 του Οκτώβρη 2011, όταν κατά τη διάρκεια της δεύτερης μέρας της 48ωρης πανελλαδικής απεργίας, η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, δέχεται προσχεδιασμένη δολοφονική επίθεση από δυνάμεις του παρακράτους, που δρουν παράλληλα με τις δυνάμεις καταστολής. Η επίθεση γίνεται με πέτρες, μολότοφ και εξοπλισμό που παρέπεμπε σε σώματα ασφαλείας. Περισσότεροι από 80 απεργοί εργάτες τραυματίζονται, ενώ στο χώρο της συγκέντρωσης αφήνει την τελευταία του πνοή ο αγωνιστής συνδικαλιστής οικοδόμος Δημήτρης Κοτζαρίδης.
Ο Δημήτρης Κοτζαρίδης, γεννημένος το 1958, ήταν γραμματέας του Παραρτήματος Συνδικάτου του Οικοδόμων στο Βύρωνα. Ήταν παιδί οικογένειας κομμουνιστών με καταγωγή από τη Ροδόπη και από νεαρή ηλικία ο ίδιος έγινε μέλος του ΚΚΕ. Δουλεύοντας στις οικοδομές, το 1980 οργανώνεται στο Συνδικάτο Οικοδόμων. Ήταν πατέρας δυο κοριτσιών.
«Αν ζούσε ο πατέρας μου είναι σίγουρο ότι θα ήταν εδώ στο πλευρό σας. Γιατί όταν οι εργαζόμενοι είναι ενωμένοι μπορούν να νικήσουν», θα πει η κόρη του στους συγκεντρωμένους απεργούς εργάτες της Χαλυβουργίας, στην πύλη του εργοστασίου, στον Ασπρόπυργο, εκφράζοντας την αλληλεγγύη της.
Ο Δημήτρης Κοτζαρίδης έπεσε αγωνιζόμενος για το δίκιο των εργατών και των παιδιών τους, για να ξημερώσει μια μέρα όπου οι εργάτες θα διαφεντεύουν τη μοίρα και τον τόπο τους. Το αγωνιστικό παράδειγμα και η μορφή του θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη και θα εμπνέουν όσους αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την αδικία και την εκμετάλλευση.
