Μίκης Θεοδωράκης: “Ο αγώνας κατά του φασισμού δεν τελείωσε – Το σαράκι του φασισμού σαπίζει το καθημερινά το εθνικό σώμα”
Ο Μίκης Θεοδωράκης είπε ότι ο αγώνας ενάντια στο ύπουλο μικρόβιο του φασισμού δεν τελείωσε και σημείωσε την ανοχή θεσμών και κομμάτων ως το μέσο ανόδου της Χρυσής Αυγής. Απέφυγε ωστόσο να αναφερθεί στη δική του φράση, ότι “οι χρυσαυγίτες αγαπούν κι αυτοί την πατρίδα, με έναν τρόπο κάπως… εριστικό”.
Ο γνωστός συνθέτης πήρε θέση για τη δικαστική απόφαση και την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, συγχαίροντας τους δικαστές για το θάρρος τους και την αναγνώριση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Σε σημερινό του άρθρο στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ”, κάνει λόγο για την ανοχή των εξουσιών (πολιτικών και δικαστικών) που ήταν το μέσο ανόδου της Χρυσής Αυγής, καθώς και για την ανοχή θεσμών και κομμάτων. Ενώ αναφέρει ότι η φασιστική νοοτροπία συνεχίζει να τρώει ως σαράκι το εθνικό σώμα, ως έλλειψη ανοχής της διαφορετικής γνώμης, επισημαίνοντας τα “τρία φι” -του φαρισαϊσμού, του φανατισμού και του φασισμού.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μιλάει για την ανάγκη συνέχειας του αντιφασιστικού αγώνα ενάντια στο μικρόβιο του φασισμού, που όλοι ξέρουμε πόσο ύπουλο είναι. Δυστυχώς απέφυγε να κάνει κάποια αυτοκριτική αναφορά, όχι μόνο -και όχι τόσο- για τη δική του παρουσία στα πρόσφατα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, όσο κυρίως στην περίφημη φράση του για τους Χρυσαυγίτες -που είχαν δώσει κι αυτοί το “παρών” σε αυτά-, εκτιμώντας ότι… “αγαπάνε την πατρίδα με έναν τρόπο κάπως εριστικό“.
Ακολουθεί το άρθρο του στην εφημερίδα.
Συγχαίρω και χειροκροτώ τους δικαστές που είχαν το θάρρος να αψηφήσουν κινδύνους και εμποδια και με την απόφασή τους να καταδικάσουν τη Χρυσή Αυγή αναγνωρίζοντας την ως εγκληματική οργάνωση.
Όταν απαλλαχθήκαμε απο το άγος της Χούντας, ήταν βέβαιο ότι η τεχνητή διαίρεση του Λαού μας θα μείωνε τις αντιστάσεις του σε σημείο να δεχθεί την επανεμφάνιση μιας νέας Χούντας, εξίσου προσβλητικής και επικίνδυνης για τη Δημοκρατία.
Βεβαίως, το μέσον ανόδου της Χρυσής Αυγής διέφερε από τα προηγούμενα. Δηλαδή δεν ήρθε με την απειλή των τανκς αλλά με την ανοχή των εξουσιών, πολιτικών και δικαστικών.
Και ενώ η πρώτη μορφή, η Χούντα, αντιμετωπίστηκε με την αντίσταση του ελληνικού λαού, η δεύτερη, η Χρυσή Αυγή, κατόρθωσε να αποσπάσει την ανοχή θεσμών και κομμάτων, καθώς και την ψήφο περίπου μισού εκατομμύριου ελλήνων ψηφοφόρων, εξασφαλίζοντας την παρουσία των εκπροσώπων της μέσα στο Ιερό της Δημοκρατίας, τη Βουλή των Ελλήνων!
Μετά την ιστορική αποφαση αυτής της ομάδας των δικαστών, διέπρεψε ο φαρισαϊσμός όλων των υπευθύνων για την κατάντια της χώρας μας που δίπλα στην τραγική αλλά και ηρωική μορφή της Μάγδας Φύσσα, δίπλα σε όλους εκείνους που έδωσαν τον μεγαλύτερο αγώνα εδώ και τόσο καιρό, “πανηγύριζαν” για τη “νίκη κατά του φασισμού”.
Δεν υπήρξε ούτε αυτοκριτική, ούτε η προσπάθεια να αποκαλυφθούν και να καταδικασθούν οι βαθύτεροι λόγοι-ασθένειες εξαιτίας των οποίων απο το 1967 έως σήμερα ζήσαμε δύο επταετίες με τη θηριώδη παρουσία δύο εγκληματικών μορφωμάτων με τη σφραγίδα του φασισμού-ναζισμού που τόσο τραγικά βίωσε ο Λαός μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Γι’ αυτό προτίμησα να μη μιλήσω την ημέρα που εκδόθηκε η δικαστική απόφαση. Γιατί δεν ήθελα μια τόσο σημαντική ημέρα για τη Δημοκρατία να πω δυσάρεστα αλλά και από την άλλη δεν μπορούσα να μην μιλήσω για το θέμα αυτό και να τα αποκρύψω, αφου δεν συνήθισα ποτέ τα μισόλογα.
Γιατί το χειρότερο είναι το γεγονός ότι έχουμε καθημερινά και ολοένα αυξανόμενα δείγματα φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινή μας ζωή, τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις με την έλλειψη κάθε έννοιας σεβασμού της διαφορετικότητας, όσο και στις διακομματικές σχέσεις με την έλλειψη κάθε έννοιας σεβασμού στο δικαίωμα της διαφωνίας και της διαφορετικής άποψης. Πράγμα που αποτελεί απόδειξη έλλειψης πραγματικής Παιδείας και Πολιτισμού.
Έτσι η φασιστική νοοτροπία – σαν το σαράκι που σαπίζει το ξύλο – σαπίζει καθημερινά το εθνικό σώμα με δραματικές συνέπειες τόσο για την υγεία της κοινωνίας, όσο και για τη δυνατότητα υπεράσπισής μας από τους πολλούς και μεγάλους κινδύνους που συσσωρεύουν οι διεθνείς εξελίξεις μπροστά από την πορτα μας.
Η έκδοση της δικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε εφησυχασμό ότι αγώνας κατά του φασισμού δικαιώθηκε άρα τελείωσε. Αντίθετα, θα πρέπει να δούμε την απόφαση αυτή ως έναν σημαντικό σταθμό στον αντιφασιστικό αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση αφού γνωρίζουμε καλά πόσο ύπουλο είναι το μικρόβιο του φασισμού.
Μόνο με τη συνέχιση του αγώνα αυτού θα δικαιωθούν ο Παύλος Φύσσας και όλα τα θύματα της Χρυσής Αυγής.
Αντίθετα με τον φαρισαϊσμό, τον κρυφό και ύπουλο φασισμό-ρατσισμό και την άγνοια του κινδύνου που τροφοδοτεί τον εθνικισμό, το πλοίο ΕΛΛΑΣ είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα πέσει σε κάποια απροσδόκητη ξέρα καθώς τα τρια Φ (Φαρισαϊσμός, Φασισμός και Φανατισμός) εμποδίζουν την ασφαλή πορεία προς το μέλλον.
Σήμερα, τόσο τα εσωτερικά μας προβλήματα όσο και οι διεθνείς εξελίξεις απαιτούν να έχουμε τα μάτια μας ορθάνοιχτα, τη σκέψη μας ανεξάρτητη και απαλλαγμένη απο ιδεοληψίες και τις καρδιές μας καθαρές και αμόλυντες από το εμφύλιο μίσος, καθώς ταξιδεύουμε σε αχαρτογράφητα νερα.
