Έφυγε από τη ζωή ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ!
Συνέδεσε το όνομά του με το διεθνές ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη και μετά τη διάσπαση του ’89 με το “Πριν” και το ΝΑΡ, εκφράζοντας τη γενική γραμμή του χώρου, αλλά διατηρώντας πάντα ένα αυτόνομο, προσωπικό στίγμα στις δημόσιες τοποθετήσεις του.
Σοκ και θλίψη προκαλεί στον δημοσιογραφικό χώρο, αλλά και ευρύτερα, ο πρόωρος θάνατος του γνωστού δημοσιογράφου Γιώργου Δελαστίκ, τον οποίο ανακοίνωσε πριν από λίγη ώρα ο φίλος και συνάδελφός του, Λεωνίδας Βατικιώτης.
Έχασε τη μάχη με τη ζωή σήμερα το πρωί ο Γιώργος Δελαστίκ. Ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας, ανυποχώρητος κομμουνιστής, αξιοπρεπής εργαζόμενος. Με το παράδειγμα και την αταλάντευτη στάση του ενέπνευσε πολλούς νέους δημοσιογράφους στους οποίους συγκαταλέγομαι. Δε θα τον ξεχάσουμε.
— Leonidas Vatikiotis (@LeonidasV) October 15, 2020
Ο Γιώργος Δελαστίκ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουλίου του 1952. Σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πάτρας, αλλά ακολούθησε διαφορετική επαγγελματική διαδρομή, καθώς τον κέρδισε η δημοσιογραφία, ενώ οργανώθηκε από φοιτητής στο κομμουνιστικό κίνημα και το ΚΚΕ.
Ειδικεύτηκε σε θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής και έφτασε να γίνει επικεφαλής του Διεθνούς Τμήματος του Ριζοσπάστη. Σε αυτό συνέβαλε και η πολυμάθειά του, καθώς γνώριζε 12 γλώσσες!
Ήδη από εκείνα τα χρόνια ξεκινά και το συγγραφικό του έργο, με δύο βιβλία από τη Σύγχρονη Εποχή: “Αφγανιστάν” (1985) με τη μαρτυρία του για όσα είδε στην αποστολή του στο λαϊκό καθεστώς της εποχής και “Συνωμοσία στη Μεσόγειο”, ενώ συνέχισε αργότερα στην ίδια ρότα με τα βιβλία “Θύελλα στον Κόλπο” (1991) και “Νέα Γιάλτα” (1994), που ήταν ουσιαστικά ένα ρεπορτάζ διαρκείας σε μέγεθος και συσκευασία βιβλίου.
Συμμετέχει στην έκδοση του “Πριν”, που κυκλοφορεί αρχικά ως μηνιαίο περιοδικό, εκφράζοντας πολιτικά την ομάδα που λίγο αργότερα διασπάστηκε από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, για να συγκροτήσει το ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα). Ο Δελαστίκ εντάχθηκε στην οργάνωση κι έγινε διευθυντής του ΠΡΙΝ. Κατέβηκε πολλές φορές ως υποψήφιος του ΝΑΡ και των εκλογικών του μετώπων, εκφράζοντας τη γενική στρατηγική του χώρου, αλλά διατηρώντας πάντα ένα αυτόνομο, προσωπικό στίγμα στις τοποθετήσεις του, που δε στερούνταν αντιφάσεων.
Παράλληλα, συνεργάστηκε για σειρά ετών με τον ΣΚΑΪ και την “Καθημερινή”, από την οποία απολύθηκε, εξαιτίας ενός αιχμηρού σχολίου του “Πριν” για τον Παπαχελά, το οποίως ως ανυπόγραφο χρεώθηκε στη διεύθυνση της εφημερίδας -δηλαδή τον ίδιο. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με την Ημερησία και το Έθνος, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε πριν από μερικά χρόνια, ενώ αποχώρησε και από τη διεύθυνση του Πριν. Είχε επίσης ενεργό ρόλο στο πολιτικό περιοδικό “Επίκαιρα” και πολλά άλλα έντυπα, δεκάδες τηλεοπτικές εμφανίσεις με σχόλια και αναλύσεις στην επικαιρότητα και τις διεθνείς εξελίξεις, ενώ συνέχισε και το συγγραφικό του έργο: Αποκάλυψη Τώρα ― Ο Δρόμος προς τη Μονοκρατορία (2001), H Tουρκία στην Eυρώπη; E, λοιπόν, Όχι! (2004) και άλλα.
Πέθανε σήμερα, σε ηλικία 68 ετών, γεμίζοντας θλίψη και συγκίνηση τους συντρόφους του (παλιούς και νέους), τους συναδέλφους του και τον ευρύτερο δημοσιογραφικό-πολιτικό κόσμο.
