Δε χαλάνε οι μπίζνες για μια γριπούλα, ρε συ…

Αν είναι μια φορά πηγή διασποράς οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις στα χρόνια του κορονοϊού, στα κλειστά γήπεδα του μπάσκετ ο κίνδυνος αυξάνεται εκθετικά. Οι πρώτοι που το γνωρίζουν είναι οι ίδιοι οι παίκτες και οι δικές τους αντιδράσεις ήταν που ανάγκασαν την Ευρωλίγκα να ακυρώσει την περσινή χρονιά -αντίστοιχη κίνηση έγινε και στο ΝΒΑ, με πρωτεργάτη τον Ίρβινγκ, αλλά δεν είχε πρακτικό αποτέλεσμα.

Φέτος η διοργάνωση ξεκίνησε κανονικά, περισσότερο γιατί έτσι “έπρεπε”, παρά γιατί εξασφάλισε την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων, και οι καταστάσεις που βίωνουμε τις τελευταίες ημέρες είναι τραγελαφικές. Ομάδες κατεβαίνουν με εφήβους και κουτσουρεμένη σύνθεση, για να μη χάσουν στα χαρτιά, ενώ άλλες αδυνατούν να κατεβάσουν ομάδα και παραμένουν στο έλεος του παράλογου κανονισμού, που προβλέπει υπαιτιότητα της ομάδας που δεν αγωνίστηκε και ήττα άνευ αγώνα με 20-0.

Ακόμα και οι ευνοημένοι αντίπαλοί τους λένε πως είναι άδικο και παράλογο να μην κρίνεται μες στο γήπεδο ένας αγώνας, η αλήθεια όμως είναι πως όφειλαν να προσέχουν τι υπέγραψαν, όταν τους έφερε το σχετικό πρωτόκολλο η διοαργανώτρια αρχή και να σκεφτούν εγκαίρως την αλλοίωση της βαθμολογίας και των αποτελεσμάτων, σε μια ούτως ή άλλως ιδιαίτερη χρονιά, όπου δεν υπάρχει ο παράγοντας έδρα και δεν ισχύουν τα ίδια υγειονομικά κριτήρια-πρωτόκολλα, σε κάθε χώρα -παρόλα αυτά, μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές, παραδόξως η μόνη αήττητη ομάδα είναι η Ζαλγκίρις που έκοβε τα περισσότερα εισιτήρια, γεμίζοντας το γήπεδό της.

Το παράλογο της υπόθεσης δεν είναι οι ειδικές συνθήκες και οι άτεγκτοι κανονισμοί, αλλά η γενική φιλοσοφία των μάνατζερ της Ευρωλίγκα, που παραβλέπει την πραγματικότητα γύρω της και επιτάσσει πως “show must go on”, με όσους παίκτες μπορούν κάθε φορά, λες και παίζουν στο Survivor ή σε ρωμαϊκή αρένα με τα λιοντάρια.

Η Euroleague δεν είχε την πολυτέλεια να εφαρμόσει τη συνταγή του ΝΒΑ για τα play-off με την θωρακισμένη “Φούσκα” στη Φλόριντα. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, το ΝΒΑ στη μητρόπολη του καπιταλισμού έει πολύ περισσότερα στοιχεία “κεντρικού σχεδιασμού” από το μπάσκετ στη Γηραιά Ήπειρο, όπου κυριαρχούν οι αντιθέσεις της ανισόμετρης ανάπτυξης -και πλέον τα διαφορετικά πυγειονομικά πρωτόκολλα ανά χώρα.

Τελικά, η διοργανώτρια αρχή αναγκάστηκε να κινηθεί “ευέλικτα” -με αρκετή δόση άκαμπτης, αστικής, γραφειοκρατικής στενομυαλιάς, που προτάσσει το σόου και τα κέρδη. Ανάκρουσε πρύμνη, είπε πως θα εξετάσει την αναβολή-μετάθεση των αναμετρήσεων που δεν μπορούν να διεξαχθούν -άγνωστο πότε, αφού τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά, με 34 αγωνιστικές και εθνικά πρωταθλήματα, χώρια τα παράθυρα της FIBA για τις εθνικές ομάδες- πρόλαβε όμως να δείξει τις προτεραιότητες και τις αξίες που διέπουν το έργο της…